Παιδικός του ήρωας, το πρότυπό του για να γίνει ηθοποιός, ο άνθρωπος που ακόμη και σήμερα βρίσκει ίχνη του στη φωνή του και το στο παιξιμό του, ο Μάρλον Μπράντο υπήρξε για τον Ματ Ντίλον κάτι περισσότερο από ένας μύθος. Δεν τον γνώρισε ποτέ, αλλά, σε ένα γύρισμα της τύχης, έμελε να τον ενσαρκώσει σε μια από τις πιο σκοτεινές στιγμές της τεράστιας καριέρας του.
Ο λόγος για το επεισοδιακό γύρισμα του «Τελευταίο Τανγκό στο Παρίσι» του Μπερνάρντο Μπερτολούτσι, όπως το έκανε ταινία η Τζέσικα Παλούντ μέσα στη βιογραφική ταινία της Μαρία Σνάιντερ, της συμπρωταγωνίστριας του Μάρλον Μπράντο που τραυματίστηκε ανεπανόρθωτα από τον «βιασμό» που υπέστη στα γυρίσματα, σχεδιασμένο από τον Μπερτολούτσι και τον Μπράντο προς «αληθοφάνεια» της σκηνής, χωρίς ωστόσο να υπάρχει προηγούμενη γνώση και συναίνεση της ηθοποιού.
Στο «Την Ελεγαν Μαρία» που θα προβάλλεται στις αίθουσες από τις 17 Ιουλίου, μαθαίνουμε την ιστορία της Μαρία Σνάιντερ, το μέγεθος του αντίκτυπου που είχε αυτή η εμπειρία στη ζωή της, κάτι που μόνο πρόσφατα - λόγω της εποχής που επιτέλους ευνοεί να ακούγονται κάποιες αλήθειες που έμεναν κρυφές κάτω από το πέπλο του φόβου και της πατριάρχίας - έγινε γνωστό.
Στην ταινία ο Ματ Ντίλον υποδύεται τον Μάρλον Μπράντο. Και στο Flix μιλάει για μια ακόμη πρόκληση στη συναρπαστική του καριέρα.
Το «Την Ελεγαν Μαρία» της Τζέσικα Παλίντ θα προβάλλεται στις ελληνικές αίθουσες από την Πέμπτη 17 Ιουλίου σε διανομή της Rosebud.21.
Μου αρέσουν οι προκλήσεις. Μου άρεσαν πάντα. Δεν διάλεξα ποτέ τον εύκολο δρόμο. Η Τζέσικα (σ.σ. Παλίντ, η σκηνοθέτης) ήρθε και με βρήκε στη Ρώμη όπου ζούσα εκείνη την εποχή και μου έδωσε να διαβάσω το σενάριο. Μου άρεσε πολύ για ένα πολύ σημαντικό λόγο: γιατί εξανθρώπιζε τους χαρακτήρες. Ο Μάρλον Μπράντο δεν ήταν γραμμένος σαν ένα «τέρας». Φυσικά αυτό που έκαναν, μαζί με τον Μπερνάντο Μπερτολούτσι, ήταν ένα λάθος, μια τρομερά άτυχη στιγμή. Ταυτόχρονα, μιλάμε για μια σπουδαία ταινία - από τις πιο αγαπημένες μου - με τον Μάρλον Μπράντο σε εποχή κρίσης να δίνει μια επαναστατική ερμηνεία.
Λατρεύω το "Τελευταίο Τανγκό στο Παρίσι», παρά την ύπαρξη της σκηνής με το βούτυρο. Και, ξέρετε κάτι, ήταν και η μοναδική σκηνή που ποτέ δεν με ενδιέφερε. Ηταν αυτή που πάντα βαριόμουν. Και, γενικότερα, το κομμάτι της σεξουαλικότητας στην ταινία ήταν αυτό που με συγκινούσε πάντα λιγότερο. Και ο Μπράντο ένιωθε εκτεθειμένος λόγω των σκηνών σεξ που υπήρχαν στην ταινία.
Δεν πιστεύω ότι ο Μάρλον Μπράντο είχε δόλο. Για τον Μπερτολούτσι δεν ξέρω. Αλλά είμαι σίγουρος ότι ο Μπράντο δεν είχε σκοπό να προκαλέσει τραύμα στην συμπρωταγωνίστριά του. Τους βλέπουμε και μαζί πριν την επίμαχη σκηνή να μιλάνε ο ένας στον άλλον με πολλή αγάπη και τη Μαρία να τον επαινεί για μια σκηνή στην οποία ο Μπράντο έκλαψε πραγματικά. «Ηθελα αληθινά δάκρυα», της λέει. Ο Μπράντο αναζητούσε πάντα την αλήθεια στην υποκριτική. Αλλά εδώ το παράκανε και μαζί με τον Μπερτολούτσι προχώρησαν σε περιοχές που δεν έπρεπε να έχουν φτάσει. Δεν το κάνεις αυτό. Απλά δεν το κάνεις.
Μόνο πρόσφατα ακούστηκε η αλήθεια αυτής της γυναίκας. Για χρόνια ακούγαμε ότι είχε πρόβλημα με τα ναρκωτικά, ότι αποσύρθηκε. Κανείς δεν μιλούσε για την τραυματική αυτή εμπειρία που της κόστισε την καριέρα. Και γι' αυτό η ταινία αυτή είναι σημαντική, γιατί βλέπουμε τη δική της οπτική πάνω στα πράγματα, τι ακριβώς συνέβη και τι αντίκτυπο είχε αυτό στη ζωή της.»
Εχω δουλέψει με τον Λαρς φον Τρίερ και όλοι ξέρουμε ότι ζητάει τρελά πράγματα από τους ηθοποιούς του. Δεν θα έκανε ποτέ όμως κάτι σαν αυτό που έκανε ο Μπερτολούτσι. Ας το ξεκαθαρίσουμε. Ο Μπερνάρντο Μπερτολούτσι είναι ένα ιδιοφυής, θαρραλέος σκηνοθέτης. Και το «Τελευταίο Ταγκό στο Παρίσι» είναι μια σημαντική ταινία για πολλούς λόγους. Ενας από αυτούς είναι η ερμηνεία της Μαρία Σνάιντερ και είναι κρίμα γιατί το γεγονός αυτό επισκίασε το κατόρθωμά της στην ταινία. Ποιος ξέρει τι θα είχε συμβεί στην καριέρα της αν δεν είχε την εμπειρία που την στιγμάτισε στα γυρίσματα της ταινίας.
Μόνο πρόσφατα ακούστηκε η αλήθεια αυτής της γυναίκας. Για χρόνια ακούγαμε ότι είχε πρόβλημα με τα ναρκωτικά, ότι αποσύρθηκε. Κανείς δεν μιλούσε για την τραυματική αυτή εμπειρία που της κόστισε την καριέρα. Και γι' αυτό η ταινία αυτή είναι σημαντική, γιατί βλέπουμε τη δική της οπτική πάνω στα πράγματα, τι ακριβώς συνέβη και τι αντίκτυπο είχε αυτό στη ζωή της.
Η Μαρία με τον Μπράντο έμειναν φίλοι. Ναι, δεν είναι επίσης πολύ γνωστό. Ισως γιατί έζησαν αυτήν την εμπειρία μαζί. Η μεγάλη διαφορά ήταν ότι ο Μπράντο ήταν ένας ενήλικας με μεγάλη καριέρα που μπορούσε να αποφασίζει, ενώ η Μαρία ήταν ακόμη στην αρχή και δεν είχε επιλογές.
Δεν μπορείς να δεις το "Τελευταίο Τανγκό στο Παρίσι" απoκομμένο από την εποχή του. Και σήμερα είναι μια καλή στιγμή για να δούμε την ταινία με αυτή την οπτική γωνία. Και αυτό είναι που μου άρεσε και στην ταινία. Οτι δεν έρχεται με ένα ηχηρό κοινωνικοπολιτικό σχόλιο, αλλά αφηγείται μια ανθρώπινη ιστορία αδικίας προς αυτήν την γυναίκα.
Νομίζω πως ο Μάρλον Μπράντο άλλαξε τον τρόπο με τον οποίο κοιτάζαμε τον Αμερικάνο άντρα. Κατάφερε να είναι ταυτόχρονα δυναμικός και τρωτός. Ταυτόχρονα εκρηκτικός και εσωτερικός. Τόλμησε, περισσότερο από πολλούς, να δείξει την ευαίσθητη πλευρά ενός άνδρα, την ευαλωτότητά του.»
Από τους τρεις ηθοποιούς της «μεθόδου» - τον Μοντγκόμερι Κλιφ, τον Τζέιμς Ντιν και τον Μάρλον Μπράντο, για μένα πάντα ο ένας και μοναδικός ήταν ο Μπράντο. Στα 14 μου έκανα την πρώτη μου ταινία, το «Over the Edge» του Τζόναθαν Κάπλαν. Και ο μόνος λόγος που διάλεξα να κάνω την ταινία ήταν γιατί - χωρίς τότε να το καταλαβαίνω απόλυτα - επειδή οι χαρακτήρες των παιδιών ήταν αληθινοί. Ο σκηνοθέτης συνήθιζε να με αποκαλεί «Μάρλον». Και έτσι ξεκίνησα να σπουδάζω στο εργαστήρι του Λι Στράσμπεργκ για να γίνω κι εγώ ένας ηθοποιός «της μεθόδου». Εξίσου εκπαιδευτικές ήταν για μένα και οι ταινίες με τον Μάρλον Μπράντο.
Νομίζω πως ο Μάρλον Μπράντο άλλαξε τον τρόπο με τον οποίο κοιτάζαμε τον Αμερικάνο άντρα. Κατάφερε να είναι ταυτόχρονα δυναμικός και τρωτός. Ταυτόχρονα εκρηκτικός και εσωτερικός. Τόλμησε, περισσότερο από πολλούς, να δείξει την ευαίσθητη πλευρά ενός άνδρα, την ευαλωτότητά του. Και μιλάω σε πρώτο πληθυντικό πάντα γιατί ξέρω ότι υπάρχουν πολλοί ηθοποιοί της γενιάς μου - και προγενέστερων και μεταγενέστερων - που είχαν και έχουν σαν πρότυπο τον Μάρλον Μπράντο.
Μιμούμαι τον Μπράντο ακόμη και σήμερα. Οχι, δεν αντιγράφω τις γκριμάτσες του ή τη φωνή του. Πιο πολύ μιμούμαι τον τρόπο με τον οποίο αντιμετώπιζε την υποκριτική. Την όλη στάση του.
Το «Την Ελεγαν Μαρία» της Τζέσικα Παλίντ θα προβάλλεται στις ελληνικές αίθουσες από την Πέμπτη 17 Ιουλίου σε διανομή της Rosebud.21.