Η ταινία
Μέσω μιας φαινομενικά τυπικής επίσκεψης σε ένα ιατρείο, μία μητέρα αποκαλύπτει έναν κόσμο, όπου «η βία» μεταφέρεται από τη μία γενιά στην άλλη.
H σκηνοθέτης
H Ελια Καλογιάννη (1995) γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αθήνα. Από μικρή είχε μεγάλη αγάπη για τις τέχνες και ειδικά το σινεμά. Το 2014, μετά από ένα χρόνο φοίτησης στη Σχολή Καλών Τεχνών, στη Θεσσαλονίκη, συνέχισε τις σπουδές της στη σχολή Gerrit Rietveld Academie του Αμστερνταμ, στο τμήμα Audiovisual, από την οποία αποφοίτησε το 2019. To 2017, είχε την ευκαιρία να σπουδάσει για έξι μήνες στο Cooper Union της Νέας Υόρκης. Το «Soldier 365» είναι η πρώτη της ταινία που κάνει πρεμιέρα σε φεστιβάλ.
5 ερωτήσεις για το «Soldier 365»
Γιατί κάνατε αυτήν την ταινία τώρα; Τι ήταν αυτό που σας έκανε να θελήσετε να αφηγηθείτε αυτήν την ιστορία;
Κύρια πηγή έμπνευσης στη δουλειά μου είναι η παρατήρηση καθημερινών σκηνών. Το «Soldier 365» προέκυψε μέσα από αυτήν τη διαδικασία. Βρισκόμουν σε μια παιδική χαρά, όταν είδα μια μαμά να δίνει στο παιδί της ένα πλαστικό όπλο για να παίξει. Αυτή η εικόνα με τον καιρό, με οδήγησε στο να γράψω το σενάριο. Στη συγκεκριμένη φάση της ζωής μου, θέματα όπως η σχέση μητέρας-παιδιού, αλλά και το πώς η βία περνά από τη μία γενιά στην άλλη με απασχολούσαν αρκετά ώστε να θέλω να αφηγηθώ μία ιστορία. Εικόνες από το ιατρείο του πατέρα μου βοήθησαν στην σκηνογραφία και στην πλοκή.
Πώς θα περιγράφατε την ταινία σας σ' έναν υποψήφιο θεατή;
Συνήθως προτιμώ να μη μιλάω για την ταινία πριν τη δει κάποιος. Προσωπικά, όταν βλέπω κι εγώ ταινίες επιλέγω να μη διαβάζω τι πρόκειται να δω, γιατί με βοηθάει στο να είμαι ανοιχτή σε ερμηνείες. Θεωρώ πως η μαγεία στη μυθοπλασία είναι να φτιάχνει κανείς τη δική του αφήγηση. Θα ζητήσω συγγνώμη από τον «υποψήφιο θεατή» αλλά μένοντας πιστή σε αυτό, θα πω μόνο πως πρόκειται για μία προσπάθεια να πω μια ιστορία μέσω δικών μου βιωματικών εικόνων και έναν προβληματισμό του πώς συνδέεται το «μέσα» με το «έξω». Oλα τα υπόλοιπα, με χαρά να τα συζητήσουμε μετά την προβολή.
Τι θα θέλατε να σας ρωτήσει ή να συζητήσετε με κάποιον αφού τη δει;
Πρόκειται για μια ταινία με πολλές διαφορετικές αναγνώσεις. Μέχρι τώρα, πολλά σχόλια και ερωτήσεις είναι τεχνικής φύσης και αφορούν συνήθως συγκεκριμένα πλάνα της ταινίας. Θα με ενδιέφερε πολύ να συζητήσω τη σχέση του ήχου με την εικόνα αλλά και το τι είδους «πραγματικότητα» έφτιαξε ο ίδιος ο θεατής, μέσω αυτής της μικρής ιστορίας.
Πώς είναι να κάνεις σινεμά (στην Ελλάδα) σήμερα; Τι σας δίδαξε ή τι κρατάτε από την εμπειρία;
Ως νέα καλλιτέχνις στο χώρο του σινεμά, επιλέγω να βλέπω τα πράγματα θετικά και αισιόδοξα όπως προσπαθώ να κάνω και με όλους τους τομείς της ζωής μου. Το σινεμά είναι μια ομαδική τέχνη γι’αυτό και πιστεύω πολύ στους συνεργάτες μου χωρίς να σκέφτομαι το πού θα γίνει η παραγωγή. Μέχρι τώρα, οι ταινίες μου παράγονται στην Ολλανδία. Σίγουρα, οι οικονομικές συνθήκες (ακόμα περισσότερο στην Ελλάδα) δεν είναι και οι ευκολότερες για να υλοποιηθούν όλες οι ιδέες που μπορεί να έχει ένας δημιουργός, αλλά αυτό δεν πρέπει να μπαίνει ποτέ εμπόδιο στη δημιουργία. Εχω μάθει να δουλεύω με αυτά που έχω και μπορώ, δεν μου αρέσει να περιμένω να βρεθούν ευνοϊκές συνθήκες. Η δυσκολία αυτή είναι και ένας από τους βασικότερους λόγους να συνεχίσεις να πεισμώνεις και να κάνεις αυτό που αγαπάς με ειλικρίνεια. Η επόμενη ταινία μου, είναι και η πρώτη μου απόπειρα στην Ελλάδα και την κοινωνική της πραγματικότητα. Λόγω καλών και ταλαντούχων φίλων, έγινε δυνατή με πολύ περιορισμένο μπάτζετ αλλά με πολύ μεράκι και αφοσίωση.
Πώς είναι να κάνεις σινεμά (στην Ελλάδα) σήμερα; Τι σας δίδαξε ή τι κρατάτε από την εμπειρία;
Φέτος θα είναι η πρώτη μου επαφή με το φεστιβάλ και δεν γνωρίζω πολλά για το χαρακτήρα του. Παρόλ' αυτά ανυπομονώ να το γνωρίσω και είμαι πολύ ενθουσιασμένη με την ευκαιρία που μου δίνεται. Το Φεστιβάλ Δράμας είναι μια πολύ σημαντική πρωτοβουλία ανάδειξης ταινιών, μιας και είναι το μεγαλύτερο φεστιβάλ ταινιών μικρού μήκους της χώρας. Τέτοιου είδους προσπάθειες, δημιουργούν συνθήκες ώστε να ακούγονται και να έρχονται σε επαφή, άνθρωποι που αγαπάνε το σινεμά.
Info
Σκηνοθεσία-Σενάριο-Παραγωγή-Μοντάζ-Σκηνικά: Eλια Καλογιάννη | Φωτογραφία: Sjors Mosman | Ηθοποιοί: Hanneke Scholten, David Stephen Eeles, Feline Rontgen, Kristina Mirova, Kenneth Aidoo, Liesbeth van Dongen, Lottie Walker | Μουσική-Σχεδιασμός Ηχου: Danai Belosinof | Βοηθός Μοντάζ: Γιώργος Κυβερνήτης | Boom Operator: Qianfu Ye
