H ταινία
Δέκα μέρες μετά τον θάνατο του ανεπίσημου συντρόφου της, η Αθηνά φτάνει στην Σκύρο για να κλείσει το καλοκαιρινό σπίτι όπου μένανε μαζί. Για τρεις μέρες ανοίγει παράθυρα και ντουλάπια, ξεδιαλύνει πράγματα και κλείνει κούτες. Την μέρα της αναχώρησης, και μέχρι το βράδυ, με το σπίτι αδειανό, η Αθηνά στέκεται στην βεράντα στην όχθη της θάλασσας.
Η σκηνοθέτης
Η Μαύρα Πεπονή μεγάλωσε στην Αθήνα και πήρε πτυχίο Bachelor σε Φιλμ και Βίντεο από το Georgia State University, Ατλάντα, ΗΠΑ, το 2012. Εργάστηκε σε διάφορες θέσεις, σε γυρίσματα για το σινεμά και την τηλεόραση για δύο χρόνια, συμπεριλαμβανομένου του Taken 3 (Luc Besson), Adult Swim, HGTV και Tyler Perry Productions . Από το 2014 έως το 2017, έκανε Master στην Σκηνοθεσία Σινεμά στο California Institute of the Arts (Λος Άντζελες, ΗΠΑ) με υποτροφία του Ιδρύματος Ωνάση και του HFPA (Golden Globes). Η πτυχιακή της ταινία μικρού μήκους, «Still», ολοκληρώθηκε τον Μάιο του 2017.
5 ερωτήσεις για τη «Στάση»
Γιατί κάνατε αυτήν την ταινία τώρα; Τι ήταν αυτό που σας έκανε να θελήσετε να αφηγηθείτε αυτήν την ιστορία;
Η αίσθηση της απώλειας. Νομίζω ότι πολλοί άνθρωποι της γενιάς μου έχουν μια αίσθηση απώλειας, η οποία επηρεάζει και τις διαπροσωπικές μας σχέσεις. Τις στιγμές της απώλειας αναζητούμε όμως και τις πιο στέρεες συνέχειες στην ζωή μας. Ίσως αυτό να κατεύθυνε την επιλογή του τοπίου και του υλικού της ταινίας.
Τι θα θέλατε να σας ρωτήσει ή να συζητήσετε με κάποιον αφού τη δει;
Πόσα λένε οι ηθοποιοί με τις κινήσεις του σώματος και τις εκφράσεις του προσώπου- η ταινία περιέχει πολύ περιορισμένο διάλογο- και αν τελικά δεν είναι τόσο η αφήγηση, όσο ο ρυθμός της αφήγησης, που δημιουργεί το συναίσθημα. Το σενάριο της ταινίας αφηγείται στιγμές από το κλείσιμο ενός σπιτιού, αλλά τον σφυγμό του κάθε πλάνου τον όρισε η ερμηνεία της Αλεξάνδρας Σακελλαροπούλου. Όταν έφτασα στο στάδιο του μοντάζ, η αφήγηση της ιστορίας έγινε ζήτημα σύνθεσης αυτών των σφυγμών.
Πώς είναι να κάνεις σινεμά (στην Ελλάδα) σήμερα; Τι σας δίδαξε ή τι κρατάτε από την εμπειρία;
Δεν μπορώ να έχω μια εμπεριστατωμένη άποψη, καθώς το Still είναι η πρώτη ταινία που γυρίζω στην Ελλάδα και είναι προϊον συνεργασίας ανθρώπων από διαφορετικές χώρες, αλλά και από διαφορετικούς επαγγελματικούς τομείς. Ήταν μια ιδιαίτερα ζωντανή εμπειρία! Στην Αθήνα βρήκα παλιούς και καινούργιους φίλους πρόθυμους να συμμετάσχουν στην παραγωγή και τα γυρίσματα, ενώ στην Σκύρο βρήκα τα τοπία και τα πρόσωπα της ιστορίας μου (οι δεύτεροι ρόλοι ερμηνεύονται από ντόπιους του νησιού). Στα γυρίσματα δημιουργήσαμε ένα πολύ θερμό και φιλικό κλίμα, το οποίο προσπάθησα να διατηρήσω και στο στάδιο της μεταπαραγωγής στο Λος Άντζελες.
Τι σημαίνει το Φεστιβάλ Δράμας για σας, αλλά και για το σημερινό ελληνικό κινηματογραφικό τοπίο;
Το φεστιβάλ της Δράμας είναι μια δοκιμή επιστροφής στην Ελλάδα, μια ευκαιρία για να δω αν ο διάλογος με το σινεμά που ξεκίνησα μπορεί να εμπλουτίζεται τόσο εδώ, όσο και στο χώρο των σπουδών και της δουλειάς μου . Είναι επίσης ένας από τους φορείς που βοηθάει ουσιαστικά τους νέους με τα βραβεία και το κύρος του.
Info
Σενάριο, Σκηνοθεσία, Παραγωγή και Μοντάζ: Μαύρα Πεπονή / Φωτογραφία: Γιέσε Ματζούχ / Σκηνικά: Αγγελική Τζιαφέτα / Συμπαραγωγός: Δήμητρα Παντελή / Βοηθός Σκηνοθέτη: Αφροδίτη Ταυρή / 1ος Βοηθός Κάμερας: Αλέξανδρος Παπαθανασόπουλος / 2ος Βοηθός Κάμερας: Γιώργος Κρίκος / Μακιγιάζ: Κατερίνα Μιχαλούτσου / Ήχος: Νάσος Τσιάλτας / Σχεδιασμός Ήχου: Κριστίνα Κ Ενγκουγιέν / Μιξάρισμα Ήχου: Έινταν Ρένολντς / Βοηθός Παραγωγής: Αλέξης Μουρτζάνος / Τοποθεσίες: Μαρκέλλα Μπέλτσιου / Ηθοποιοί: Αλεξάνδρα Σακελλαροπούλου, Γιάννης Γεωργούδης, Μαρία Φεργάδη, Αμέρισσα Μαυρίκου, Αμάρ Μπενχαλάντ
