Ο Τζέικ είναι μεγαλοκαμωμένος, φαφλατάς, ενθουσιώδης και αποφασιστικός. Ο Ρέτζι είναι μετρημένος, έξυπνος, καλόβολος και πονόψυχος. Ο Τζέικ κι ο Ρέτζι είναι δυο γαλοπούλες που βρίσκονται σε διατροφή πάχυνσης, για να είναι έτοιμοι για… το τραπέζι της γιορτής των Ευχαριστιών! Μόλις οι δυο ήρωες συνειδητοποιήσουν το μέλλον τους – μόνοι ανάμεσα στο κοπάδι τους – θα πάρουν μια μεγάλη απόφαση: θα κλέψουν μια χρονομηχανή και θα γυρίσουν πίσω στο 17ο αιώνα, για να συναντήσουν τους ιθαγενείς ινδιάνους και τους πρώτους άποικους στο νέο κόσμο και να προλάβουν ν’ ανατρέψουν την παράδοση που θέλει τη γαλοπούλα πρωταγωνιστή στο εορταστικό μενού.
Η ιδέα του «Free Birds» ακούγεται διασκεδαστική και πρωτότυπη: δυο ήρωες – γαλοπούλες, σ’ ένα buddy movie που θέλει δυο αντίθετους χαρακτήρες να αναγκάζονται να συνεργαστούν, μαζί με ταξίδι στο χρόνο, περιπέτεια εποχής με Ινδιάνους, καουμπόηδες και κήρυκες κι ένα επιπλέον γαστριμαργικό ενδιαφέρον. Τελικά, όπου λαλούν πολλές γαλοπούλες αργεί να ξημερώσει και η ταινία μπερδεύεται κι εκτείνεται σε μια φιδωτή πλοκή που σταδιακά μειώνει το ενδιαφέρον της, χωρίς επιπλέον να πυροδοτείται από πολλά αστεία που θα μείνουν στη μνήμη. Ο Τζέικ κι ο Ρέτζι είναι αξιαγάπητοι, άλλοι περιφερειακοί ήρωες δεν ξεχωρίζουν σημαντικά, το αντικείμενο είναι πιο οικείο για τους Αμερικανούς μικρούς θεατές και το σκίτσο, πολύχρωμο και χαρούμενο, παραείναι απλουστευμένο σε σχέση με άλλες ταινίες animation που δημιουργούν υπέροχα σύμπαντα, παρά το μεγάλο ταξίδι της ταινίας στην ιστορία.
