Η Κλόε και η μητέρα της μετακομίζουν. Ξανά! Αυτή την φορά, είναι αναγκασμένες να κατοικήσουν σε ένα ετοιμόρροπο, παμπάλαιο σπίτι γεμάτο διακοσμητικούς νάνους κήπου. Σύντομα, η Κλόε θα ανακαλύψει πως αυτό το σπίτι κρύβει ένα τρομακτικό μυστικό. Μία ημέρα που βρίσκεται μόνη στο σπίτι μετά το σχολείο, η Κλόε κι ένας αδιάκριτος γείτονας, ο Λίαμ, θα ανακαλύψουν πως οι νάνοι είναι ζωντανοί! Οπως αποδεικνύεται, οι νάνοι προστατεύουν εδώ και χρόνια τον πλανήτη από τα απειλητικά, μικρά πλάσματα, τα Τρογκς, τα οποία έχουν εισβάλει στο σπίτι μέσω μίας πύλης από άλλη διάσταση. Oταν η μόνη λύση για να σταματήσουν τους Τρογκς πέφτει στα λάθος χέρια στο σχολείο, η Κλόε και ο Λίαμ θα πρέπει να συμμαχήσουν με την ετερόκλητη ομάδα των νάνων ώστε να σταματήσουν την εισβολή και να σώσουν τον κόσμο!
Ακόμα και η παραπάνω περιγραφή της υπόθεσης δεν κρύβει τίποτα το πρωτότυπο, τίποτα το ενδιαφέρον και τίποτα που να μην έχεις ξανακούσει ή ξαναδείς από τις αμέτρητες ταινίες κινουμένων σχεδίων και τις παιδικές ταινίες εν γένει που βγαίνουν σωρηδόν κάθε χρόνο στις αίθουσες - ακόμη και αν ο εξυπνακίστικος τίτλος της, φόρος τιμής φυσικά στο «Home Alone» του Κρις Κολόμπους, μπορεί να σε προϊδεάζει για το αντίθετο.
Γιατί μέσα σε όλα αυτά τα κλισέ που η ταινία αναπαράγει, σχεδόν ξεδιάντροπα μερικές φορές, περί πραγματικής φιλίας, αγάπης, καλοσύνης και το τι σημαίνει να είσαι ο εαυτός σου, προσπαθείς άσκοπα να βρεις κάτι το οποίο θα σε κάνει να ανεχτείς στο ελάχιστο τις αμέτρητες παιδικές φωνές και τσιρίδες που κατακλύζουν την αίθουσα. Ενας πραγματικός εφιάλτης που αν τον συνδυάσεις με τα ποπ τραγούδια της Becky G, που παίζουν στο πίσω μέρος της ταινίας, η οποία μπορεί να μην σου λέει τίποτα ως όνομα αλλά σίγουρα την έχεις δεις ως Κίτρινη Ranger στην πρόσφατη κινηματογραφική μεταφορά των «Power Rangers», τότε τα πράγματα παίρνουν μια πραγματικά ανεξέλεγχτη (για την ψυχική σου ισορροπία τροπή). Και όχι, ούτε οι γλυκύτατοι κατά άλλα νάνοι (ή γνωμικά – όπως προτιμάτε) δεν θα καταφέρουν να σου αποσπάσουν την προσοχή από το κινητό σου, στο οποίο έχεις χαθεί ήδη από την πρώτη σκηνή της ταινίας.
Μέσα σε έναν κακό χαμό από ένα ασυνάρτητο σενάριο, όπου νάνοι έρχονται αντιμέτωποι με μοβ μπίλιες (ναι, μοβ μπίλιες είναι οι κακοί της ταινίας), με χαρακτήρες πιο χάρτινους και αδιάφορους ακόμα και από το σε στιγμές κακό και απαρχαιωμένο τρισδιάστατο animation του, το «Νάνος στο Σπίτι» δεν προσπαθεί, και δεν θέλει, να είναι κάτι παραπάνω από μια ταινία που απλά απευθύνεται σε δεκάχρονα χωρίς καμία τύψη και ενοχή. Και αυτό δεν θα ήταν καθόλου κακό, και μάλιστα θα ήταν και αρκετά ανώδυνο για όσους μεγάλους συνοδεύουν τα παιδιά σε κάποια αίθουσα, αν μέσα σε αυτή την αισθητική και την απλοϊκά παιδική προσέγγιση του όμως, δεν επεδίωκε τόσο σκληρά να πρωτοτυπήσει σε βαθμό τέτοιο που το κάνει απλά... άλλη μια παιδική ταινία.
Και καθώς τα μικρά στην αίθουσα θα αρχίζουν να χασκογελούν με την ηρωίδα της ταινίας να βάζει υπενθύμιση στο κινητό της για να αλλάξει το ροζ χρώμα στα μαλλιά της, ετοιμάζεις κι εσύ να βάλεις την δική σου υπενθύμιση για να μην συνοδέψεις ποτέ ξανά τα ανίψια ή τα παιδιά σου σε μια τέτοιου είδους παιδική ταινία. Μια υπόσχεση όμως που ξέρεις ότι θα αθετήσεις σύντομα πάλι με το που πατήσεις το save στο κινητό σου.
