«Θέε μου, τι βραδιά, τι στιγμή, τι ζωή, τι όλα.»
Συνοψίζοντας τον ενθουσιασμό του για μια στιγμή που περίμενε πάρα πολλά χρόνια, ο Μάρτιν Λαντάου παρέλαβε το Οσκαρ από τα χέρια της 12χρονης τότε Ανα Πάκουιν σαν ελάχιστο φόρο τιμής στην καριέρα του αλλά και στη σπουδαία ερμηνεία του στο «Ed Wood» του Τιμ Μπάρτον.
Διαβάστε ακόμη: Αποχαιρετισμός στον Μάρτιν Λαντάου που πέθανε στα 89 του χρόνια
Ηταν η τρίτη του οσκαρική υποψηφιότητα στην κατηγορία του Β' Ανδρικού Ρόλου: είχαν προηγηθεί το «Tucker: Α Man and His Dream» του Φράνσις Φορντ Κόπολα το 1989 και το «Απιστίες και Αμαρτίες» του Γούντι Αλεν το 1990. Και μαζί η επικύρωση μιας καριέρας που άργησε να ξεδιπλωθεί στη μεγάλη οθόνη και ένα Χόλιγουντ που αρέσκεται να βάζει δύσκολα στους πιο ταλαντούχους παίχτες του.
Για το ρόλο του Μπέλα Λουγκόζι, ο Μάρτιν Λαντάου είχε δηλώσει ότι δεν ήθελε να είναι υπερβολικός: «Ο Λουγκόζι είχε θεατρικότητα, αλλά δεν ήθελα το κοινό να νιώσει ότι είμαι ένας ηθοποιός που τρώει το σκηνικό... Ενιωθα ότι έπρεπε να αποδώσω τη θεατρικότητα του Λουγκόζι, όχι τη δική μου.»
«Είχε γίνει ο Λουγκόζι», είχε δηλώσει τότε ο Τζόνι Ντεπ μαγεμένος από την ερμηνεία του Μάρτιν Λαντάου. «Ο τρόπος με τον οποιό μιλάει, ο τρόπος με τον οποίο περπατάει, ο τρόπος με τον οποίο κινείται. Οταν κάναμε τις κοινές σκηνές μας, υπήρχαν στιγμές που χανόμουν και μόνο που τον έβλεπα. Ηταν απίστευτος.»
Δείτε εδώ μερικές σκηνές από το «Ed Wood»:
Διαβάστε και δείτε ακόμη
- To μελαγχολικό σινεμά του Τιμ Μπάρτον σε δέκα σκηνές!
- Χαιρόμαστε πολύ! Κι άλλοι χαρακτήρες από το «Frankenweenie» μας συστήνονται
