H αλήθεια είναι ότι τα trailer που έχουμε δει μας έχουν διχάσει: η Μέριλ Στριπ για άλλη μία φορά εξαφανίζεται κάτω από την επιδερμίδα του χαρακτήρα της, χαρίζοντας ένα απολαυστικό πορτρέτο της Μάργκαρετ Θάτσερ (και κερδίζοντας ήδη το βραβείο των κριτικών της Νέας Υόρκης), η προσέγγιση όμως του σεναρίου στην πρώην Αγγλίδα Πρωθυπουργό (και μία διαβόητα στυγνή γυναίκα) μοιάζει να προσπαθεί σκληρά να την εξανθρωπίσει, ή ακόμα και να τη διακωμωδήσει. Οι κριτικές που διαβάζουμε δεν μας καθησυχάζουν. Οι συντηρητικοί συνεργάτες της Θάτσερ κατηγορούν την ταινία για ελαφρότητα και μη εγκυρότητα, οι υπόλοιποι τη θεωρούν αγιογραφία.
Η ίδια η Μέριλ Στριπ, στη συνέντευξη που παραχώρησε στη Vogue Ιανουαρίου υπερασπίζεται το ρόλο της «όπως θα υπερασπιζόταν και τον εαυτό της». Γιατί όπως λέει, και το έχει ξαναπεί για κάθε ερμηνεία που έχει καταθέσει, κάθε χαρακτήρα τον ανακαλύπτει μέσα της.
«Με όλες τις ηρωίδες μου συναντιόμαστε σε ό,τι έχουμε κοινό. Είναι πολύ εύκολο για όλους μας να κρατάμε τους ανθρώπους σε απόσταση και να τους κρίνουμε από απέναντι. Οταν όμως μπεις στο σώμα κάποιου άλλου, αυτό είναι κάτι πολύ διαφορετικό. Ναι, μπορώ να κρίνω την πολιτική της Θάτσερ, τις πράξεις και τα σφάλματά της. Οταν όμως μπήκα στη θέση της ένιωσα ταπεινότητα, αλλά και οργή - ακριβώς όπως νιώθει κανείς και στο δικό του σώμα, όταν έρχεται αντιμέτωπος με τις δικές του αποτυχίες. Δεν έχω την παραμικρή αμφιβολία ότι κι εκείνη έβλεπε τις δικές της...»
Κι όσο για την ίδια την ταινία η Μέριλ δήλωσε ενθουσιασμένη: «... γιατί καταπιάνεται μ' ένα υλικό που με ενδιαφέρει πολύ και δεν το βλέπουμε συχνά στο σινεμά. Κι επίσης δεν βλέπεις προσωπικότητες στον κινηματογράφο να αποκαλύπτονται απλά, μ' έναν νορμάλ τρόπο...»
Δείτε εδώ το βρετανικό trailer της Σιδηράς Κυρίας και συγκρίνετέ το με το αμερικάνικο που θα βρείτε πιο κάτω.
