Η ταινία:
Λίγο αφότου βρεθεί στην κεντρική αίθουσα αναχωήσεων του αεροδρομίου, μια νεαρή γυναίκα θα θυμηθεί την ξεχασμένη ιστορία της παιδικής της ηλικίας. «Οταν μεγαλώσουμε, εγώ και ο μπαμπάς, θα πάμε ένα ταξίδι στην Αυστραλία». Ο τερματικός σταθμός του αεροδρομίου ως ο ανοίκειος χώρος όπου περνάμε τις τελευταίες στιγμές μας. Ενας άλλος Αχέροντας. Μπορεί νά 'ναι κι έτσι...
Ο σκηνοθέτης
Γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη. Σπούδασε Εφαρμοσμένη Πληροφορική στο Πανεπιστήμιο Μακεδονίας και Κινηματογράφο στο Τμήμα Κινηματογράφου του ΑΠΘ. Η πτυχιακή του ταινία με τίτλο “Πιγκουίνοι” κέρδισε διακρίσεις σε Φεστιβάλ στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Έχει εργαστεί σε κινηματογραφικές και θεατρικές παραγωγές καθώς και στη Δευτεροβάθμια εκπαίδευση. Συνεργάζεται σταθερά με την καλλιτεχνική ομάδα νέων με και χωρίς αναπηρίες “Εν δυνάμει”, ενώ ήταν α' βοηθός σκηνοθέτη στην τελευταία ταινία του Κυριάκου Κατζουράκη με τίτλο USSAK. Το 2017 συνσκηνοθέτησε με την Ελένη Ευθυμίου την μουσική – θεατρική παράσταση “Χορωδία Ανέργων” που παρουσιάστηκε στο Θέατρο Πόρτα.
5 ερωτήσεις για την «Αυστραλία»
Γιατί κάνατε αυτήν την ταινία τώρα; Τι ήταν αυτό που σας έκανε να θελήσετε να αφηγηθείτε αυτήν την ιστορία;
Είχα μια βαθιά ανάγκη να φανταστώ όλους τους ανθρώπους που έχω αποχαιρετίσει για πάντα να είναι ασφαλείς και ατάραχοι. Το σενάριο της Ζωάννας Υφαντίδου είχε κάτι το αινιγματικό και ταυτόχρονα πολύ πραγματικό και αποτέλεσε την έμπνευση για το όλο εγχείρημα.
Πώς θα περιγράφατε την ταινία σας σ' έναν υποψήφιο θεατή;
Για τη συγκεκριμένη ταινία θα προτιμούσα να μην του πω πολλά για να την ανακαλύψει μόνος του.
Τι θα θέλατε να σας ρωτήσει ή να συζητήσετε με κάποιον αφού τη δει;
Ιδανικά θα ήθελα η θέαση της ταινίας να μας προσκαλέσει να μοιραστούμε σκέψεις και αναμνήσεις προσωπικές με τρόπο όχι μελαγχολικό αλλά αισιόδοξο.
Πώς είναι να κάνεις σινεμά (στην Ελλάδα) σήμερα; Τι σας δίδαξε ή τι κρατάτε από την εμπειρία;
Η ανάγκη της δημιουργίας και το πάθος γι' αυτό που κάνουμε συχνά μας κάνει να ξεχνάμε τις δυσκολίες και τις αντιξοότητες. Στην «Αυστραλία» την ομάδα αποτελούν νέοι επαγγελματίες καθώς και πολλοί φοιτητές και φοιτήτριες από το τμήμα Κινηματογράφου του ΑΠΘ. Αυτό που έχει σημασία είναι να συνεχίζεις να ονειρεύεσαι και να δημιουργείς, παρά τις ατελείωτες δυσκολίες.
Τι σημαίνει το Φεστιβάλ Δράμας για σας, αλλά και για το σημερινό ελληνικό κινηματογραφικό τοπίο;
Είναι μια γιορτή για τους νέους κινηματογραφιστές, μια εικόνα από το μέλλον του ελληνικού σινεμά. Ταυτόχρονα είναι και μια μικρογραφία της κατάστασης του ελληνικού σινεμά με τις παθογένειες, τις αντιφάσεις και τις λαμπρές εξαιρέσεις του.
info
Παίζουν: Ειρήνη Μαργαρίτη, Φένια Παπαδοπούλου, Αλέξανδρος Χάτσιος / Σκηνοθεσία: Δημήτρης Ζάχος / Σενάριο: Ζωάννα Υφαντίδου / Διεύθυνση Φωτογραφίας: Ορέστης Ψωμόπουλος / Μοντάζ: Σταύρος Συμεωνίδης / Μουσική: Ελένη Ευθυμίου / Ηχητικός Σχεδιασμός: Ania Przygoda / Διεύθυνση Παραγωγής: Αρης Κοτρώνης Βέττας / Βοηθός Σκηνοθέτη: Ιορδάνης Θεοδοσιάδης / Σκριπτ: Βαχάγκν Καραπετιάν / Α' Βοηθός Κάμερας: Νεφέλη Ντακοζούδη / Β' Βοηθός Κάμερας: Αρσινόη Πηλού / DIT: Χριστίνα Μαλανδράκη / Ηλεκτρολόγος: Νίκος Τσογκίδης / Σκηνογραφία: Eλλη Ναλμπάντη / Ενδυματολογία: Ελπίδα Παπαδοπούλου / Μακιγιάζ: Νίκη Ζυγούρη / Ηχοληψία: Ενές Κεχαγιά, Χριστόφορος Κουτσοδήμος / Ενορχηστρώσεις: Οδυσσέας Γκάλλιος / Color Grading: Μιχάλης Γκατζόγιας – Art Cut Moving Image Productions / Βοηθοί Παραγωγής: Σοφία Μελισσοπούλου, Μαρία Παπαδοπούλου, Αλεξάνδρα Τζαρίδου Μιχαηλίδου / Οργάνωση Παραγωγής: Λεωνίδας Χριστοδούλου, Ελευθερία Καρμή.
Δείτε το trailer εδώ:
Δείτε την προηγούμενη ταινία του Δημήτρη Ζάχου «Πιγκουίνοι»:
