Ο «Ροζ Πάνθηρας» έχει συναισθηματική αξία για την Ινδή πριγκίπισσα Ντάλα: ήταν δώρο του πατέρα της. Ομως έχει και ανεκτίμητη αντικειμενική αξία: είναι το μεγαλύτερο διαμάντι του κόσμου, με την πιο σπάνια χροιά, που ένα ελάττωμά του (σε σχήμα πάνθηρα) το κάνει ακόμα πιο ξεχωριστό. Το διαμάντι είναι στο στόχαστρο ενός διαβόητου κλέφτη κοσμημάτων, τον οποίο οι αρχές καταδιώκουν από το Παρίσι μέχρι τη Ρώμη, αλλά δεν μπορούν να τον εντοπίσουν - για αυτό και το ψευδώνυμό του είναι «Φαντομάς». Στη Ρώμη θα καταφθάσει λοιπόν κι ο ατζαμής Επιθεωρητής Κλουζό, για να βρει την πριγκίπισσα Ντάλα να πολιορκείται από τον σερ Τσαρλς Λίτον, έναν διαβόητο Αγγλο playboy. Το ότι ο ίδιος είναι ο «Φαντομάς» και η σύζυγος του Κλουζό η ερωμένη και η συνεργός του περιπλέκει κι άλλο την υπόθεση...
Το 1963 ο Μπλέικ Εντουαρντς υπογράφει μία από τις πιο επιτυχημένες κωμωδίες της ιστορίας και την πρώτη ταινία του franchise - πριν τα «franchise» γίνουν κινηματογραφικός κανόνας. Με πρωταγωνιστή τον Ντέιβιντ Νίβεν (γιατί η ιστορία κινείται γύρω από τον «Φαντομά», με τον Κλουζό να έχει τη θέση δεύτερου χαρακτήρα) κι ένα λαμπερό καστ από την Κλαούντια Καρντινάλε μέχρι τον Ρόμπερτ Βάγκνερ, αλλά με τον ιδιοφυή Πίτερ Σέλερς να κλέβει τελικά την παράσταση, αυτή η κωμωδία δεν ήταν τυπική. Η επιδερμίδα της γυαλιστερή, κοσμοπολίτκη, κομψή και σε στιγμές αρκετά σέξι. Η φάρσα της όμως μπουφόνικη και μπουρλέσκ - στημένη πάνω σε καταιγιστικά αλληλοδιαδεχόμενα γκαγκς και τη χειμαρρώδη τρέλα που χαρακτηρίζει τις κωμωδίες του Εντουαρντς.
Κάπως έτσι, σπιρτόζικα και παιχνιδιάρικα, μοντάρονται λογοπαίγνια, σεξουαλικοί υπαινιγμοί, γκάφες, χοροί, το αξεπέραστο μουσικό σκορ του Χένρι Μαντσίνι, παρεξηγήσεις, οι διάσημοι animated τίτλοι αρχής, εξωτικά μέρη, καταδιώξεις με αυτοκίνητα, σασπένς και μία ανελέητη σάτιρα στην υψηλή τάξη.
Και κάπου εκεί αναδύεται ο -πραγματικός- ήρωας. Ο γκαφατζής Επιθεωρητής Κλουζό, ένας κατεξοχήν loser, που προσγειώνεται στις σκηνές με το κεφάλι: είναι αυτός που ανά πάσα στιγμή θα διαλύσει τα πάντα, με μια αδέξια κίνηση, μία άτσαλη ζημιά, μία αδάμαστη τάση στα ατυχήματα. Ταυτόχρονα όμως, το κοινό τον αγαπά. Γιατί είναι ο μόνος απονήρευτος, ο μόνος καθαρός παίκτης σε αυτό το διεφθαρμένο παιχνίδι.
Ο Πίτερ Σέλερς έχτισε έναν εμβληματικό ήρωα στις λεπτομέρειες. Με μία ερμηνεία που η σωματική ευρηματικότητα συναγωνίζεται ισάξια το εγκεφαλικό τάιμινγκ. Το σλάπστικ μπορεί εύκολα να ξεφύγει σε επιθωρησιακό καραγκιοζιλίκι, αλλά όσοι έμειναν στην ιστορία (όπως ο Σέλερς) το συνόδευαν με μελετημένο μέτρο, φινέτσα, αφοπλιστική παιδικότητα και μία υποψία θλίψης πίσω από την κωμική μάσκα. Η αθωότητα που κουβαλά στο υγρό διάπλατο βλέμμα του ο Σέλερς, τον κάνει να ξεχωρίζει. Μία αγνότητα που δίνει αυτοπεποίθηση στον Κλουζό του, παρόλη τη μπουφόνικη συμπεριφορά του. Θέλουμε τον αφελή να κερδίσει. Γιατί μάς έχει κερδίσει η τίμια αφέλειά του.
Και μπορεί κάποιες σκηνές να μη λειτουργούν σήμερα - αλλά αυτό θα το κρατήσουμε ως το ελάττωμα που κάνει αυτή την κωμωδία-διαμάντι πιο ξεχωριστή. Γιατί αυτό που πέτυχε ο συνδυασμός του ευφυιούς Εντουαρντς και του χαρισματικού Σέλερς παραμένει μέσα στις δεκαετίες πολύτιμο και ανεκτίμητο - το απέδειξαν τα τόσα και τόσα κινηματογραφικά και τηλεοπτικά σίκουελς που ακολούθησαν.
