H ταινία
Η Ελένη δέχεται ένα τηλεφώνημα που την κάνει να αναπολεί το παρελθόν της, να αμφισβητεί το παρόν της και να αποφασίζει για το μέλλον της.
Ο σκηνοθέτης
Ο Πάρης Πατσουρίδης γεννήθηκε το 1982 και από το 2005 δραστηριοποιείται στο χώρο του κινηματογράφου. Οι ταινίες του έχουν προβληθεί σε διάφορα φεστιβάλ στην Ευρώπη. Το under stress απέσπασε, μεταξύ άλλων, το 2ο βραβείο καλύτερης ταινίας στο ψηφιακό τμήμα του Φεστιβάλ Δράμας 2011.
**5 ερωτήσεις για το «Bourbon με Γάλα»
Γιατί κάνατε αυτήν την ταινία τώρα; Τι ήταν αυτό που σας έκανε να θελήσετε να αφηγηθείτε αυτήν την ιστορία;
Hθελα να πιαστώ με μια ιστορία που ξέρω, που κατά κάποιο τρόπο έχω ζήσει, που μου την έχουν διηγηθεί σε κάποιο βαθμό άμεσα εμπλεκόμενοι και να το κάνω με δικό μου τρόπο. Αν μπορούσα θα την είχα κάνει νωρίτερα. Θέλοντας να κάνω την έκτη μου μικρού μήκους ταινία με τις καλύτερες δυνατές συνθήκες, προσπάθησα την τελευταία τετραετία αρκετές φορές να βρω χρηματοδότηση (με μικρές αλλαγές στο σενάριο κάθε φορά) αλλά καμία δεν καρποφόρησε. Είχε σφηνωθεί στο μυαλό μου όμως σε τέτοιο βαθμό που δεν μπορούσα να μην την κάνω. Δε θα ήμουν ήρεμος.
Πως θα περιγράφατε την ταινία σας σ' έναν υποψήφιο θεατή;
Κατά βάση είναι μια απλή ταινία, με κοινό storyline, δοσμένη με κάπως παράδοξη δομή. Σαν puzzle game που πρέπει να ενώσεις τις τελίτσες για να καταλάβεις γιατί αυτό γίνεται έτσι κι όχι αλλιώς ή γιατί κάποιος λέει μια συγκεκριμένη ατάκα που μπορεί εν πρώτοις να φαίνεται αδιάφορη αλλά στην πορεία να καταλαβαίνεις ότι είναι ουσιαστική. Τουλάχιστον, έτσι ελπίζω να βγήκε σε κάποιο βαθμό και να μην παραμένει στο μυαλό μου αυτή η αίσθηση!
Τι θα θέλατε να σας ρωτήσει ή να συζητήσετε με κάποιον αφού τη δει;
Θα ‘θελα να μου πει πως μετά την ταινία πήγε να πει ένα σ’ αγαπώ εκεί που δεν τολμούσε να πει, να δώσει ένα φιλί εκεί που ‘χε ξεχάσει να δώσει, να ζητήσει για ακόμα μια φορά συγνώμη από κάποιον που πιθανώς δεν τη δέχεται, να ξεσπάσει σε κάποιον. Αυτό θα ‘θελα.
Πώς είναι να κάνεις σινεμά (στην Ελλάδα) σήμερα; Τι σας δίδαξε ή τι κρατάτε από την εμπειρία;
Eχω άποψη κυρίως για το πώς είναι να κάνεις μικρού μήκους ταινίες στην Ελλάδα και για αυτό μπορώ να μιλήσω. Eχει να κάνει με το πόσο ψηλά θέτεις τον πήχη και τι απαιτήσεις έχεις από αυτό που σχεδιάζεις. Και για ποιο λόγο το κάνεις. Συνήθως, είναι αποτέλεσμα προσωπικού πάθους και δεν έχει καμία λογική. Παραγωγικά η διαδικασία είναι μάταιη. Μιλάμε για ένα είδος που δεν έχει ούτε κοινό, ούτε έσοδα. Σκηνοθετικά έχεις να κάνεις μόνιμα με περιορισμούς, καθόλου μα καθόλου δημιουργικούς. Πρέπει κάποτε να ξεπεράσουμε το παραμύθι ότι μπορείς να φτάσεις στο αποτέλεσμα που θες, χωρίς τα απαιτούμενα (εξοπλισμό, χρήματα, συνεργάτες κτλ.). Το ότι υπάρχουν δυο τρεις εξαιρέσεις δεν πρέπει να επιβάλλεται ως νόρμα σε όλους τους υπόλοιπους. Για το Bourbon με γάλα τρέξαμε μια καμπάνια crowdfunding που ευτυχώς στέφθηκε με επιτυχία. Την ταινία θα την έκανα ούτως ή άλλως αλλά δε θα ‘χε καμία σχέση με αυτό που τελικά είναι. Αυτό που έμαθα και κρατάω μετά από δέκα χρόνια είναι ότι χωρίς φίλους δε γίνεται τίποτα, ότι το εικοσιτετράωρο έχει ακριβώς 24 ώρες και ότι η τσέπη μου έχει πάτο.
Τι σημαίνει το Φεστιβάλ Δράμας για σας, αλλά και για το σημερινό ελληνικό κινηματογραφικό τοπίο;
Τα Φεστιβάλ Δράμας είναι σημείο αναφοράς για τον χώρο των μικρού μήκους ταινιών και για το ελληνικό κινηματογραφικό τοπίο εν γένει, αν θεωρήσουμε πως μια καλοστημένη μικρού μήκους αποτελεί προπομπό για μια μελλοντική μεγάλου μήκους. Επίσης, είναι το μόνο φεστιβάλ που καταφέρνει να συγκεντρώσει τους συμμετέχοντες και να ευνοεί μια διαδικασία ζύμωσης στο πλαίσιο της κινηματογραφικής παραγωγής κι αυτό ίσως είναι η μεγαλύτερη επιτυχία του. Έχει αρκετά περιθώρια βελτίωσης όμως που μπορούν να το καθιερώσουν ουσιαστικά και όχι τύποις ως ένα από τα πιο σημαντικά φεστιβάλ του είδους στην Ευρώπη.
Δείτε περισσότερα για την ταινία στην σελίδα της στο facebook
Info
Σενάριο, Σκηνοθεσία: Πάρης Πατσουρίδης / Πρωταγωνιστούν: Μαρκέλλα Γιαννάτου, Κώστας Παπακωνσταντίνου Ίριδα Μάρα, Χάρης Τζωρτζάκης / Παραγωγός: Πάρης Πατσουρίδης / Associate Producer: Δέσποινα Χρυσίδου / Δ/νση Φωτογραφίας: Wiktor Roch Dobraczynski / Art Director: Κατερίνα Χατζοπούλου / Ηχοληψία: Βαγγέλης Ζέλκας / Μοντάζ: Μίλτος Μπούμης / Σχεδιασμός Ήχου: Γιάννης Χρηστίδης / Δ/νση Παραγωγής: Δέσποινα Χρυσίδου, Ιωάννα Μπούμη / Unit Manager: Ιφιλένια Ζαχαριάδου / Βοηθός Παραγωγής: Χριστίνα Γαρουφαλιά / Βοηθός Σκηνοθέτη: Χαράλαμπος Κρεκουκιώτης / Casting: Κυριάκος Κουρουτσαβούρης / Βοηθός Οπερατέρ: Νίκος Καρούζος / Ηλεκτρολόγος:Νίκος Παπαευαγγελίου / DIT: Νίκος Κανελλόπουλος / Μπούμαν: Στέργιος Νταγκουνάκης / Βοηθός Art Director: Αγγελίνα Παγώνη / Μακιγιάζ: Σοφία Σταμέλου / Σκριπτ: Χρήστος Πατσουρίδης / Still Photographer: Ελένη Ποντίκη / Runners: Θοδωρής Ζαγόρης, Δαμιανός Πράσινος, Νίνα Αλεξανδράκη / Βοηθός Μοντέρ: Ιωάννα Μπούμη / VFX: Midnight Pictures / Color Grading: Αλέξανδρος Καπιδάκης | Authorwave / DCP: Authorwave / Μουσική: Μίλτος Μπούμης, Γιάννης Χρηστίδης / Μιξάζ: Κώστας Βαρυμποπιώτης / Βοηθός Μιξάζ: Βάλια Τσέρου / Σχεδιασμός Αφίσας: Σεμίραμις Μαμάτα
Δείτε εδώ μια από τις προηγούμενες ταινίες του σκηνοθέτη, το «Big Bad Sheep»:
