Η ταινία
Ο Παναγιώτης είναι ένας εργάτης σε ένα εργοστάσιο στον Πειραιά. Τίμιος και αγαπητός από όλους έχει πάνω από όλα τους φίλους και συναδέλφους του. Μια μέρα τον καλεί στο γραφείο του ο προϊστάμενος του εργοστασίου ζητώντας να του αποκαλύψει ποιοι κρύβονται πίσω από το μαύρο εμπόριο μετάλλων από τις αποθήκες του εργοστασίου με αντάλλαγμα τη θέση του όταν αυτός συνταξιοδοτηθεί. Ο ήρωας μας αρνείται την πρόταση του ανωτέρου του αλλά λίγες μέρες μετά, από ένα τυχαίο γεγονός ανακαλύπτει ότι ο φίλος του και πρόεδρος του σωματείου είναι υπεύθυνος των κλοπών από τα αποθέματα του εργοστασίου. Ετσι, πέφτει σε ένα ηθικό δίλημμα για το αν πρέπει να αποκαλύψει το ποιοι είναι υπεύθυνοι ή όχι στον προϊστάμενο ή να προσπαθήσει να μεταπείσει τον φίλο του για το καλό όλων ενώ ταυτόχρονα τα οικογενειακά βάρη τον πιέζουν ακόμη περισσότερο.
Ο σκηνοθέτης
Ο Αλέξανδρος Σικαλιάς σπούδασε σκηνοθεσία στο τμήμα Κινηματογράφου του Ι.Ε.Κ. ΑΚΜΗ. Ζει στο Περιστέρι όπου γεννήθηκε και μεγάλωσε. Η αγάπη του για τον κινηματογράφο και την ερασιτεχνική κινηματογράφηση διαφόρων θεμάτων της καθημερινότητας, κυρίως όμως του σιδηροδρόμου, τον οδήγησε από πολύ νωρίς να αποφασίσει ποιο δρόμο θα ακολουθούσε. Αμέσως μετά την αποφοίτηση από το Λύκειο, ξεκινά τις σπουδές του στην Αθήνα. Έκτοτε, έχει συνεργαστεί με επαγγελματίες του κινηματογράφου και της τηλεόρασης σε χρέη συμβούλου τοποθεσιών γυρισμάτων, βοηθού σκηνοθέτη αλλά και στο χώρο του μοντάζ. Η πρώτη ταινία που υπογράφει ο Αλέξανδρος είναι «Η Φάμπρικα» η οποία αποτελεί και την πτυχιακή ταινία του.
4 ερωτήσεις για τη «Φάμπρικα»
Γιατί κάνατε αυτήν την ταινία τώρα; Τι ήταν αυτό που σας έκανε να θελήσετε να αφηγηθείτε αυτήν την ιστορία;
Τα τελευταία 8 χρόνια η οικονομική κρίση που περνά η χώρα μας έχει αποκαλύψει μια βαθύτερη κοινωνική κρίση. Ξεσκεπάζοντας καταστάσεις, αποδομώντας «βασίλεια» και «βασιλιάδες», αποκαλύπτοντας ένα σάπιο σύστημα το οποίο τροφοδοτούσε με ισχύ και χρήμα, αντίστοιχα, τους κατάλληλους αποδέκτες έτσι ώστε να παραμένει η κοινωνία σε μια «ύπνωση» διατηρώντας τα αντίστοιχα συμφέροντα. Ο συνδικαλισμός, λοιπόν, στους χώρους εργασίας και – κυρίως – στις βιομηχανίες εξελίχθηκε τα τελευταία χρόνια με τέτοιο τρόπο χάνοντας την αρχική δύναμη ενωμένων εργατών και δίνοντας εξουσία στους «λίγους εκλεκτούς» οι οποίοι την χρησιμοποιούν για προσωπικό όφελος. Και ενώ πλέον έχει αποδειχθεί το βρώμικο πολιτικό παιχνίδι που στήθηκε σε βάρος τόσων εργατών εδώ και τόσες δεκαετίες, το «νταβατζιλίκι» γίνεται ισχυρότερο, εκμεταλλευόμενο τις οικονομικές δυσχέρειες των εργαζομένων. Ετσι λοιπόν, γεννήθηκε η ιδέα της «Φάμπρικας»… Μια ιστορία που όλοι έχουν ακούσει, δει ή ζήσει, μια ιστορία που πολλοί θέλουν να πουν… λίγοι όμως θα μιλήσουν.
Πώς θα περιγράφατε την ταινία σας σ' έναν υποψήφιο θεατή;
Αδιαμφισβήτητα είναι μια ταινία για την οποία χρειάζεται πρώτα να κάνεις την αυτοκριτική σου. Από τον φοιτητή μέχρι τον συνταξιούχο. Και σίγουρα είναι μια ταινία για κάποιον ο οποίος τολμά να αντικρίσει τον εαυτό του σε έναν καθρέφτη… και στο τέλος να αποφασίσει αυτός τι πρέπει να κάνει ο ήρωας σαν να ήταν στη θέση του. Επιπρόσθετα, θα ήθελα να τονίσω πως η ταινία μας δεν πλέκει το εγκώμιο ούτε κατακρίνει συγκεκριμένες πολιτικές ιδεολογίες ή – ακόμη χειρότερα – κάποιο πολιτικό κόμμα. Οπότε και ένας θεατής πρέπει να αφήσει «εκτός αίθουσας» τις προκαταλήψεις και να δει την κατάσταση πίσω από το προφανές της ιστορίας μας. «Η Φάμπρικα», λοιπόν, αφηγείται μια αλήθεια… για το πώς η χώρα έφτασε και παραμένει σε αυτή την κατάσταση.
Πως είναι να κάνεις σινεμά (στην Ελλάδα) σήμερα; Τι σας δίδαξε ή τι κρατάτε από την εμπειρία;
Ο χώρος του κινηματογράφου στην Ελλάδα - από τη μικρή μου βέβαια εμπειρία – αποτελεί ένα αρκετά δύσκολο επάγγελμα, αν αποφασίσεις να το κάνεις ως κύρια εργασία. Δεν συγκρίνεται σε καμία περίπτωση με την βαριά βιομηχανία της Δύσης. Αυτό ακριβώς όμως, είναι που κάνει το επάγγελμα του κινηματογραφιστή στη χώρα μας τόσο ξεχωριστό και ιδιαίτερο. Οι δυσκολίες και τα περιορισμένα (ανύπαρκτα σε πολλές περιπτώσεις όπως στην ταινία μας) οικονομικά οδηγούν σε μεθόδους αδιανόητες για τη σιγουριά του εξωτερικού. Τοποθεσίες και σετ τα οποία είναι στην ουσία… δημόσιοι χώροι, γύρισμα «στο πόδι» και με την ψυχή στο στόμα και το αγαπημένο ελληνικό στοιχείο φυσικά… οι πατέντες. Παράδοξοι τρόποι για να κάνεις τα πλάνα να φαντάζουν ότι έγιναν με ακριβό εξοπλισμό. Παράγοντες που κάνουν την ζωή σου δύσκολη στο γύρισμα και σε γεμίζουν άγχος, ωστόσο είναι αυτές οι στιγμές που θυμάσαι μετά και σε γεμίζουν ψυχικά. Η δημιουργία, το να βλέπεις μια ιδέα σου από λέξεις σε χαρτί να γίνεται εικόνα και ήχος είναι κάτι το οποίο κάνει τον κινηματογράφο – ακόμη και στην Ελλάδα – ένα επάγγελμα άξιο να κοπιάσεις και να δυσκολευτείς.
Τι σημαίνει το Φεστιβάλ Δράμας για σας; Ποια πιστεύετε ότι είναι τα υπέρ και ποια τα κατά του; Θα προτείνατε κάποιες κινήσεις προς τη βελτίωσή του;
Το Φεστιβάλ της Δράμας, προσωπικά, είναι και πρέπει να είναι ο στόχος για κάθε νέο κινηματογραφιστή. Από τη μία καθώς έχει να συναγωνιστεί επαγγελματίες του χώρου που ασχολούνται για χρόνια με την μικρού μήκους – οπότε και η συμμετοχή της ταινίας του είναι τιμή και κατά κάποιο τρόπο αναγνώριση – και από την άλλη, αντίστροφα, οι επαγγελματίες κινηματογραφιστές μπορούν να δουν ανερχόμενους συναδέλφους και να γνωρίσουν πολλές πιθανές μελλοντικές συνεργασίες. Οπως και να έχει, όπου και να οδηγήσει, η συμμετοχή της μικρού μήκους ταινίας σου στο φεστιβάλ Δράμας είναι μια σημαντική και ξεχωριστή εμπειρία!
info
Σενάριο/Σκηνοθεσία: Αλέξανδρος Σικαλιάς / Ηθοποιοί: Πέτρος Γούτης, Λευτέρης Παπαδημητρίου, Γιώργος Μουζακίτης, Νάντια Ανθοπούλου, Γιάννης Παγανιάς, Μάνος Βόργιος Γερωνυμάκης, Κώστας Κακαβάς, Δημήτρης Παπαδόπουλος, Θάνος Αβδουλάς, Αιμίλιος Λούφας, Θωμάς Τσαντήλας, Παναγιώτης Γιαννούλας, Ζαφείρης Χρονόπουλος, Βαγγέλης Σταθόπουλος, Γιάννης Δεμάγκος / Φωτογραφία: Μανώλης Νάθενας / Παραγωγή: Αλέξανδρος Σικαλιάς / Βοηθός Σκηνοθέτης: Πάνος Νακούδης / Βοηθοί Παραγωγής: Αναστασία Ναζλίδου, Γιώργος Δογορίτης / Σκρίπτ: Χρήστος Κοντοδήμας / Ηχολήπτης: Παναγιώτης Ελευθέριος Φωτόπουλος / Σκηνογραφία: Χρήστος Ανδριόπουλος / Μακιγιάζ: Άρτεμης Βαλτατζή, Ελένη Αυλωνίτη / Μοντάζ: Αλέξανδρος Σικαλιάς / Sound Design: Παναγιώτης Ελευθέριος Φωτόπουλος, Βαγγέλης Πυρπύλης / Εκτέλεση Παραγωγής: Blacklight Productions / Χώροι/Τοποθεσίες: Αλέξανδρος Σικαλιάς / Μετάφραση/Υποτιτλισμός: Μιχάλης Μπούφης
