Χιλή, 1973. Η αγγλίδα αεροσυνοδός Λένα επιλέγει το συγκεκριμένο προορισμό για να κάνει έκπληξη στον εραστή της, το Γερμανό φοιτητή Ντάνιελ, ο οποίος έχει γίνει ενεργό μέλος του σοσιαλιστικού κόμματος και κατεβαίνει στους δρόμους με τους υποστηρικτές του Σαλβαδόρ Αλιέντε. Μόνο που την δεύτερη μέρα της επίσκεψής της βρίσκεται παγιδευμένη σε μία τραγωδία: γίνεται το στρατιωτικό πραξικόπημα του Στρατηγού Πινοσέτ, ο Ντάνιελ συλλαμβάνεται μπροστά στα μάτια της, οι σύντροφοί του δηλώνουν ανίκανοι να κάνουν κάτι. Ο Ντάνιελ έχει μεταβιβαστεί στην «Αποικία Αξιοπρέπεια», Colonia Dignidad, μία κρυφή εγκατάσταση που διοικείται από τον ιεροκήρυκα Πολ Σέιφερ. Κανείς δεν επιστρέφει ζωντανός από εκεί. Η Λένα αποφασίζει να εισχωρήσει στην αποικία, να γίνει μέλος της μυστηριώδους αίρεσης και να βοηθήσει τον Ντάνιελ να αποδράσει. Οσα ακολουθούν μοιάζουν με σενάριο επιστημονικής φαντασίας, αλλά είναι βασισμένα σε αληθινά γεγονότα.

Ο Φλόριαν Γκάλενμπεργκερ (ο οποίος το 2001 είχε κερδίσει Οσκαρ Καλύτερης Ταινίας Μικρού Μήκους) με την τρίτη του μεγάλου μήκους ταινία, επιχειρεί να μας ξεναγήσει σ' ένα από τα πιο ανατριχιαστικά και σκοτεινότερα κεφάλαια του Ψυχρού Πολέμου. Η ιστορία της θρησκευτικής/στρατιωτικής βάσης Colonia Dignidad δεν είναι ευρέως γνωστή και αποτελεί μελανή σελίδα και για τη χιλιανή αλλά και για τη διεθνή εξωτερική πολιτική, καθώς κανείς δεν κατάφερε να αγγίξει ή να τιμωρήσει τον Σέιφερ μέχρι το 2004 για τα εγκλήματά του: αιχμαλωσία, βασανισμούς, πνευματική, σωματική, σεξουαλική κακοποίηση γυναικών, ανδρών και ανηλίκων.

Μόνο που ο τρόπος που ο Γκάλενμπεργκερ επιλέγει να το κάνει αποδεικνύεται αδύναμος, επιδερμικός και με την ψεύτικη μελό επιδερμίδα μίας παλιομοδίτικης τηλεταινίας. Καλοσιδερωμένη ατμόσφαιρα εποχής σε σκηνικά και κουστούμια, χιλιανοί που μιλούν αγγλικά, βαρύγδουπες υπερβολές και παράθεση βασανιστηρίων ως εργαλείο εντυπωσιασμού. Ομως καμία σεναριακή και σκηνοθετική αληθοφάνεια, καμία πραγματική συγκίνηση και, ενώ το προσπαθεί εξόφθαλμα, καμία πραγματική ανατριχίλα στο αλά «Επιχείρηση: Argo» σασπένς που προσπαθεί να στήσει.

Οι προθέσεις όλων είναι καλές: ο Γκάλενμπεργκερ θέλει να ξεσκεπάσει μία άγνωστη ιστορία με ένα πολιτικό θρίλερ, ο Ντάνιελ Μπριλ να πρωταγωνιστήσει σε ακόμα ένα αντιφασιστικό δράμα, η φεμινίστρια Εμα Γουάτσον να παίξει σε ταινία που η γυναίκα διακινδυνεύει τα πάντα και σώζει τον άντρα από σίγουρο θάνατο. Δυστυχώς όμως τίποτα δεν λειτουργεί με στιβαρότητα, ειλικρίνεια και κινηματογραφικές αξίες που θα έσπαγαν τα σχήματα και τις υπεραπλουστεύσεις.

Είναι μεγάλη αποτυχία να φωτίζεις με τον φακό σου χαρακτήρες που υπήρξαν στα αλήθεια στην πρόσφατη πολιτική ιστορία και να τους δείχνεις τόσο μονοδιάστατους που μοιάζουν κατασκευάσματα - ψεύτικοι, φιξιόν...