Επεισόδια
Ας ξεκινήσουμε από τα βασικά: Ως procedural, το «House» είχε τη δυνατότητα να παράγει ιστορίες με αρχή και τέλος, κάνοντάς τες έτσι λιγότερο εξαρτώμενες από cliffhangers και μυθολογίες και πλοκές που απλώνονταν σε όλη τη σειρά. Ταυτόχρονα όμως, μια από τις μεγαλύτερες δυνάμεις της σειράς ήταν ο τρόπος που πάταγε πάνω στα αυτοτελή εβδομαδιαία της ιατρικά αινίγματα για να εξερευνήσει έναν από τους πιο ενδιαφέροντες αντι-ήρωες της τηλεόρασης, και τη σχέση του με τον περίγυρό του, όσο και με τον εαυτό του. Αυτά είναι 6 από τα καλύτερα επεισόδιά της.
6) «Lines in the Sand» (Σεζόν 3, Επεισόδιο 4)
O Χάους αναλαμβάνει την υπόθεση ενός νεαρού αγοριού με αυτισμό, με το επεισόδιο να εξερευνά τις παραλλήλους στις συμπεριφορές του μικρού, με τον δύστροπο γιατρό. Το φινάλε, όπου ο πιτσιρικάς κλειδώνει οπτική επαφή με τον Χάους και του δίνει το παιχνίδι του είναι από τις πι δυνατές σκηνές όλης της σειράς.
5) «Help Me» (Σεζόν, 6 Επεισόδιο 22)
Πιθανώς το καλύτερο season finale που έχει κάνει ποτέ η σειρά, ήρθε μεν στη διάρκεια των σκοτεινών χρόνων, και το είδε να αποτελεί περιτύλιγμα μιας ερωτικής ιστορίας που μόνο σε καλό δεν οδήγησε, όμως τίποτα από αυτά δεν αναιρεί την ωμή δύναμη αυτής της κλειστοφοβικής περιπέτειας. Γυρισμένο εξ ολοκλήρου με μια ψηφιακή Canon από τον σκηνοθέτη Γκρεγκ Γιεϊτάνις, ακολουθεί τον Χάους καθώς προσπαθεί να σώσει μια κοπέλα παγιδευμένη στα συντρίμμια ενός κτιρίου.
4) «One Day, One Room» (Σεζόν 3, Επεισόδιο 12)
Αυτό είναι ίσως το επεισόδιο που έχει διχάσει περισσότερο από κάθε άλλο στην ιστορία της σειράς. Ο Χάους αναλαμβάνει μια νεαρή κοπέλα (μια φανταστική Κάθριν Γουίνικ από το πουθενά, παίζει απέναντι στον Χιου Λόρι μέ άνεση βετεράνου) η οποία παρουσιάζει συμπτώματα σεξουαλικώς μεταδιδόμενου νοσήματος - όμως από κάτω κρύβεται μια δυσβάσταχτη ιστορία κακοποίησης που σύντομα θα επιτρέψει και στον ίδιο τον Χάους να αποκαλύψει πράγματα για το παρελθόν του. Ακροβατώντας περίτεχνα ανάμεσα στο κλισέ και την καθηλωτική σπουδή χαρακτήτων, μας ανοίγει ένα παράθυρο σε έναν περίπλοκο ψυχισμό. Γιατί όλα αυτά; «You looked hurt, too», η αφοπλιστική απάντηση της Ηβ στον Χάους. Τόσο απλό.
Ειδική αναφορά: «House’s Head/Wilson’s Heart»
Το διπλό φινάλε της 4ης σεζόν θεωρείται ένα από τα πιο αγαπητά επεισόδια όλης της σειράς από τους φαν, χάρη στο τρόπο που κορυφώνει το δράμα της σχέσης του Χάους και του Γουίλσον, χρησιμοποιώντας έξυπνα αφηγηματικά τρικ παραισθήσεων για να ολοκληρώσει το δράμα της Άμπερ. (‘Cutthroat Bitch’ από νωρίτερα στη σεζόν.) Προσωπικά το βρίσκω ακραία (και με προφανείς μηχανισμούς) συγκινησιακό και ασυνεπές ως προς ό,τι έχει προηγηθεί, αλλά το σίγουρο είναι πως παραμένει απολύτως αξέχαστο.
3) «Frozen» (Σεζόν 4, Επεισόδιο 11)
Η Μίρα Σορβίνο στο καλύτερο guest star όλης της σειράς, την απολαυστική Κέητ Μίλτον, μια ψυχίατρο που ενόσω απομονωμένη σε ένα εργαστήρι στην Ανταρκτική χρειάζεται -και λαμβάνει- τη βοήθεια και τις ικανότητες του Χάους και της ομάδας του μέσω webcam. Απολασυτικό, συναρπαστικό, με εκπληκτική χημεία ανάμεσα σε δυο χαρακτήρες που δεν συναντιούνται ποτέ. Παρέμεινε ως το τέλος, το #1 σε θεαματικότητα επεισόδιο στην ιστορία της σειράς, με 29 εκ. θεατές.
2) «All In» (Σεζόν 2, Επεισόδιο 17)
Κάθε σπουδαίος ήρωας οφείλει να έχει τον Μόμπι Ντικ του, κι έτσι κι ο Χάους μαθαίνουμε σε αυτό το επεισόδιο-θρίλερ πως έχει κι εκείνος τη μία ασθενή που έχασε χωρίς να μάθει ποτέ γιατί, τον έναν μεγάλο άλυτο γρίφο που τον στοιχειώνει ακόμα. Ένα παιδί παρουσιάζει συμπτώματα που θυμίζουν στον Χάους εκείνα της Έσθερ, μιας γηραιάς, παλιάς του ασθενούς, μια μοιραία σύνδεση που τον οδηγεί στο να πάρει τεράστια ρίσκα, χάνοντας προς στιγμήν την εμπιστοσύνη της ομάδας του. Το τέλος του επεισοδίου τον βρίσκει να παίζει πόκερ με τον Γουίλσον. Όλα είναι καλά.
1) «Three Stories» (Σεζόν 1, Επεισόδιο 21)
Το απόλυτο κλασικό επεισόδιο της σειράς, και ταυτόχρονα το πρώτο που είδε τον Ντέιβιντ Σορ να θολώνει τα αυστηρά όρια της φόρμας που είχε δημιουργήσει. Ο Χάους δίνει μια διάλεξη, αδηγούμενος τρία διαφορετικά ιατρικά περιστατικά, σύντομα όμως γίνεται σαφές ποια είναι η προσωπική του εμπλοκή σε αυτά. Η τεχνική του αναξιόπιστου αφηγητή χρησιμοποιείται σε μέγιστο εφέ, καθώς αυτό το δεξιοτεχνικά γραμμένο και σκηνοθετημένο 40λεπτο μας αποκαλύπτει τον άνθρωπο πίσω από τον μύθο. Βραβεύτηκε με Έμμυ Καλύτερου Σεναρίου για Δράμα το 2005.
Ασθένειες
Το επιστημονικό μας λεξιλόγιο έγινε λίγο πιο πλούσιο χάρη στον δόκτωρα με το μπαστούνι. Αυτές είναι 6 ασθένειες που μάθαμε να θεωρούμε την ύπαρξή τους τόσο δεδομένη, όσο και της γρίπης. (Ορισμοί από Βικιπαιδεία.)
- 6) Αιμοχρωμάτωση: Υπερφόρτωση σιδήρου από μια κληρονομική αιτία ή προερχόμενη από μια μεταβολική διαταραχή.
- 5) Δηλητηρίαση από βαρέα μέταλλα: Σαν ιχνοστοιχεία, μερικά βαρέα μέταλλα (π.χ. χαλκός, σελήνιο, ψευδάργυρος) είναι απαραίτητα για να διατηρηθεί ο μεταβολισμός του ανθρώπινου σώματος. Εντούτοις, σε υψηλότερες συγκεντρώσεις μπορούν να είναι τοξικά.
- 4) Νόσος του Γουίλσον: Αυτοσωματική υπολειπόμενη γενετική διαταραχή κατά την οποία ο χαλκός συσσωρεύεται στους ιστούς. Εκδηλώνεται με νευρολογικά ή ψυχιατρικά συμπτώματα και ως ασθένεια του ήπατος.
- 3) Πορφυρία: Προκαλείται από έλλειψη ερυθρών αιμοσφαιρίων στο αίμα, επιφέροντας μια υπερευαισθησία στο φως του ήλιου. Επιπλέον, εκείνος που πάσχει από αυτή είναι αντικείμενο σοβαρών παραμορφώσεων.
- 2) Σαρκοείδωση: Αυτοάνοση διαταραχή του ανοσοποιητικού συστήματος πoυ πρoκαλεί μη τυρoειδoπoιημένα κoκκιώματα σε ένα ή περισσότερα όργανα.
- 1) Λύκος: Χρόνια πάθηση του ανοσοποιητικού συστήματος που μπορεί να αποβεί ακόμη και θανατηφόρα, αν και με τις πρόσφατες ιατρικές εξελίξεις η θνησιμότητα έχει μειωθεί αρκετά. Μπορεί να επηρεάσει οποιοδήποτε μέρος του σώματος, αλλά περισσότερο συχνά προκαλεί βλάβες στη καρδιά, στις αρθρώσεις, στο δέρμα, στους πνεύμονες, στις φλέβες, στο ήπαρ, στα νεφρά και στο νευρικό σύστημα. Η πορεία της πάθησης είναι απρόβλεπτη.
Χαρακτήρες
Οι περιφερειακοί χαρακτήρες δεν ήταν ποτέ το μεγάλο ατού της σειράς, η οποία άλλαζε την ομάδα του Χάους σαν τα πουκάμισα, ιδίως από ένα σημείο κι έπειτα. Όμως κάποιοι (όπως και κάποιες από τις σχέσεις τους) κατάφεραν να μας συναρπάσουν. Αυτοί είναι 6 από αυτούς.
6) “13” (Ολίβια Γουάιλντ)
Το ότι είχε τη μορφή της Ολίβια Γουάιλντ θα μπορούσε να αρκεί, όμως αυτή η μυστηριώδης βοηθός σταμάτησε γρήγορα να είναι απλώς η απαραίτητη ‘γλυκούλα, ηθική’ βοηθός του Χάους και εξελίχθηκε σε ένα αληθινό αίνιγμα πάνω στην αποδοχή του θανάτου.
5) Έρικ Φόρμαν (Όμαρ Επς)
Επιβίωσε 8 σεζόν της σειράς, δεν το λες και λίγο. Και, σε αντίθεση με τον Τσέις, μας ένοιαζε κιόλας. Η σταδιακή μεταστροφή του σε Χάους και ο τρόπος με τον οποίον, αφότου το συνειδητοποίησε, άρχισε να βάζει εμπόδια στον εαυτό του, τον έκαναν αν μη τι άλλο άξιο περιτύλιγμα για τον κεντρικό μας ήρωα.
4) Άμπερ (Αν Ντούντεκ)
Μια σεζόν έβγαλε μόνο, αλλά ήταν τόσο αξέχαστη (σαν περσόνα όσο και σαν στόρι) που νιώθεις πως έχει αποτελέσει κομμάτι του σύμπαντος της σειράς για πολύ παραπάνω. Η απολαυστική της κακία ήταν η ψυχή που συνόδευε την ευφυία της 4ης σεζόν.
3) Κρις Τάουμπ (Πίτερ Τζέικομπσον)
Με έναν μυστηριώδη τρόπο, ο Τάουμπ κατάφερε μέσα από τη συναστροφή του με τον Χάους να γίνει ένας καλύτερος πατέρας κι ένας καλύτερος άνθρωπος. Ίσως κανείς άλλος σε αυτή τη σειρά (συμπεριλαμβανομένου ακόμα και του Χάους) να μην κατάφερε μια τόσο ολοκληρωμένη διαδρομή χαρακτήρα.
2) Τζέιμς Γουίλσον (Ρόμπερτ Σον Λέοναρντ)
Και η (ευαίσθητη) καρδιά του.
1) Γκρεγκ Χάους (Χιου Λόρι)
Και το (ξερό) κεφάλι του.
Σεζόν
Σε αυτή τη σειρά υπάρχει ‘μέχρι την 4η σεζόν’ και υπάρχει και ‘μετά την 4η σεζόν’. Ο διχασμός είναι εμφανής, και έχει εύκολη εξήγηση: Το τεράστιο συναισθηματικό ρίσκο που παίρνει ο Σορ στην κορύφωση της 4ης σεζόν (με το θάνατο της Άμπερ και την αποξένωση του Γουίλσον με τον Χάους) δεν επιβεβαιώθηκε ποτέ, η σειρά έπαιξε το τελειωτικό ‘πίσω στα βασικά’ χαρτί της, κι έκτοτε ποτέ τίποτα δεν είχε ξανά σημασία. Ως εκ τούτου, οι όποιες εξελίξεις όφειλαν να είναι πιο μεγάλες, πιο ακραίες - πιο ξένες. Όμως ώσπου να φτάσει στην παρακμή, η σειρά είχε ζήσει μια φανταστική ακμή. Ακόμα και κάποιες από τις καλύτερες σεζόν μπορεί να ήταν άνισες, όμως ήταν πάντα ενδιαφέρουσα τηλεόραση. Αυτές είναι οι 6 καλύτερες.
- 6) 3η: Εντάξει, υπάρχει το στόρι με τον μπάτσο που φρενάρει τα πάντα, όμως περιστασιακά ακόμα βγαίνουν πολύ απρόβλεπτα επεισόδια, παρέα με ένα φινάλε που (για μια φορά σε αυτή τη σειρά) υποσχέθηκε να φέρει τα πάνω-κάτω, και το έκανε.
- 5) 8η: Το νέο καστ λειτουργεί, η απουσία της Κάντι επιτρέπει ένα αίσθημα ελευθερίας, και η κατάληξη πραγματοποιείται με το ωραιότερο ίσως σερί επεισοδίως και στις 8 σεζόν.
- 4) 1η: Ακόμα ο Σορ δοκιμάζει πράγματα και μαθαίνει, όμως προτού παίξεις με τη φόρμουλα και με τους περιορισμούς σου, πρέπει πρώτα να τος έχεις θεμελιώσει με ενδιαφέροντα τρόπο. αν πρώτη σεζόν, δε θα μπορούσε να έχει κάνει καλύτερη δουλειά.
- 3) 2η: Αν φτιάχναμε μια 25άδα καλύτερων επεισοδίων, τα 15 πιθανότατα να προέρχονταν από αυτή τη σεζόν. Πολύ απλά, υπόδειγμα του τι σημαίνει procedural χωρίς κολπάκια.
- 2) 4η: Ο Χάους έχει μείνει χωρίς προσωπικό και ξεκινά τις συνεντεύξεις για αντικατάστασή τους μέσα από μια διαδικασία εξολόθρευσης που -φέρνοντας στο νου παρωδία τηλεοπτικού ριάλιτι- καταφέρνει να είναι άκρως διασκεδαστική τηλεόραση, με τη σειρά να καταφέρνει να υπακούει και διαλύει τη φόρμα της την ίδια στιγμή.
- 1) 4η: Ιδιοφυής λέμε.
Άρρωστα storylines
Την αγαπάμε αυτή τη σειρά αλλά ανάθεμα κι αν σχεδόν ό,τι μακρόπνοο story arc δοκίμασε ποτέ δεν ήταν μια καταστροφή και μισή. Ας θυμηθούμε 6 ιστορίες για τις οποίες δε θέλουμε να θυμόμαστε τη σειρά.
6) Ο Χάους στο τρελάδικο
Όπως και σχεδόν κάθε ιστορία που ‘θα άλλαζε τα πάντα!’, έτσι κι αυτή τελικά δεν άλλαξε τίποτα, ήταν απλά μια ακόμα ευκαιρία για σεναριακές ακροβασίες.
5) Ο Χάους εναντίον του κακού πλούσιου Βόγκλερ
Η κατά τα άλλα αξιαγάπητη 1η σεζόν είχε και τον Κακό Πλούσιο (κρίμα τον Τσι ΜακΜπράιντ) που θα έφερνε ένα υπέροχο αύριο στο Πρινστον-Πλέινσμπορο, όμως τα έβαλε με τον λάθος γιατρό.
4) Ο Χάους και οι παραισθήσεις του
Δεν είναι συγκεκριμένη ιστορία αυτή, ακριβώς γιατί από ένα σημείο και μετά το να επισκεπτόμαστε το μυαλό του Χάους έγινε gimmick, αφηγηματική πατερίτσα, που φυσικά και υπάκουγε στο νόμο του ασθενέστερων επιστροφών. Μέχρι το φινάλε της σειράς πλέον βαριόμασταν.
3) Ο Χάους και ο γιατρός που αυτοκτόνησε
Η ιστορία έχει ως εξής: Ο Καλ Πεν βρήκε δουλειά στον Λευκό Οίκο, και ο Κάτνερ αυτοκτόνησε. Έτσι. Επειδή γιατί όχι.
2) Ο Χάους οδηγεί ένα αυτοκίνητο προς την Κάντι
Κάποια μέρα ίσως μάθουμε τι σκέφτονταν οι παραγωγοί όταν κατέστρεφαν με τόσο ακραίο τρόπο ένα στόρι που ούτως ή άλλως το καημένο είχε περάσει από 40 κύματα. Το χαμηλότερο σημείο της σειράς.
1) Ο Χάους εναντίον αστυνόμου Τρίτερ
Νά’ναι καλά ο Ντέιβιντ Μορς, τον συμπαθώ όσο μπορείς να συμπαθείς κάποιον άνθρωπο χωρίς να έχει προφανή λόγο, όμως ο εμμονικός Τρίτερ που τα έβαλε με τον Χάους ήταν μια ακόμα χειρότερη εκδοχή του Βόγκλερ. Καμία γοητεία, καμία εξήγηση, καμία σπιρτάδα, παρά ένα απίστευτα μονότονο στόρι που με έκανε να εγκαταλείψω (προς στιγμήν) τη σειρά για πρώτη φορά. Θα ακολουθούσαν κι άλλες, όμως η πρώτη πληγή είναι κι η πιο βαθιά.
Μαθήματα Ζωής
Ας αποχαιρετήσουμε μια από τις καλύτερες σειρές της τηλεοπτικής γενιάς μας, με 6 σπουδαία κομμάτια γνώσης που αποκομίσαμε από αυτήν.
- 6) Στις ιδιοφυίες δε λέμε πώς να κάνουν τη δουλειά τους.
- 5) Οι αρουραίοι ιδρώνουν μόνο από την ουρά τους. (Ποιος να μας τό’λεγε, έτσι;)
- 4) Ο πόνος είναι εθισμός.
- 3) Μια μεγάλη αντρική φιλία είναι ο πιο παθιασμένος έρωτας.
- 2) Κανείς δεν αλλάζει. Όχι πραγματικά.
- 1) «Everybody lies», φυσικά.
