Η ταινία
1978. Τη μέρα των γενεθλίων του ο Σταύρος θα αρραβωνιαζόταν τη Ματούλα. Αντ' αυτού έφυγεστο πρώτο του μπάρκο. 2020. Τη μέρα των γενεθλίων του ο Σταύρος περιπλανιέται στην πόλημόνος. Είναι η μέρα που δε του αρέσει να μιλάει. Είναι η μέρα που του αρέσει να σκέφτεται πώςθα ήταν η ζωή του αν είχε πάρει άλλες αποφάσεις.
Ο σκηνοθέτης
Ο Στέλιος Μωραϊτίδης γεννήθηκε στην Αθήνα το 1990. Σπούδασε Κινηματογράφο στοπανεπιστήμιο Paris 1 της Σορβόννης. Το 2014 σκηνοθέτησε την πρώτη του μικρού μήκους ταινίαμε τίτλο «Θαυμα», που συμμετείχε στο διαγωνιστικό τμήμα του φεστιβάλ Balkan Beyond Borders.Το 2016 ολοκλήρωσε το ντοκιμαντέρ «Deconstructing Interruption», το οποίο προβλήθηκε στο18ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης. Τα τελευταία χρόνια εργάζεται σε κινηματογραφικέςκαι τηλεοπτικές παραγωγές με έδρα την Αθήνα.
4 ερωτήσεις για το «Dakar»
Γιατί κάνατε αυτήν την ταινία τώρα; Τι ήταν αυτό που σας έκανε να θελήσετε νααφηγηθείτε αυτήν την ιστορία; Πώς θα περιγράφατε την ταινία σας σ' ένανυποψήφιο θεατή;
Η ιδέα για την ταινία προέκυψε από ένα κουσούρι να μαζεύω παλιά γράμματα απότο παζάρι. Ανάμεσα σε όλες τις ιστορίες που διάβασα πέτυχα το γράμμα ενόςναυτικού που εξηγούσε σε μία παλιά του αγάπη τι συνέβη και την παράτησε για ναμπαρκάρει.
Γεννήθηκε έτσι η εικόνα αυτού του ανθρώπου, του Σταύρου και μαζί η απορία τουπώς στέκει στο σήμερα, ποια είναι η κατάληξή του. Η απάντηση βρισκόταν σε δύολέξεις, μοναξιά και παραίτηση.
Πάντα προσπαθούσα να καταλάβω τί κρύβεται πίσω από έναν άνθρωπο πουκάθεται μόνος. Σε ποιο παράλληλο σύμπαν έζησε μέχρι να βρεθεί απέναντι μου μεένα ύφος που δηλώνει μια απόλυτη αδιαφορία για τη ζωή. Σε ένα τέτοιο σύμπανκινείται ο Σταύρος στην ταινία.
Ο θεατής μπορεί να κοιτάξει το Σταύρο όπως αυτός θέλει, εστιάζοντας και βιώνοντας τηνπροσωπική του ιστορία από όποια απόσταση θέλει.
Η επιλογή σε εσάς, στην τελική το «Dakar» είναι ένα τσιγάρο δρόμος.
Πώς είναι να κάνεις σινεμά (στην Ελλάδα) σήμερα; Τι σας δίδαξε ή τι κρατάτε απότην εμπειρία;
Το σινεμά στην Ελλάδα νομίζω στην πραγματικότητα είναι απλά ένα δύσκολο χόμπι.Μπορεί η εποχή τεχνολογικά να μας βοηθάει να κάνουμε ταινίες με λίγα χρήματα, αλλάαυτό δε σημαίνει πως έτσι πρέπει να λειτουργούμε. Η βιομηχανία του κινηματογράφουείναι ένας επαγγελματικός χώρος από τον οποίο βιοπορίζεται κόσμος, οπότε θα ήτανωραία αν στη χώρα υπήρχε μεγαλύτερη και πιο ουσιαστική βοήθεια ώστε οι ταινίεςμικρού μήκους (και όχι μόνο) να γίνονται με επαγγελματικά standard και στο επίπεδοτων πληρωμών.
Αυτό που κρατάω λοιπόν είναι η υπέροχη συνεργασία με όλους όσους συμμετείχανστην ταινία. Με όρεξη και μεράκι, δούλεψαν και στήριξαν την ταινία με όλο τους το είναι,συνδυάζοντας τον επαγγελματισμό με την καλή τους διάθεση με αποτέλεσμα να υπάρξειένα πολύ ωραίο κλίμα σε όλη τη διαδικασία.
Η ταινία σας θα κάνει «πρεμιέρα» εν μέσω μιας πρωτόγνωρης συνθήκης για τονκόσμο του σινεμά αλλά και ολόκληρο τον πλανήτη. Ποιες είναι οι σκέψεις σας γιατην κατάσταση αυτή τη στιγμή αλλά και το μέλλον του σινεμά και πώς θαμπορούσε κανείς να διαβάσει την ταινία σας υπό το πρίσμα της υγειονομικήςκρίσης;
Εχοντας ως αφετηρία ένα παλιό του γράμμα, προσπάθησα να πλησιάσω τον Σταύρο.
Επιχείρησα να δώσω μια ματιά της ανθρώπινης κατάστασης αφιερώνοντας την ταινία σεκάθε Σταύρο που θα περάσει δίπλα σου ή θα φάει το φαΐ του σιωπηλός στο διπλανότραπέζι κι ούτε θα τον παρατηρήσεις, αλλά που κοιτώντας από λίγο πιο κοντά μπορεί ναξεδιπλώσεις άλλη μια ανθρώπινη ιστορία. Τι θέση έχει ένα τέτοιο πλησίασμα σε ένανκόσμο που ολοένα και απομακρύνεται, που αραιώνει, χαλαρώνοντας τους δεσμούς τουγια να επιβιώσει;
Τους τελευταίους μήνες βιώνουμε μια γενικευμένη κατάσταση κοινωνικής απομόνωσηςπου ένας βήχας ή ένα φτέρνισμα του διπλανού είναι αρκετό για να αλλάξεις πεζοδρόμιο.
Αυτό μπορώ να πω ότι με φοβίζει. Δε νομίζω ότι το αποτύπωμα που θα αφήσει αυτή ησυλλογική εμπειρία και αυτή η ακούσια ανοχή στην καταπάτηση των ατομικώνελευθεριών αφήνει περιθώρια για αισιόδοξα σενάρια. Ελπίζω να διαψευστώ.
Οσο για το σινεμά ούτως ή άλλως η παραδοσιακή μορφή του να συνευρίσκεσαι μεανθρώπους μπροστά από το μεγάλο πανί για να απολαύσεις μία ταινία είχε βρεθεί σεκρίση πριν τον ιό και δυστυχώς πιστεύω ότι αυτή η κατάσταση που βιώνουμεδυσχεραίνει τα πράγματα και απομακρύνει ακόμη περισσότερο το κοινό από τη φυσικήτου θέση στην κινηματογραφική αίθουσα. Διατηρώ μία κρυφή ελπίδα ότι με κάποιομαγικό τρόπο ο κόσμος θα επιστρέψει μαζικά στην αίθουσα στο μέλλον αλλά δεν μπορώνα πω ότι το πιστεύω μέσα μου πραγματικά.
Τι σημαίνει το Φεστιβάλ Δράμας για σας, αλλά και για το σημερινό ελληνικό κινηματογραφικό τοπίο; Τι περιμένετε από τη νέα διεύθυνσή του και τι έχετε να προτείνετε για την βελτίωσή του;
Το φεστιβάλ αποτελεί τον κυριότερο θεσμό για τις ταινίες μικρού μήκους στην Ελλάδα και είναι πολύ σημαντικό για τους νέους δημιουργούς. Δεν έχω βρεθεί ποτέ στο φεστιβάλ και χαίρομαι πολύ για αυτή την πρώτη ευκαιρία που μου δίνεται. Από τη νέα διοίκηση περιμένω φρέσκες ιδέες και όρεξη για ανανέωση του φεστιβάλ ώστε να συνάδει με την εποχή μας και τις ανάγκες του κινηματογραφικού τοπίου σήμερα. Με χαρά διαπιστώνω ότι ήδη οι πρώτες αλλαγές που έφερε στην φετινή διοργάνωση κινούνται σε αυτή την κατεύθυνση και τους εύχομαι τα καλύτερα για το μέλλον.
Δείτε εδώ το τρέιλερ του «Dakar»:
Dakar | Ηθοποιοί - Γιάννης Κοκιασμένος, Νίκος Ντάλλας | Σκηνοθεσία, Σενάριο, Μοντάζ, Παραγωγή -Στέλιος Μωραϊτίδης | Διεύθυνση Φωτογραφίας – Πέτρος Γκορίτσας | Σκηνογράφος,Eνδυματολόγος – Δανάη Ελευσινιώτη | Ήχος – Βασίλης Ηπειρώτης | Σχεδιασμός ήχου – ΣτέλιοςΚουπετώρης | Μίξη Ήχου – Γιάννης Σκανδάμης / Χρωματική Επεξεργασία – Μάνθος Σάρδης |Διεύθυνση Παραγωγής – Πολύμνια Παπαδοπούλου-Σαρδέλη | Βοηθός Σκηνοθέτη – ΓιώργοςΚορακιανίτης | Α’ Βοηθός Κάμερας – Βαγγέλης Τζιφάκης | Β’ Βοηθός Κάμερας – ΔημήτρηςΚόσσυβας | Ηλεκτρολόγος – Γιάννης Μαραγκουδάκης | Βοηθός Ενδυματολόγου – Maria Knafl |Βοηθός Παραγωγής – Φοίβος Θάνος
