Η δεύτερη ταινία του Βασίλη Βαφέα γυρίστηκε το 1981, με τον δημιουργό της να ενορχηστρώνει τα πάντα, μέχρι και τη διανομή της. Διαβάστε παρακάτω πώς θυμάται ο Βασίλης Βαφέας την έξοδο της ταινίας και τους ανθρώπους που τη σημάδεψαν...
Το 1981 γύρισα το «Ρεπό». Hταν η δεύτερη ταινία μεγάλου μήκους, όπου είχα κάνει σχεδόν τα πάντα: την παραγωγή, το σενάριο και τη σκηνοθεσία. Ήμουν διατεθειμένος να κάνω και τη διανομή, όπως έκανα και στην πρώτη μεγάλου μήκους ταινία μου, την «Ανατολική Περιφέρεια». Εκεί είχα την συνδρομή ενός σπουδαίου ανθρώπου και φίλου, του Σωκράτη Καψάσκη.Ο Σωκράτης ήταν ένας σκηνοθέτης με τεράστιο έργο. Ξεκίνησε κατά την άποψη μου, τον Νέο Ελληνικό Κινηματογράφο με τη δεύτερη ταινία του, την αγαπημένη μου ταινία, «Ερωτικές Ιστορίες». Ηταν και εξαίρετος ποιητής, μυθιστοριογράφος και μετέπειτα μεταφραστής του «Οδυσσέα» του Τζόυς. Με αυτό του το έργο κέρδισε το Ευρωπαϊκό Βραβείο Μετάφρασης. Το 1981 όμως είχε την πρώτη αίθουσα τέχνης στην Αθήνα, το Studio (πρώτα στην Τρικόρφων, ύστερα στη Σταυροπούλου).Ο Σωκράτης με είχε βοηθήσει με τον απαράμιλλο τρόπο του στην προβολή της πρώτης μου ταινίας. Πίστευα λοιπόν ότι θα με βοηθούσε και στο ΡΕΠΟ. Του έδωσα το σενάριο (πριν αρχίσω καν τα γυρίσματα). Το διάβασε και με πίεσε να προσθέσω μια σκηνή που να διαδραματίζεται σε ένα νεκροταφείο.
Δεν μπορώ ρε Σωκράτη.
Βάλε ρε, που σου λέω.
Εγώ δεν πήγαινα τότε σε κηδεία. Ούτε στου πατέρα μου δεν μπήκα μέσα στο νεκροταφείο. Έμεινα απ’ έξω: «Σωκράτη, άσε με δεν μπορώ τα νεκροταφεία».
Δεν έβαλα τέτοια σκηνή. Με έτρωγε όμως η περιέργεια γιατί ο Σωκράτης με πίεζε. Δεν είχα διαβάσει τον Οδυσσέα μέχρι τότε και δεν ήξερα ότι ο Σωκράτης κονταροχτυπιότανε με τη μετάφραση αυτού του μνημειώδους έργου. Μετά τα κατάλαβα όλα. Ήθελε να υπάρχει και ένα κεφάλαιο (Ραψωδία;) που να αντιστοιχούσε στη Νέκυια, δηλαδή στην κάθοδο στον Άδη. Χωρίς να το ξέρω, είχα γράψει τον δικό μου Οδυσσέα, δηλαδή την Οδύσσεια ενός καθημερινού ανθρώπου στην Ελλάδα του 81.
Η ταινία δεν πήρε κανένα βραβείο στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης το ‘82. Πήρε το Βραβείο των Κριτικών, μαζί με το «Μπαλαμό» του Τορνέ και βρήκε διανομή. Πάλι ο σπουδαίος Σωκράτης με έφερε σε επαφή με τον Τζιώτζιο, τον Μητρόπουλο και τον Καραδήμα που είχαν συστήσει τη Νέα Κινηματογραφική, μία νέα εταιρεία διανομής και πήγε πολύ καλά και εισπρακτικά.Θυμάμαι τον Σωκράτη να χωρίζουμε έξω από τον «Απόλλωνα», να μου δείχνει με το δεξί του δάχτυλο την αίθουσα και να μου φωνάζει: «Εδώ θα παιχτείς, δεν με έχεις πια ανάγκη.»
Δεν ξέρει πως τον έχουμε όλοι ανάγκη τούτη την ώρα!
Τη σκηνή της καθόδου στον Αδη, τη δική μου Νέκυια, τη γύρισα δύο χρόνια μετά, όταν ο Βουτσάς στον «Ερωτα του Οδυσσέα» μπαίνει στον σκοτεινό διάδρομο του σκυλάδικου που θα τον οδηγήσει στον κόσμο της νύχτας.
Ρεπό του Βασίλη Βαφέα (1982)
Μια συνηθισμένη μέρα στη ζωή ενός Ελληνα εργαζόμενου. Μέσα από διάφορες κωμικές καταστάσεις, καθρεφτίζονται η ματαιότητα κινήσεων και συμπεριφορών, ο παραλογισμός και η χαοτική γραφειοκρατία της νεότερης Ελλάδας.
Ρεπό του Βασίλη Βαφέα | 75' | Παραγωγή: Βασίλης Βαφέας, Ελληνικό Κέντρο Κινηματογράφου | Σενάριο: Βασίλης Βαφέας | Διεύθυνση Φωτογραφίας: Γιώργος Καβάγιας | Παίζουν οι: Πέτρος Ζαρκάδης, Αννα Μακράκη, Κατερίνα Γιουλάκη, Αθηνόδωρος Προύσαλης, Δημήτρης Πιατάς, Μηνάς Χατζησάββας κ.α. | Βραβεία - Διακρίσεις: Βραβείο Πανελλήνιας Ενωσης Κριτικών Κινηματογράφου 1982 | Η ταινία θα προβληθεί σε κόπια 35mm με γαλλικούς υπότιτλους | Προλογίζουν η Νικολέτα Λεούση και ο Γιώργος Τελτζίδης
