Σεμνός, μινιμαλιστής, ολιγαρκής. Πραγματικός ασκητής της τέχνης - είτε έγραφε, είτε ζωγράφιζε, είτε σκηνοθετούσε. Γεννημένος σαν σήμερα, 111 χρόνια πριν, στις 25 Σεπτεμβρίου του 1901, έφυγε από τη ζωή τον Δεκέμβριο του 1999.
Ο Ζαν Λικ Γκοντάρ είχε πει ότι «ο Μπρεσόν είναι γαλλικό σινεμά, όσο ο Ντοστογιέφσκι είναι ρωσική λογοτεχνία και ο Μότσαρτ γερμανική μουσική». Κι εμείς θα μπορούσαμε να γράψουμε σελίδες επί σελίδων για το πώς ο Μπρεσόν άλλαξε για πάντα την κινηματογραφική ρότα, αλλά δεν είναι αυτός ο σκοπός αυτής της επετειακής «σημείωσης».
Τα «γενέθλιά» του μας έκαναν να θυμηθούμε μία συμβουλή του και να την αφιερώσουμε σε όσους κάνουν και σε όσους βλέπουμε σινεμά σε μία εποχή που όλα τρέχουν περισσότερο και από τη σκέψη μας.
Δεν σκέφτομαι πολύ την τεχνική, ή την τεχνική ως μέρος του έργου μου. Αν βρει κανείς έναν νέο τρόπο να αποτυπώσει τη ζωή ή τη φύση, αυτό μπορεί να αλλάξει τις λεπτομέρειες αλλά όχι το σύνολο του σινεμά. Δεν σκέφτομαι πολύ όταν γυρίζω μια σκηνή. Αντιθέτως προσπαθώ να αισθάνομαι. Να καταλαβαίνω χωρίς να εξηγώ, να πλησιάζω όσο περισσότερο μπορώ στην αλήθεια- αυτό είναι όλο! Για αυτό και δεν κουνάω την κάμερα πολύ. Γιατί είναι το ίδιο με το πώς πλησιάζει κανείς ένα αγρίμι. Αν είσαι ανήσυχος, θα το κάνεις να το βάλει στα πόδια. Νομίζω ότι ο σκηνοθέτης πρέπει να σκέφτεται στα διαλείμματα μεταξύ των ταινιών του. Οταν όμως γυρίζει ταινίες πρέπει να σταματά. Η σκέψη είναι ο χειρότερος εχθρός. Πρέπει να προσπαθεί να δουλέψει όχι με την λογική, αλλά με τις αισθήσεις και την καρδιά του. Με το ένστικτο...
ΟΙ ΤΑΙΝΙΕΣ ΤΟΥ
- 1934 «Δημόσιες Υποθέσεις»
- 1943 «Οι Αγγελοι της Αμαρτίας»
- 1945 «Οι Κυρίες του Δάσους της Βουλώνης»
- 1951 «Το Ημερολόγιο ενός Εφημερίου»
- 1956 «Ενας Καταδικασμένος σε Θάνατο Δραπέτευσε»
- 1959 «Ο Πορτοφολάς»
- 1962 «Η Δίκη της Ζαν ντ' Αρκ»
- 1966 «Στην Τύχη ο Μπαλταζάρ»
- 1967 «Μουσέτ»
- 1969 «Μια Γλυκιά Γυναίκα»
- 1972 «Τέσσερις Νύχτες ενός Ονειροπόλου»
- 1974 «Ο Λανσελότος της Λίμνης»
- 1977 «Ο Διάβολος Πιθανώς...»
- 1983 «Το Χρήμα»
Tags: Ρομπέρ Μπρεσόν
