Η ταινία
Μια τρανς δέχεται ένα τηλεφώνημα, για να παραστεί στην κηδεία της μητέρας της. Υπό έναν όρο.
O σκηνοθέτης
O Μάριος Ψαρράς γεννήθηκε στην Κύπρο και ζει στο Λονδίνο. Είναι διδάκτωρ της θεωρίας του κινηματογράφου με εκτενείς δημοσιεύσεις για το σύγχρονο ελληνικό, ευρωπαϊκό και παγκόσμιο queer σινεμά. Εχει διδάξει θεωρία του κινηματογράφου σε βρετανικά πανεπιστήμια (KCL, GRE, QMUL). Είναι μέλος της Ελληνικής Ακαδημίας Κινηματογράφου και καλλιτεχνικός διευθυντής του Cyprus Short Film Day, London. Εχει εργαστεί στην εκπαίδευση, το ραδιόφωνο, την τηλεόραση και το θέατρο. Το 2018 διορίστηκε πολιτιστικός σύμβουλος της πρεσβείας της Κύπρου στο Ηνωμένο Βασίλειο.
4 ερωτήσεις για την «Κλήση»
Γιατί κάνατε αυτήν την ταινία τώρα; Τι ήταν αυτό που σας έκανε να θελήσετε να αφηγηθείτε αυτήν την ιστορία; Πώς θα περιγράφατε την ταινία σας σ' έναν υποψήφιο θεατή;
Η «Κλήση» ξεκίνησε ως μέρος ενός ευρύτερου πρότζεκτ που πραγματεύεται τις σχέσεις queer ατόμων με τις οικογένειές τους, και ιδιαίτερα τη σχέση -συμβολική και πραγματική- με τη μητέρα,. Η εστίαση σε έναν τρανς χαρακτήρα δεν είναι τυχαία, καθώς τα άτομα αυτά αποτελούν σε δυσανάλογο βαθμό θύματα λεκτικής, ψυχολογικής και σωματικής βίας, αλλά και κοινωνικής/πολιτειακής διάκρισης. Ταυτόχρονα όμως, αποτελούν και τις πλέον δυναμικές φωνές στην queer κοινότητα – ας μην ξεχνάμε άλλωστε πώς ξεκίνησε ο ΛΟΑΤ ακτιβισμός. Αυτό το μοναδικό κράμα ευαισθησίας και δυναμισμού ενέπνευσε τον συγκεκριμένο χαρακτήρα, ενώ το ηθικό δίλημμα που τίθεται στην ταινία είναι εν γένει υπαρξιακό: μπορούμε ποτέ να συμβιβάσουμε/συμφιλιώσουμε την προσωπική μας αλήθεια με την αγάπη μας για τον διαφορετικό άλλο, και δη τη μάνα μας;
Πώς είναι να κάνεις σινεμά (στην Ελλάδα) σήμερα; Τι σας δίδαξε ή τι κρατάτε από την εμπειρία;
Το να κάνεις σινεμά στην Ελλάδα –ή στην Κύπρο– συχνά σημαίνει να εμπλέκεσαι σε περίπλοκες και χρονοβόρες γραφειοκρατικές διαδικασίες εξασφάλισης επιχορήγησης που πολλές φορές σε στεγνώνουν δημιουργικά. Από την άλλη, υπάρχει η όμορφη αίσθηση της κοινότητας και η αλληλεγγύη μεταξύ των ανθρώπων που δουλεύουν μπροστά και πίσω από τις κάμερες, το πάθος για δημιουργία. Ενυπάρχει ένας ρομαντισμός που απουσιάζει από τις βιομηχανικές συνθήκες παραγωγής του εξωτερικού και κάποτε γεννάει μικρά και μεγάλα αριστουργήματα.
Η ταινία σας θα κάνει «πρεμιέρα» εν μέσω μιας πρωτόγνωρης συνθήκης για τον κόσμο του σινεμά αλλά και ολόκληρο τον πλανήτη. Ποιες είναι οι σκέψεις σας για την κατάσταση αυτή τη στιγμή αλλά και το μέλλον του σινεμά και πώς θα μπορούσε κανείς να διαβάσει την ταινία σας υπό το πρίσμα της υγειονομικής κρίσης;
Η υγειονομική κρίση και κυρίως οι συνθήκες κοινωνικής απόστασης που έχει επιβάλει έχουν ενδεχομένως επιταχύνει κάποιες καταστάσεις, ανάμεσα σε αυτές και η ευρεία πλέον διαδικτυακή κατανάλωση κινηματογραφικών προϊόντων. Όλο και περισσότερα φεστιβάλ μεταφέρονται διαδικτυακά κι αυτό το φαινόμενο δεν πιστεύω ότι θα εκλείψει εντελώς σε μια μεταπανδημιακή κατάσταση. Γενικά έχει δημιουργηθεί μια καινούργια κανονικότητα που αναπόφευκτα έχει επηρεάσει μόνιμα πλέον τόσο την παραγωγή όσο και τη διανομή και διάθεση του κινηματογράφου.
Το γεγονός ότι τα ΜΜΕ έχουν οδηγήσει την προσοχή της κοινής γνώμης προς μια σχεδόν τρομοκρατική καταμέτρηση κρουσμάτων και θανάτων ενισχύει την ανάγκη για εναλλακτικά μέσα διαφώτισης και ευαισθητοποίησης του κοινού σε σοβαρά ζητήματα τα οποία παραμερίστηκαν, αν και επιδεινώθηκαν εξαιτίας της πανδημίας, όπως το προσφυγικό-μεταναστευτικό, η οικογενειακή βία και η έμφυλη βία. Η «Κλήση» επικοινωνεί μια ιστορία που μεταφέρει θραύσματα και τραύματα μιας τέτοιας βιογραφίας, ακολουθώντας μια φόρμα που στοχεύει στον προβληματισμό αλλά όχι στην πρόκληση συναισθημάτων οίκτου ή συμπάθειας. Στόχος μας ήταν να σεβαστούμε και να τηρήσουμε την απόσταση ανάμεσα στον θεατή και τον χαρακτήρα με τρόπο που να καθίστανται αναγνωρίσιμοι οι περιορισμοί της αναπαράστασης, αλλά κυρίως το γεγονός ότι η ευθύνη μας απέναντι στο δράμα του Άλλου δεν εξαρτάται απαραίτητα από τη δυνατότητα σύλληψής/κατανόησής του.
Τι σημαίνει το Φεστιβάλ Δράμας για σας, αλλά και για το σημερινό ελληνικό κινηματογραφικό τοπίο; Τι περιμένετε από τη νέα διεύθυνσή του και τι έχετε να προτείνετε για την βελτίωσή του;
Είναι τιμή μας που η «Κλήση» θα κάνει εθνική πρεμιέρα στη Δράμα, αυτό το ιστορικό φεστιβάλ που ανέκαθεν στηρίζει τον ελληνικό (και κυπριακό) κινηματογράφο και το οποίο, φυσικά, ξεχωρίζει διεθνώς για την ποιότητα του προγράμματός του. Είμαι βέβαιος ότι αυτή η παράδοση θα συνεχίσει και θα ενισχυθεί με τη νέα διεύθυνση να στοχεύει όχι μόνο στην αναβάθμιση αλλά και ανανέωση μέσα από την ανάδειξη νέων φωνών και εναλλακτικών αφηγήσεων.
Δείτε εδώ το τρέιλερ της «Κλήσης»:
Δείτε εδώ την «Πράσινη Γραμμή» του Μάριου Ψαρά από το 2018:
Η Κλήση | Σκηνοθεσία Μάριος Ψαράς | Σενάριο Μάριος Ψαράς & Αυγή Λίλλη | Διεύθυνση Φωτογραφίας Στέφαν Μέτζνερ | Καλλιτεχνική Διεύθυνση Αννα Φωτιάδου | Σχεδιασμός Ηχου Σταύρος Μακρής | Εκτέλεση Παραγωγής Αντονι Πέτρου | Οργάνωση Παραγωγής Μέλπω Γεωργιάδου | Πρωταγωνιστεί ο Νεκτάριος Θεόδωρου.
