Η Εύα είναι 33 ετών, μόνη και συναισθηματικά μπερδεμένη. Είναι όμως αποφασισμένη να μείνει τον Αύγουστο στη Μαδρίτη παρά να επισκεφθεί κάποιο παραθαλάσσιο θέρετρο. Οι διαδρομές της μέσα στην πόλη θα είναι αποκαλυπτικές, σχεδόν μεταφυσικές, πράξεις που θα αναδείξουν τον πραγματικό της εαυτό, αλλά και την πανανθρώπινη αλήθεια ότι ο μόνος τρόπος να βοηθήσεις τον εαυτό σου είναι να ξεκινήσεις να βοηθάς τον διπλανό σου...
Αυτή είναι η υπόθεση της ταινίας του Χόνας Τρουέμπα «Η Παρθένος του Αυγούστου», που γυρίστηκε στη Μαδρίτη το πρώτο μισό του Αυγούστου σχεδόν σε πραγματικό χρόνο, ό,τι πιο κοντινό σε ταινία - ημερολόγιο που μοιάζει με το ίδιο το καλοκαίρι μεταφέροντας με τον τρόπο του... Ερίκ Ρομέρ όλη τη ραθυμία, τον ερωτισμό, την προσδοκία, το φευγαλέο του μήνα όπου οι πόλεις για άλλους αδειάζουν και για άλλους μεταμορφώνονται σε ανεξερεύνητες πατρίδες.
Διαβάστε σελίδες από τα προσωπικά ημερολόγια του Χόνας Τρουέμπα και της πρωταγωνίστριάς του Ιτσάσο Αράνα, που δούλεψε μαζί του στο σενάριο.
Ο Χόνας Τρουέμπα στην άδεια Μαδρίτη κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων της ταινίας
Τουρίστες στην πόλη τους Μου αρέσει πάντα αυτό: να γίνομαι τουρίστας στην πόλη μου. Οχι με επιπόλαιο ή επικριτικό τρόπο, αλλά μάλλον από μια παρθένα οπτική γωνία, βλέποντας τα πράγματα σαν να είναι η πρώτη φορά, με περιέργεια, όπως όταν ταξιδεύουμε και κοιτάζουμε τον κόσμο γύρω μας με διαφορετικό τρόπο. Συνήθως δεν δίνουμε ιδιαίτερη σημασία στα μέρη που γνωρίζουμε καλά. Η διαδικασία του γυρίσματος της ταινίας με οδήγησε να κοιτάξω πραγματικά τι υπάρχει γύρω μου, πράγμα που είναι πάντα πηγή έμπνευσης.
Μόνη στη Μαδρίτη Το σενάριο γεννήθηκε από πολλά καλοκαίρια που έμεινα μόνη μου στη Μαδρίτη. Και, φυσικά, από την επιθυμία του Χόνας να απεικονίσει την ατμόσφαιρα της πόλης. Το σενάριο και η ταινία προσπαθούν να συλλάβουν την αίσθηση της ησυχίας που επικρατεί την ημέρα και το θόρυβο που κατακλύζει την πόλη τη νύχτα, τη ζέστη, τα πάρτι, το κενό, την πιθανότητα. Με αυτήν την έννοια όλα όσα βλέπετε στην οθόνη είναι πράγματα που έχουμε ζήσει. Τα ερωτήματα που θέτει η Εύα στον εαυτό της κατά τη διάρκεια αυτού του καλοκαιρινού οδοιπορικού είναι ερωτήματα που θέτουμε όλοι στον εαυτό μας καθημερινά.
Στη μαγεία της Σεγόβιας Είμαι τυχερός που ζω κοντά στη γέφυρα της Σεγόβια. Εκτός από ένα εμβληματικό σημείο της Μαδρίτης, μου αρέσει γιατί γεννήθηκα σε αυτήν την περιοχή. Το ποτάμι κυλούσε και τότε και η πόλη είναι χωρισμένη στα δύο, όπως τότε. Οι δρόμοι της περιοχής είναι πλημμυρισμένοι από μυστήριο και μου αρέσει να περπατάω σε μέρη που γνωρίζω γιατί δεν είναι ποτέ ίδια.
Το σενάριο και η ταινία προσπαθούν να συλλάβουν την αίσθηση της ησυχίας που επικρατεί την ημέρα και το θόρυβο που κατακλύζει την πόλη τη νύχτα, τη ζέστη, τα πάρτι, το κενό, την πιθανότητα.»
Ο Δεκαπενταύγουστος Οι τίτλοι συνήθως δείχνουν το δρόμο για μια ταινία. Η «Παρθένος του Αυγούστου» είναι το όνομα μιας γιορτής για την ανάληψη της Παρθένου Μαρίας, αλλά επίσης είναι και κάτι που αποκαλύπτει τον χαρακτήρας της Εύας. Θέλαμε να φτιάξουμε έναν άνθρωπο που δεν έχει εγωισμό, αλλά που στο βάθος είναι η ίδια που χρειάζεται περισσότερο τη βοήθεια των άλλων. Με αυτόν τον τρόπο είναι παρθένα με όλη τη σημασία της έννοιας. Στα κοστούμια και τα φώτα που χρησιμοποιήσαμε, προσπαθήσαμε η Ευα να πάρει τη μορφή της Παρθένου, καθώς προσπαθεί να αποδράσεις από τον κυνισμό των ημερών μας, να σταματήσει την ταχύτητα με την οποία τρέχει ο κόσμος και να πάρει μια βαθιά ανάσα.
Η πίστη Αν και δεν είμαι θρήσκος, η ταινία μοιάζει να χρωματίζεται από την θρησκευτικότητα της ημέρας του Δεκαπενταύγουστου. Υπάρχει κάτι μεταφυσικό, γιατί έτσι είναι ο Αύγουστος. Υπάρχει και κάτι θηλυκό - μια ανοιχτόμυαλη αντίληψη του να ζεις σε αυτόν εδώ τον κόσμο. Επίσης η ταινία μοιάζει από μόνη της και μια ερώτηση γύρω από την πίστη: αν τελικά είσαι σίγουρος ή όχι για όλα όσα συμβαίνουν στην οθόνη.
