Η Ταινία
Ενας διαρρήκτης «ανοίγει» ένα σπίτι, αλλά έρχεται αντιμέτωπος με κάτι απρόσμενο.
O Σκηνοθέτης
Ο Βασίλης Γουδέλης γεννήθηκε στην Αθήνα το 1980. Σπούδασε Ιστορία και Αρχαιολογία στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και σκηνοθεσία στο τμήμα Film Studies του N.Y.C, ενώ από το 2014 συνεργάζεται με την εταιρεία παραγωγής Horme Pictures του Βασίλη Μαζωμένου. Έχει σκηνοθετήσει τις ταινίες μικρού μήκους «Ο Δολοφόνος της Λεωφόρου» (2007, συνσκηνοθεσία Τάσος Γουδέλης, Βραβείο Μοντάζ στο 30ο Φεστιβάλ Δράμας), «No Entry» (2007, αφιερωμένη στη μνήμη του Νίκου Νικολαΐδη, η οποία προβλήθηκε στο τιμητικό αφιέρωμα για τον σκηνοθέτη στο 48ο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης), «Διπλανό Τραπέζι» (2012, συνσκηνοθεσία Τάσος Γουδέλης, συμμετοχή στο διαγωνιστικό του 35ου Φεστιβάλ Δράμας), «Πρόσκληση» (2013, συμμετοχή στο διαγωνιστικό του 19ου Διεθνούς Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Αθήνας-Νύχτες Πρεμιέρας), «Bookless» (2015, συμμετοχή στο διαγωνιστικό του 38ου Φεστιβάλ Δράμας) και «Διάρρηξη» (2016), ενώ ήταν βοηθός σκηνοθέτη στην ταινία μεγάλου μήκους «Lines» (2016) του Βασίλη Μαζωμένου.
5 + 1 ερωτήσεις για τη «Διάρρηξη»
Γιατί κάνατε αυτήν την ταινία τώρα; Τι ήταν αυτό που σας έκανε να θελήσετε να αφηγηθείτε αυτήν την ιστορία;
Επηρεάστηκα από την κρίση που διαπίστωσα ότι περνούν οι σημερινές οικογενειακές και συζυγικές σχέσεις. Ποτέ δεν μπορεί να γνωρίζει κανείς τι κρύβει ένα κλειστό σπίτι.
Πώς θα περιγράφατε την ταινία σας σ’ έναν υποψήφιο θεατή;
Ενας διαρρήκτης, που εισχωρεί σ’ ένα διαμέρισμα, ανακαλύπτει μια σχέση ήδη «διαρρηγμένη» από τα μέσα.
Τι θα θέλατε να σας ρωτήσει ή να συζητήσετε με κάποιον αφού τη δει;
Θα ήθελα να προβληματιστεί για την κρίση που περνούν οι σχέσεις των σημερινών νέων και τις αιτίες που την προκαλούν. Νομίζω ότι έχουμε να κάνουμε μ’ ένα σύνθετο όσο και εξαιρετικά δυσοίωνο κοινωνικό φαινόμενο. Η οικονομική κρίση αποτελεί μία εξήγηση, αλλά σίγουρα δεν είναι η μόνη.
Πώς είναι να κάνεις σινεμά (στην Ελλάδα) σήμερα; Τι σας δίδαξε ή τι κρατάτε από την εμπειρία;
Η φετινή χρονιά υπήρξε για μένα από τις πιο δημιουργικές της ζωής μου. Η συμμετοχή μου στη μεγάλου μήκους ταινία του δασκάλου και φίλου Βασίλη Μαζωμένου, «Lines», ως βοηθός σκηνοθέτη, ήταν μια μεγάλη εμπειρία από την οποία αποκόμισα πολλά. Επίσης, στα δύο χρόνια που συνεργάζομαι με την εταιρεία παραγωγής Horme Pictures, έχω σκηνοθετήσει δύο μικρού μήκους ταινίες και έχω συμμετάσχει, από διάφορες θέσεις, σε επτά ακόμη: μια ονειρεμένη κατάσταση για έναν επίδοξο κινηματογραφιστή. Το σινεμά στην Ελλάδα παραμένει μια δύσκολη και ακριβή υπόθεση, παρά την τεράστια βοήθεια που έχουν προσφέρει οι τεχνολογικές εξελίξεις των τελευταίων χρόνων. Το ταλέντο δεν λείπει από τους σύγχρονους Έλληνες σκηνοθέτες, αλλά χρειάζεται μια πιο συστηματοποιημένη υποδομή (υλική και πνευματική), για να μπορέσει να εξελιχθεί. Το μεγαλύτερο από τα πολλά προβλήματα που αντιμετωπίζει ο κινηματογράφος μας είναι, κατά τη γνώμη μου, η έλλειψη επαγγελματιών παραγωγών με όραμα.
Τι σημαίνει το Φεστιβάλ Δράμας για σας, αλλά και για το σημερινό ελληνικό κινηματογραφικό τοπίο;
Το Φεστιβάλ Δράμας είναι, δίχως αμφισβήτηση, το ιστορικότερο φεστιβάλ ταινιών μικρού μήκους στην Ελλάδα. Θέλω να το βλέπω να κάνει συνεχώς βήματα προόδου και να εξελίσσεται, διότι οι εποχές έχουν αλλάξει και οι απαιτήσεις έχουν πολλαπλασιαστεί.
