Η ταινία
Η αδυναμία της Ευρωπαϊκής Ενωσης να αντιμετωπίσει τα κρίσιμα προβλήματα της Ευρώπης οδήγησε στη δημιουργία μίας Νέας Ενωσης. Αυτή θεώρησε αναγκαίο οι πολίτες συγκεκριμένων περιοχών να ζουν ως «επιδοτούμενοι Ευρωπαίοι πολίτες» προκειμένου να αντιμετωπιστούν τα ζητήματα της ενέργειας. Μια «Νέα Ευρώπη» και «πολίτες στα χαρτιά» θεωρείται πλέον ως λύση.
Ο σκηνοθέτης
Ο Νίκος Καμπέρης είναι κοινωνιολόγος, Διευθυντής Ερευνών στο Κέντρον Ερεύνης της Ελληνικής Κοινωνίας της Ακαδημίας Αθηνών (PhD in Agricultural Sociology, PhD in Sociology of Education- Director of Research at the Research Center for Greek Society of the Academy of Athens). Οι έρευνές του αφορούν κυρίως τα προβλήματα της σύγχρονης και διευρυνόμενης οικονομικής, κοινωνικής και πολιτικής κρίσης. Ειδικότερα, ερευνά τις μορφές κοινωνικής και προσωπικής οδύνης των μεσαίων στρωμάτων και των ατόμων που βυθίζονται σε νέες μορφές μόχθου, καθημερινότητας, κατωτερότητας και αβεβαιότητας, χωρίς να μπορούν να βρουν την αναγνώριση γι’ αυτό που είναι, που νομίζουν ότι είναι ή θα ήθελαν να είναι. Από το υλικό των ανωτέρω ερευνών προέρχονται τα αφηγηματικά πλαίσια και οι κεντρικοί ήρωες της παρούσας ταινίας του και των ταινιών που στο μέλλον έχει σχεδιάσει να πραγματοποιήσει.
4 ερωτήσεις για τον «Ευρωπαίο Πολίτη»
Γιατί κάνατε αυτήν την ταινία τώρα; Τι ήταν αυτό που σας έκανε να θελήσετε να αφηγηθείτε αυτήν την ιστορία;
Η ταινία σκοπεύει να δείξει ότι η διευρυνόμενη κρίση του οικονομικού, κοινωνικού και πολιτικού οράματος μιας Ενιαίας Ευρώπης δεν έπεισε και δεν πείθει τα άτομα να αναλάβουν με σταθερότητα και συνέπεια τις υποχρεώσεις τους ως μέλη της κοινωνίας και ως πολίτες. Αρκούνται στα κάθε λογής «βοηθήματα», τις «επιδοτήσεις», τα «προνόμια» και τα «προγράμματα», και αρνούνται να αναλάβουν τις υποχρεώσεις και τα καθήκοντα που συνεπάγεται η ιδιότητα του Ευρωπαίου Πολίτη. Με άλλα λόγια, καταλήγουν να είναι «πολίτες στα χαρτιά», «πολίτες με ημερομηνία λήξης».
Πώς θα περιγράφατε την ταινία σας σε έναν υποψήφιο θεατή;
Ο Κ. είναι ανώτερο στέλεχος της ULLD (Union of Liberal Left Democracies), μιας ευρωπαικής οικονομικής και πολιτικής οργάνωσης που στο μέλλον αντικαθιστά τη σημερινή Ευρωπαϊκή Ενωση και θέτει ως στόχο τη Νέα Ευρώπη, δηλαδή μια Ευρώπη ικανή να αντιμετωπίσει υπεύθυνα και αποτελεσματικά την κλιματική αλλαγή, το προσφυγικό ζήτημα, την τρομοκρατία και την φτώχεια. Ο Κ. έχει τοποθετηθεί ως διευθυντής των «στρατοπέδων-καταυλισμών» που ίδρυσε η EURRA (European Union Relief and Rehabilitation Administration) και η MURRA (Muslim Union Relief and Rehabilitation Administration). Είναι νέος, έγγαμος, έχει ένα μικρό κορίτσι και η ασφαλής και καλά αμειβόμενη θέση του τού επιτρέπει να φτιάξει το δικό του πρόγραμμα επαγγελματικής ανόδου και προσωπικής ευτυχίας. Οταν, όμως, κάποια μέρα καλείται να επιστρατευθεί στον Loyal European Army (στρατό που έχει δημιουργήσει η ULLD), αυτός φωνάζει ότι «δεν θέλει να πεθάνει για καμία Ευρώπη και καμία Δημοκρατία», και αποφασίζει να πουλήσει το χαρτί της επιστράτευσης σε έναν πρόσφυγα των στρατοπέδων που του μοιάζει πολύ. Ο πρόσφυγας, με τη σειρά του, κάνει την ίδια σκέψη, και πουλάει το χαρτί σε έναν άλλο πιο φτωχό, αυτός σε έναν ακόμη πιο φτωχό, κ.ο.κ. Στο τέλος, κάποιος, που δεν ξέρουμε ποιος είναι, πηγαίνει στο μέτωπο και σκοτώνεται. Οταν όμως διαπιστώνεται ότι δεν είναι ο Κ., κινείται η διαδικασία της λιποταξίας. Προκειμένου ο Κ. να αποφύγει τις συνέπειες μιας τέτοιας δίκης για την καριέρα και τα προσωπικά του σχέδια, ζητάει από την ULLD μία «εξυπηρέτηση». Πράγματι, βρίσκεται μία «λύση», ο Κ. δεν δικάζεται ούτε και έχει άλλες επαγγελματικές συνέπειες. Αντίθετα, τοποθετήθηκε ως Διευθυντής στο Πρόγραμμα Bioclimatic Urban Planning, ιστορία την οποία παρουσιάζει η σχεδιαζόμενη μεγάλου μήκους ταινία μας.
Πώς είναι να κάνεις σινεμά (στην Ελλάδα) σήμερα; Τι σας δίδαξε ή τι κρατάτε από την εμπειρία;
Το σενάριο της ταινίας κατατέθηκε με τις απαραίτητες θεσμικές διαδικασίες για χρηματοδότηση στο Ελληνικό Κέντρο Κινηματογράφου, εξετάστηκε σε εύλογο χρόνο, εγκρίθηκε, και στη διάρκεια των επόμενων σταδίων πραγματοποίησης της ταινίας δεν υπήρξαν προβλήματα στη συνεργασία με το Κέντρο Κινηματογράφου. Από την άποψη αυτή, θεωρώ ότι το Ε.Κ.Κ. παίζει καθοριστικό ρόλο όχι μόνο στη χρηματοδότηση ταινιών αλλά και στην εμπέδωση ενός ορισμένου κινηματογραφικού και επαγγελματικού ήθους.
Τι σημαίνει το Φεστιβάλ Δράμας για σας; Ποια πιστεύετε ότι είναι τα υπέρ και ποια τα κατά του; Θα προτείνατε κάποιες κινήσεις προς τη βελτίωσή του;
Είναι γνωστή η πολύχρονη και πολύ σημαντική προσφορά του Φεστιβάλ Δράμας στην ανάδειξη και προώθηση ταινιών από ποικίλα κοινωνικά, οικονομικά, πολιτισμικά και εθνοτικά πλαίσια. Από την άποψη αυτή, η προβολή της ταινίας μου στο Φεστιβάλ Δράμας αποτελεί μια μοναδική ευκαιρία να την δουν άτομα, ειδικοί και επιτροπές που έχουν ήδη καλλιεργήσει την ευαισθησία και την ικανότητα να αντιλαμβάνονται τις «κρίσεις» και τις «λύσεις» που τα άτομα αναζητούν, ειδικότερα όταν καλούνται να θυσιάσουν κάτι από τα σχέδιά τους για την επαγγελματική και προσωπική επιτυχία. Προοπτικά, το Φεστιβάλ Δράμας θα μπορούσε να συνεργαστεί με Ερευνητικά Ιδρύματα της χώρας, τα οποία έχουν πολύ σημαντικό οπτικοακουστικό υλικό (για ταινίες μυθοπλασίας ή ντοκιμαντέρ), και ερευνητές, πολλοί από τους οποίους διαθέτουν σημαντικά ερευνητικά ευρήματα αλλά και γνωρίζουν τις κινηματογραφικές τεχνικές.
Info
Σκηνοθεσία, Σενάριο: Νίκος Καμπέρης / Ηθοποιοί: Ρένος Ρώτας, Πυγμαλίων Δαδακαρίδης, Τζωρτζίνα Κώνστα, Μαρία Τσαρουχά / Διεύθυνση Φωτογραφίας: Κατερίνα Μαραγκουδάκη / Μοντάζ: Ιωάννα Σπηλιοπούλου / Μουσική: Μιχάλης Νιβολιανίτης, Αλέξανδρος Χριστάρας / Ηχος: Αντώνης Σαμαράς / Σχεδιασμός Ηχου: DNA Lab / Σκηνικά: Αγγελική Σαμαρά / Παραγωγή: Θ. Νικολάου & Σια ΕΕ / Συμπαραγωγοί: Σ. Ζωίδης - Γ. Παίδας OE, Αρκτος ΑΕ, Γιάννης Νικολέτος, Μιχάλης Νιβολιανίτης, Αλέξανδρος Χριστάρας, Ελληνικό Κέντρο Κινηματογράφου
