Το «The Iron Lady» έχει ένα μεγαλειώδες πλεονέκτημα: τη Μέριλ Στριπ να ενσαρκώνει τη Μάργκαρετ Θάτσερ, με μια ερμηνεία ακόμα τελειότερη απ’ όλες όσες έχει κάνει ως τώρα. Ωστόσο, για μια ταινία που καταγράφει την πορεία της Μάργκαρετ Θάτσερ, της συντηρητικής πρωθυπουργού που επί μια δεκαετία κράτησε τη Μεγάλη Βρετανία στη σιδερένια της γροθιά, το φιλμ παρουσιάζει εντυπωσιακά αφαιρετικά το πώς έμοιαζε η χώρα από το 1979 ως το 1990, τα χρόνια της διακυβέρνησης της Μάγκι.
Αυτό το κάνουν πολύ καλύτερα άλλες ταινίες, που γυρίστηκαν μέσα στα ‘80ς ή αργότερα και «χρηματοδοτήθηκαν» από την παρακαταθήκη που άφησε στη Μεγάλη Βρετανία η Μάργκαρετ Θάτσερ, for better or worse, συχνά το δεύτερο. Ανεργία, η απεργία των ανθρακωρύχων και μεταλλορύχων, το πανκ, οι Clash, ο πόλεμος των Φόκλαντς, τα Doc Martins, ομοφυλοφιλικές σχέσεις στην επιφάνεια, διαφυλετικοί έρωτες και ρατσισμός, κοινωνική ανισότητα, IRA, η άνοδος της μέσης αστικής τάξης, η κατάπνιξη της βίας στα γήπεδα. Μέσα από δράματα, κωμωδίες, ακόμα και μιούζικαλ, με κοινό άξονα το αήττητο βρετανικό φλέγμα και την παροιμιώδη ψυχραιμία ενός λαού που ξέρει να επιβιώνει με στιλ, ακόμα κι όταν ο κόσμος του καταστρέφεται.
10 ταινίες για τη Μεγάλη Βρετανία των ‘80ς
«My Beautiful Laundrette», Στίβεν Φρίαρς, 1985
Σενάριο του Χανίφ Κιουρέισι, πρώτος μεγάλος ρόλος για τον Ντάνιελ Ντέι Λούις. Ο Τζόνι και ο Ομάρ διαχειρίζονται το πλυντήριο της γειτονιάς, ελπίζοντας στην οικονομική ευημερία που υπόσχεται η Θάτσερ. Gay έρωτας και διπολικός ρατσισμός μπερδεύονται στον κάδο του πλυντηρίου και το χιούμορ αναδεικνύει την ταινία εμπορική επιτυχία. Δυο χρόνια αργότερα, το «Ο Σάμι και η Ρόζι Κάνουν Ερωτα» συνεχίζει στον ίδιο τρόπο σκέψης.
«The Commitments», Αλαν Πάρκερ, 1991
Βασισμένο στο μυθιστόρημα του Ρόντι Ντόιλ, μ’ ένα soundtrack που έλιωσε στο repeat. Οσο η Αγγλία αναδιοργανώνεται, η Ιρλανδία πεινάει. Ανεργοι Ιρλανδοί φτιάχνουν μια μπάντα και περιμένοντας να τους χαμογελάσει η ζωή, φέρνουν κέφια στους υπόλοιπους. Το tag line, «δεν είχαν τίποτα να χάσουν κι έτσι τα ρίσκαραν όλα».
«The Full Monty», Πίτερ Κατάνεο, 1996
Οταν το τοπικό μεταλλείο κλείνει, έξι φίλοι, άνεργοι και άφραγκοι, παραδειγματίζονται από τους χορευτές του Τσίπεντεϊλ και αποφασίζουν να στήσουν ένα στριπ σόου, με εισιτήριο. Ο Ρόμπερτ Καρλάιλ, ο Τομ Γουίλκινσον και ο Μαρκ Αντι γίνονται τα πρόσωπα της βρετανικής ανεργίας. Στην ίδια λογική και την ίδια χρονιά, στο «Brassed Off» του Μαρκ Χέρμαν, όταν σε μια μικρή πόλη της Βόρειας Αγγλίας το ανθρακωρυχείο κινδυνεύει να κλείσει, η μπάντα των εργαζόμενων απειλείται επίσης: ο Γιούαν ΜακΓκρέγκορ, ο Πιτ Πόσλθγουεϊτ και η Τάρα Φιτζέραλντ αναζητούν δημιουργικές ιδέες για την καταπολέμηση της ανεργίας.
«Billy Elliot», Στίβεν Ντάλντρι, 2000
Ο Μπίλι θέλει να χορεύει, ο πατέρας του όμως, με τον υπέροχο Γκάρι Λούις στο ρόλο, δεν ξέρει πώς να τον μεταχειριστεί, αλλά και πώς να τον συντηρήσει, αφού ζουν στο Ντάραμ της μεγάλης απεργίας του 1984, όπου οι ανθρακωρύχοι αντιστέκονται στην απόφαση της Μάργκαρετ Θάτσερ να κλείσει τα πλεονάζοντα ορυχεία.
«Hunger», Στιβ ΜακΚουίν, 2008
Το 1981, ο Μπόμπι Σαντς ηγείται της απεργίας πείνας στις φυλακές της Βόρειας Ιρλανδίας, δηλώνοντας αντίσταση στο αγγλικό κράτος. Τα χέρια της Μάργκαρετ Θάτσερ βάφονται με το αίμα των εξαϋλωμένων κορμιών των Ιρλανδών διαμαρτυρόμενων. Και η ταινία μας σύστησε τον Μάικλ Φασμπέντερ.
«Meantime», Μάικ Λι, 1984
Πρώτη ταινία για τον Γκάρι Ολντμαν, πρώτη συνεργασία με τον Τιμ Ροθ, η κόκνεϊ Αγγλία στο απόγειο: επίδομα ανεργίας, skinheads, σπίτια κρατικής πρόνοιας, λονδρέζικες φτωχογειτονιές. Τηλεταινία με το συγκλονιστικό ρεαλισμό του Μάικλ Λι, γυρισμένη στην καρδιά της Θατσερικής Αγγλίας. Στο ίδιο κοινωνικό πλαίσιο το «Made in Britain» του Αλαν Κλαρκ, γυρισμένο επίσης για την τηλεόραση το 1982, με τον Τιμ Ροθ στο ρόλο του 16χρονου σκινά.
«The Line of Beauty», Σολ Ντιμπ, 2006
Δεν είναι ταινία, αλλά μίνι-σειρά, μεταφορά του αριστουργηματικού μυθιστορήματος του Αλαν Χόλινγκχερστ. Λονδίνο, την περίοδο των εκλογών του 1987, όταν η Μάργκαρετ Θάτσερ ανέλαβε τη δεύτερη θητεία της. Η οικογένεια του συντηρητικού βουλευτή Τζέραλντ Φάντεν και οι ιστορίες των παιδιών και του περίγυρού του: βρετανική αριστοκρατία αλλά και ο νεοπλουτισμός του δεύτερου μισού των ‘80ς, AIDS, κατάθλιψη και αυτοτραυματισμός, ρατσισμός, ίσως η ακριβέστερη απεικόνιση της θατσερικής Αγγλίας, σίγουρα η πιο γοητευτική.
«This Is England», Σέιν Μέντοουζ, 2006
Ενα 12χρονο αγόρι μεγαλώνει στη γκρίζα Αγγλία του 1983 και βρίσκει οικογένεια στην πιο απρόσμενη ομάδα. Νεορομαντικοί και skinheads, η παιδική ηλικία μέσα στην εργατική τάξη, όταν η Αγγλία ανοίγει πόλεμο στην Αργεντινή και τα καρό πουκάμισα βρίσκουν το lifestyle που τους αξίζει. Αυτοβιογραφικό σενάριο του σκηνοθέτη.
«The Ploughman’s Lunch», Ρίτσαρντ Εϊρ, 1983
Ο Τζόναθαν Πράις υποδύεται ένα δημοσιογράφο στο ραδόφωνο του BBC, κάνει μια έρευνα για την κρίση στο Σουέζ το 1956, τον καιρό που ο τύπος στη Μεγάλη Βρετανία καταπιάνεται με τον πόλεμο των Φόκλαντς. Μέρος της ταινίας έχει γυριστεί στη διάρκεια και στους χώρους του συνεδρίου των Συντηρητικών του 1982 στο Μπράιτον, μάλιστα περιλαμβάνει υλικό από την τότε ομιλία της Μάργκαρετ Θάτσερ, αλλά και πλάνα με τον επόμενο πρωθυπουργό, Τζον Μέιτζορ.
«The Firm», Αλαν Κλαρκ, 1989
Πώς ο χουλιγκανισμός στην Αγγλία εξελίχθηκε σε οργανωμένο έγκλημα: ο Γκάρι Ολντμαν αποφασίζει να ενώσει όλους τους οργανωμένους συνδέσμους για κοινή «δράση» στο Πανευρωπαϊκό του 1988. Για την ιστορία, η Μάργκαρετ Θάτσερ και η κυβέρνησή της ασχολήθηκε με τους χούλιγκανς με το ίδιο σθένος που ασχολήθηκε και με την ανεργία, ως ένα από τα δύο βασικά πλήγματα της χώρας. Δείτε παρακάτω το τρέιλερ για να συμφωνήσετε μαζί της.
