Πείτε με κακό, πείτε με χάλια, αλλά μην με αποκαλείτε πρώην teen idol.
Στην πραγματικότητα, ο Ντέιβιντ Κάσιντι δεν κατάφερε ποτέ να ξεφύγει από αυτό που του έτυχε όταν ήταν ακόμη 20 ετών - μια τόσο ξαφνική φήμη που τον έφερε μέχρι το εξώφυλλο του LIFE και μαζί στα δωμάτια και τις κρυφές φαντασιώσεις μιας ολόκληρης γενιάς ως ένα από τα πρώτα εφηφικά είδωλα, σαν αυτά που αργότερα η βιομηχανία του θεάματος θα γεννούσε και θα σκότωνε με απίστευτες ταχύτητες στο βωμό της ποπ κουλτούρας.
Γεννημένος το 1950, ο Ντέιβιντ Κάσιντι ήταν γιος ηθοποιών, του Τζακ Κάσιντι και της Εβελιν Γουόρντ, οι οποίοι βρίσκονταν συνεχώς σε περιοδείες και θα χώριζαν χωρίς να πουν ποτέ τίποτα στο γιο τους που μεγάλωνε με τους παππούδες και τις γιαγιάδες στο Νιου Τζέρσι των 50s. Το 1956 ο πατέρας του θα παντρευόταν την ηθοποιό και τραγουδίστρια Σίρλεϊ Τζόουνς που εκτός από μητριά του Ντέιβιντ θα γινόταν και η τηλεοπτική μητέρα του στο «The Partridge Family», τη σειρά που θα τον έκανε όχι απλά διάσημο, αλλά ένα - το πρώτο ίσως στην ιστορία της αμερικανικής τηλεόρασης - είδωλο της εποχής του.
Η τεράστια επιτυχία της σειράς οφειλόταν κατά το ήμισυ στη γοητεία του 20χρονου Ντέιβιντ Κάσιντι που με το ανδρόγυνο look του, αλλά και τα τραγούδια που κυκλοφόρησαν από τη σειρά (τα «I Think i Love You» και τα «C'mon Get Happy» παραμένουν ακόμη και σήμερα μια ποπ φαντασμαγορία) κατάφερε να ταυτίσει τόσο το όνομα του με την οικογένεια Πάρτριτζ που κανείς δεν θυμάται σήμερα κάτι περισσότερο από μια ολόκληρη καριέρα που συνεχίστηκε με σόλο άλμπουμς, συμμετοχές σε τηλεοπτικές σειρές και μια μάλλον δραστήρια ζωή.
Η «Cassidymania» δεν ήταν μόνο μια δημοσιογραφική ατάκα, αφού εκτός από τα merchandise που απέκτησαν το όνομά του (από δημητριακά μέχρι κιθάρες...) οι συναυλίες του Ντέιβιντ Κάσιντι συνοδεύονταν από υστερικές αντιδράσεις λατρείας από τις θαυμάστριές του, στάδια γεμάτα ασφυκτικά από κόσμο, μια φημισμένη απαίτηση πίσω στο 1974 να απελαθεί ο Κάσιντι από την Αυστραλία λόγω της συναυλίας του στη Μελβούρνη που συγκέντρωσε περισσότερα από 30.000 άτομα και ένα περιστατικό θανάτου μια νεαρής κοπέλας σε συναυλία του στο Λονδίνο το 1974 και 800 τραυματισμών που ακολούθησαν, γεγονός που τον ανάγκασε να σταματήσει για χρόνια τις ζωντανές εμφανίσεις.
Παρά την τεράστια επιτυχία του, ο Ντέιβιντ Κάσιντι δεν αγάπησε ποτέ την εικόνα που, σύμφωνα με τον ίδιο, έφτιάξαν άλλοι γι' αυτόν. Μετά το τέλος του «The Partridge Family» βρήκε τον εαυτό του χαμένο αλλά και αποφασισμένο να ξαναφτιάξει από την αρχή τη ζωή και την καριέρα του. Συνέχισε να παίζει στην τηλεόραση σε μικρές εμφανίσεις (ήταν υποψήφιος για Emmy για ένα περασμά του από το «Police Story», συμμετείχε στο «Love Boat», για μια σεζόν έκανε το δικό του σόου «David Cassidy: Man Undercover» κ.ά.), να κάνει πετυχημένα σόου στο Λας Βέγκας και να κυκλοφορεί δίσκους.
To 2014 έκανε μια ακόμη αποτυχημένη προσπάθεια αποτοξίνωσης, μετά από απανωτές συλλήψεις για οδήγηση υπό την επήρρεια αλκοόλ και το 2017 ανακοίνωσε πως πάσχει από άνοια, όπως ακριβώς η μητέρα του και η γιαγιά του. Νοσηλεύτηκε το Νοέμβριο του 2017 και πέθανε στις 22 του ίδιου μήνα σε ηλικία 67 ετών.
Οταν έχεις περάσει από την κόλαση, από την προσωπική σου κόλαση και έχεις χάσει - τη φήμη, τα χρήματα, την καριέρα σου, την οικογένειά σου, την αγάπη, την ίδια σου την ταυτότητα - και έχεις καταφέρει να αντιμετωπίσεις τους δαίμονες που σε στοιχειώνουν, μόνο τότε εκτιμάς όλα όσα έχεις.
Δείτε εδώ μια από τις τελευταίες συνεντεύξεις του Ντέιβιντ Κάσιντι, το 2014 στον Πιρς Μόργκαν:
Ακούστε εδώ το «I Think I Love You» μια από τις μεγαλύτερες επιτυχίες του Ντέιβιντ Κάσιντι:
Ακούστε εδώ το «Breaking Up is Hard to Do», κι αυτό από το «The Partridge Family»:
