«Κι αν συναντούσες τον θεό κι ανακάλυπτες ότι ήταν στ΄αλήθεια ο διάβολος;» Να ένα από τα ερωτήματα που βρίσκονται στην καρδιά του «Προμηθέα» της όπου-να-ναι-φτάνει ταινίας του Ρίντλεϊ Σκοτ, ο οποίος επιστρέφει στην επιστημονική φαντασία, ένα είδος την μοντέρνα εκδοχή του οποίου όρισε ως ένα σημείο ο ίδιος με ταινίες όπως το «Alien» και το «Blade Runner».
Και όπως κάθε ταινία επιστημονικής φαντασίας το σπέρμα της ιδέας που τη γέννησε βρίσκεται στην πραγματικότητα λέει ο παραγωγός Μάικλ Ελενμπεργκ: «Ο Ρίντλεϊ βρήκε την έμπνευσή του σε μια σειρά από πράγματα: από γραμμές της ερήμου Νάζκα στο Περού, αυτά τα τεράστια γλυπτά στην γη που μπορείς να δεις μόνο από τον αέρα, μέχρι τα σχέδια στις σπηλιές της Γαλλίας και τους πολιτισμούς των Αιγυπτίων και των Μάγια. Μόνο που στο φιλμ, επιλέγουμε να πάμε πέρα απ όσα έχουμε ανακαλύψει μέχρι σήμερα και κάνουμε μερικές σοβαρές υποθέσεις για το τι άλλο μπορεί να βρούμε εκεί έξω, στο μέλλον»
Για τον Ρίντλεϊ Σκοτ ο «Προμηθέας» δεν έχει τόσο να κάνει με το μέλλον όσο με το παρελθόν μας. Μοιάζει σαν μια αντίδραση στην εμμονή του σινεμά με τις μέρες μετά από μια πιθανή Αποκάλυψη. Το φιλμ του ενδιαφέρεται όχι για το τι θα γίνει, αλλά για όσα έχουν χαθεί πίσω στο χρόνο, για την πιθανότητα της προέλευσής μας: «Εχει να κάνει με την αφετηρία της ζωής μας και το αιώνιο «εάν». Αυτή η σφαίρα στην οποία κατοικούμε υπάρχει ένα δισεκατομμύριο ή τρία δισεκατομμύρια χρόνια; Κι αν δεν είχε δεχτεί επισκέψεις από άλλους πολιτισμούς, τότε τι ακριβώς έκανε αυτός ο πλανήτης πριν εμφανιστούμε εμείς; Είναι μόνο η αλαζονεία μας που μας κάνει να λέμε “είμαστε οι πρώτοι που κατοικήσαμε τη γη”. Είμαστε τα πρώτα ανθρωποειδή; Πραγματικά δεν το πιστεύω καθόλου μα καθόλου. Στην πρόσφατη μνήμη μας ή σε μύθους μιλάμε συνεχώς για υπέροχα, παράξενα συμβάντα, όπως η καταστροφή της Ατλαντίδας. Από που προέρχεται κάτι τέτοιο; Είναι αλήθεια; Ηταν αλήθεια; Είναι μνήμη; Υπήρξε; Κι αν υπήρξε πότε υπήρξε; Από ποιόν δημιουργήθηκε; Ποιοι έζησαν εκεί;
Εχοντας δουλέψει ένα draft του σεναρίου με τον Τζον Σπάιτς, ο Σκοτ τηλεφώνησε στον Ντέιμον Λίντελοφ, τον συν-δημιουργό του «Lost» και του ζήτησε να συνεργαστούν στην τελική εκδοχή του σεναρίου. «Ο Ρίντλεϊ μου τηλεφώνησε για πρώτη φορά στα μέσα Ιουλίου του 2010» θυμάται ο σεναριογράφος. «Δεν είχαμε συναντηθεί ποτέ, αλλά προφανώς θαύμαζα απεριόριστα τη δουλειά του. Οδηγούσα, όταν χτύπησε το τηλέφωνο και η φωνή στην άλλη άκρη της γραμμής με ρώτησε αν θα είμαι διαθέσιμος σε πέντε λεπτά προκειμένου να μιλήσω με τον Ρίντλεϊ Σκοτ. Αφού πρώτα τράκαρα κι έπρεπε να αντιμετωπίσω τις συνέπειες, μίλησα με τον Ρίντλεϊ. Σχεδόν έτρεμα ενώ τον άκουγα να μου λέει ότι πρόκειται να μου στείλει ένα σενάριο».
Αυτή η εκδοχή του σεναρίου ήταν ξεκάθαρα ένα prequel του «Alien» αλλά ο Σκοτ ήθελε να το αλλάξει κάνοντάς το πιο πρωτότυπο κι όχι τόσο συνδεδεμένο με εκείνο το φιλμ. Σύμφωνα με τον Λίντελοφ, είχε επίσης μερικές πιο μεγαλόπνοες ιδέες για το ποιο θα μπορούσε να είναι το βασικό θέμα της ταινίας του, ιδέες που κουβέντιασαν εκτεταμένα μαζί και δούλεψαν για αρκετούς μήνες μέχρις ότου ένοιωσαν ικανοποιημένοι με την τελική εκδοχή του σεναρίου.
«Το καταπληκτικό με τον Ρίντλεϊ Σκοτ είναι ότι κατορθώνει να τοποθετεί μεγάλες ιδέες σε μια ταινία που πατά γερά στην πραγματικότητα» λέει ο Λίντελοφ. «Αυτό που κάνει την ταινία cool, είναι ότι διαδραματίζεται μακριά από τη γη και σε αυτό το περιβάλλον βλέπουμε το πως θα είναι το μέλλον. Μας ενδιαφέρει το πως θα είναι οι άνθρωποι τότε, τι μπορεί να έχουν περάσει και πως αυτό τους έχει αλλάξει. Κυρίως στον τρόπο που σκέφτονται. Μπορεί να παραμένουμε ίδιοι μερικές εκατοντάδες χρόνια από τώρα, αλλά πιθανότατα, ο τρόπος σκέψης μας, οι ιδέες που μας εμπνέουν να έχουν αλλάξει ριζικά».
Ετσι ο «Προμηθέας» προβάλλει σαν μια ταινία επιστημονικής φαντασίας που αντί για έναν εξωγήινο έχει στο κέντρο του μια σειρά από φιλοσοφικά ερωτήματα. «Ο Προμηθέας στην μυθολογία, ήταν ένας Τιτάνας που έκλεψε τη φωτιά από τους θεούς που την κρατούσαν για τον εαυτό τους, ανήσυχοι για το τι θα μπορούσαμε να κάνουμε αν την αποκτούσαμε» λέει ο Λίντελοφ. «Αυτή η ιδέα βρίσκει εφαρμογή στο σενάριο που αναρωτιέται τι απ' όσα κάνουμε στο επίπεδο της τεχνολογικής προόδου και εξέλιξης και ίσως της εξερεύνησης του διαστήματος, ίσως δεν θα έπρεπε να κάνουμε. Υπάρχει μια γραμμή που δεν πρέπει να διασχίσουμε;».
«Μια από τις πιο ενδιαφέρουσες ιδέες που η ταινία αγγίζει επίσης» συνεχίζει ο Λίντελοφ, είναι πως η εξερεύνηση του διαστήματος, ειδικά στο μέλλον, θα αρχίσει να γίνεται κάτι παραπάνω από ένα μέσο για να βρούμε πλανήτες να αποικήσουμε ή να εκμεταλλευτούμε. Οσο πιο μακριά πάμε, τόσο πιθανότερο είναι να μάθουμε περισσότερα για τους εαυτούς μας. Και νομίζω ότι οι χαρακτήρες στο φιλμ -κάποιοι από αυτούς τουλάχιστον- ενδιαφέρονται ιδιαίτερα να απαντήσουν στο ερώτημα “Από που ερχόμαστε; Ποια είναι η καταγωγή μας;” »
Κι ακριβώς εκεί σύμφωνα με τον Λίντελοφ, βρίσκεται η ειδοποιός διαφορά του «Προμηθέα» από το «Alien»: «Στο “Alien” η ιστορία ήταν αυτή μιας ομάδας μεταλλωρύχων που σκοντάφτουν κατά τύχη σε κάτι πολύ τρομακτικό. Κι αν ένα τέτοιο στοιχείο υπάρχει κι εδώ -και σίγουρα υπάρχουν πράγματα που θα σας τρομάξουν στην ταινία- η βασική της ιδέα ήταν σαφώς διαφορετική. Οχι μια διαστημική περιπέτεια, αλλά μια ταινία που να εξερευνά θεματικά και με ουσιαστικό τρόπο, τις ιδέες της καταγωγής μας ως είδος».
Δείτε στο player ένα υποτιτλισμένο βίντεο πάνω στο όραμα του Ρίντλεϊ Σκοτ για τον «Προμηθέα», καθώς και μια σειρά από αποσπάσματα, featurettes και viral videos που έχουν ήδη κυκλοφορήσει από την ταινία.
