Η ταινία
Στο μέλλον, η ψηφιακή εφαρμογή SOMA έχει δώσει τη δυνατότητα στους χρήστες της να αλλάζουν εμφάνιση κατά βούληση. Το ανθρώπινο σώμα αποκτά την επιθυμητή μορφή μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα. Εντωμεταξύ, η Alice προσπαθεί να πείσει τον αδιάφορο σύζυγό της να φάει το δείπνο που του ετοίμασε, ενώ αυτός τηρεί σιγή ιχθύος...
Ο σκηνοθέτης
Ο Γιώργος Καψανάκης γεννήθηκε στην Αθήνα το 1992. Αποφοίτησε από το Τμήμα Πολιτισμικής Τεχνολογίας και Επικοινωνίας στη Μυτιλήνη το 2016 και ξεκίνησε να εργάζεται στην τηλεόραση, μεταξύ άλλων και ως σκηνοθέτης σε ντοκιμαντέρ μικρού μήκους. Τον Σεπτέμβριο του 2017, του χορηγήθηκε υποτροφία από το Ιδρυμα Ωνάση για μεταπτυχιακές σπουδές στην Αγγλία. Η ταινία «Shapes of Mine» δημιουργήθηκε στο πλαίσιο των μεταπτυχιακών του σπουδών, στο τμήμα σκηνοθεσίας του Bournemouth University. Αυτήν την περίοδο, ολοκληρώνει το post production της επόμενης μικρού μήκους ταινίας του, «Chopper».
4 ερωτήσεις για το «Shapes of Mine»
Γιατί κάνατε αυτήν την ταινία τώρα; Τι ήταν αυτό που σας έκανε να θελήσετε να αφηγηθείτε αυτήν την ιστορία;
Πάντα είναι γοητευτικό, επίκαιρο και ωφέλιμο ένα ταξίδι στο χρόνο! Οπως και να το κάνουμε, το «Shapes of Mine» είναι μια επίσκεψη στο μέλλον. Η διαφορά είναι ότι η μηχανή του χρόνου είναι η κινηματογραφική αίθουσα και οι πιθανότητες λένε ότι θα τη βγάλεις καθαρή! Κατά τα αλλά, προσκαλούμε τον θεατή να γίνει ένας αόρατος ταξιδιώτης που, ελπίζουμε, όταν γυρίσει πίσω, να έχει παρατηρήσει προσεκτικότερα κάποιες πτυχές του τώρα.
Αυτά που συνέβαλαν στη γέννηση της ιδέας είναι αφενός η εποχή μας, αυτή της παγκόσμιας τεχνολογικής έξαρσης της τελευταίας δεκαετίας (και ό,τι αυτό συνεπάγεται), σε συνδυασμό με τη μετανάστευσή μου στην Αγγλία. Αυτοί οι δύο παράγοντες πυροδότησαν δύο αυτοπαρατηρήσεις: Πρώτον, την αυξανόμενή μου ροπή να χρησιμοποιώ την «εύκολη και γρήγορη» τεχνολογία σε ακραίο ίσως επίπεδο και, δεύτερον, το πόσο εγωιστής μπορούσα να γίνω με τους γύρω μου χωρίς καν να το πάρω πρέφα. Η ταινία πραγματεύεται και τα δύο.
Πώς θα περιγράφατε την ταινία σας σε έναν υποψήφιο θεατή;
Το «Shapes of Mine» είναι μια sci-fi απεικόνιση μιας γνώριμης και, τελικά, χωρίς δεύτερη σκέψη, προβληματικής ερωτικής σχέσης. Με ύφος μεταξύ σκοτεινής δυστοπίας και λαγνείας, η ταινία εκτυλίσσεται γύρω από τη διαφωνία του Felix να φάει το ψάρι που του ετοίμασε η συν-τροφός του, Alice, για δείπνο. (συν + τρέφω, ο τρεφόμενος μαζί με κάποιον άλλον από την ίδια τροφή)
Η ιστορία θα μπορούσε να γίνει ταινία και χωρίς το sci-fi στοιχείο, το οποίο άλλωστε δεν είναι και το κυρίαρχο. Το δυστοπικό μέλλον εν τέλει βοηθάει στην αποστασιοποίηση, αλλά και στην παιδική υπερβολή, αν θες, που χρειάζεται ο θεατής για να κατανοήσει βαθύτερα την ουσία. Ο πρωταγωνιστής στο «Shapes of Mine» είναι ο εγωιστής και ναρκισσιστής άνθρωπος. Προσωπικά, θεωρώ ότι η αναπαράσταση μέσω παραβολικών σχημάτων είναι μια από τις μεγαλύτερες ικανότητες του σινεμά και της τέχνης γενικότερα. Η φράση «θέλω να αλλάξω (εμένα/κάποιον άλλον) προς το καλύτερο» παίρνει άλλη διάσταση σε μια πραγματικότητα όπου μια εφαρμογή (ονόματι SOMA) σου επιτρέπει να αλλάζεις μορφή κατά βούληση.
Πώς είναι να κάνεις σινεμά (στην Ελλάδα) σήμερα; Τι σας δίδαξε ή τι κρατάτε από την εμπειρία;
Η ταινία δημιουργήθηκε στην Αγγλία κατά τη διάρκεια των σπουδών μου. Θα ήθελα πολύ να συμμετέχω σε παραγωγές και να κάνω ταινίες στην Ελλάδα, και ελπίζω να γίνει σύντομα. Είναι πραγματικά εντυπωσιακό το πόσος πολύς κόσμος ασχολείται με το σινεμά και πόσες πολλές παραγωγές συμβαίνουν καθημερινά στην Αγγλία. Για παράδειγμα, ο Simon Lenagan, o πρωταγωνιστής «σύζυγος» του «Shapes of Mine», δούλευε πριν από τα γυρίσματα μας με τον Ridley Scott, και μετά ήρθε και έπαιξε αφιλοκερδώς στη μικρού μήκους μας. Κάτι τέτοια σου δίνουν τεράστια δύναμη να συνεχίσεις. Είναι μεγάλη απελευθέρωση να ξέρεις ότι περιβάλλεσαι από ανθρώπους που μοιράζονται το ίδιο πάθος με εσένα. Πριν φύγω από την Ελλάδα, θυμάμαι αρκετό κόσμο να μην παίρνει στα σοβαρά την επιλογή μου να σπουδάσω σκηνοθεσία. Κάποιοι χαμογέλαγαν και περιφρονούσαν το αντικείμενο των σπουδών που επέλεξα, υπονοώντας ότι αποτελεί μια «ανάλαφρη» απόφαση. Για να κλείσω, οφείλουμε όλοι μας να βοηθήσουμε όπως μπορούμε για να δημιουργηθεί μια ισχυρή ελληνική κινηματογραφική σκηνή.
Τι σημαίνει το Φεστιβάλ Δράμας για σας; Ποια πιστεύετε ότι είναι τα υπέρ και ποια τα κατά του; Θα προτείνατε κάποιες κινήσεις προς τη βελτίωσή του;
Δεν μπορείς να φανταστείς πόση χαρά πήρα με την αποδοχή της ταινίας στο Φεστιβάλ. Χοροπηδάγαμε! Σημαίνει πολλά για τους δημιουργούς, να έχει κοινό η ταινία τους. Είμαστε ευγνώμονες για το χρόνο του κόσμου που έρχεται να μας δει. Για τους θεατές φτιάχνεται μια ταινία. Χωρίς θεατές δεν θα υπήρχε σινεμά. Δυστυχώς, δεν έχω πάει στο Φεστιβάλ στη Δράμα ακόμα, αλλά έχω πάει μια φορά όταν είχε «ταξιδέψει» Αθήνα. Θυμάμαι ότι είδα καταπληκτικές ταινίες και μετά την προβολή ήμουνα κατενθουσιασμένος! Για τα θετικά και αρνητικά θα μπορώ να έχω άποψη μετά τη φετινή διοργάνωση που θα παρακολουθήσω από κοντά. Είμαι σίγουρος ότι θα είναι τέλεια!
Info
Σκηνοθεσία & Ιστορία: Γιώργος Καψανάκης / Σενάριο: Oliver Morriss / Παραγωγή: Simone Ceresato / Ηθοποιοί: Alison Garner, Simon Lenagan, Maria Crittell / Διεύθυνση Φωτογραφίας: Jerry Alves / Μοντάζ: Benjamin Lingard-Lane / Σχεδιασμός Ηχου: Derren George / Σχεδιασμός Γραφικών, Χρώματα & Φώτα: Στάθης Κεφάλας / Πρωτότυπη Μουσική: Νίκος Γιαννακάκης / Διεύθυνση Παραγωγής: Sarah Tan Sze Yah / Βοηθός Σκηνοθέτη: Anna Bliner / Συμπληρωματική Διεύθυνση Φωτογραφίας: Robin Boros / Οπτικά Εφέ: Eduard Karamshuk, Daniel Waterman / Μακιγιάζ: Coral Jones / Εκτέλεση Παραγωγής: Shannon Reeve / Πρώτος βοηθός κάμερας: Αγγελος Τζουαννάκης / Δεύτερος βοηθός κάμερας: Mirko Laflamme / Σκριπτ: Maria Abdel Karim / Βοηθός Ηχολήπτη: Filipe Botelho / Βοηθός Μοντέρ: Harry Tomlin / Βοηθός Μακιγιάζ: Rhianna Lisa Kingdon / Βοηθοί Παραγωγής: Jack Hockaday, Marta Bukša
