Αυτό που λείπει από τις σημερινές heist ταινίες είναι η γοητεία των παλιών κλασικών ταινιών του είδους.
Αν και υπάρχουν μερικές αναλαμπές εδώ κι εκεί, σπάνια πλέον βλέπουμε μια heist ταινία η οποία προσφέρει αφειδώς την διασκέδαση, το σασπένς, την δράση αλλά και την γοητεία τον πρωταγωνιστών της. Η νέα ταινία του Ρόσον Μάρσαλ Θέρμπερ «Red Notice» προσπαθεί να κάνει ακριβώς αυτό, με μέτρια, αν και όχι τελείως καταστροφικά, αποτελέσματα.
Οπως εξηγεί από την αρχή η ταινία, το «Red Notice» είναι το ένταλμα σύλληψης που βγάζει η Ιντερπόλ για τους πιο περιζήτητους εγκληματίες στον κόσμο, με τον Τζον Χάρτλι (Ντουέιν Τζόνσον), να αναλαμβάνει για λογαριασμό της Ιντερπόλ να συλλάβει δύο ληστές τέχνης. Η καταδίωξη τον βρίσκει στη μέση μιας επικίνδυνης ληστείας, όπου αναγκάζεται να συνεργαστεί με έναν επίδοξο απατεώνα, τον Νόλαν Μπουθ (Ράιαν Ρέινολντς) με στόχο να πιάσουν την most wanted ληστή έργων τέχνης, με το όνομα «The Bishop» (Γκαλ Γκαντότ).
Που αλλού θα μπορούσε κάποιος να δει τους Ράιαν Ρέινολντς, Γκαλ Γκαντότ και Ντουέιν Τζόνσον μαζί; Ο Θέμπερ γνωρίζει καλά την δύναμη του star power που έχει η ταινία του και το παρουσιάζει, δικαίως, ως και το μεγαλύτερο ατού της, συνδυάζοντας τη γοητεία και εκθαμβωτική λάμψη των πρωταγωνιστών που μοιάζει να αστράφτει περισσότερο κι από τα όποια χρυσά αυγά της Κλεοπάτρας που προσπαθούν να κλέψουν, για να σαγηνέψει ακόμα και τους πιο δύσπιστους θεατές.
Εξάλλου μια καλή heist ταινία βασίζεται αρκετά στην τέχνη της παραπλάνησης.
Μια τεχνική που φαίνεται πως λειτουργεί καλά εδώ, ως ένα βαθμό, για να σε αποπροσανατολίσει από ένα κακογραμμένο σενάριο το οποίο δεν δίνει την ευκαιρία στην πλοκή και κυρίως στους χαρακτήρες της να ξεφύγουν από τον αυτόματο πιλότο των αμέτρητων κλισέ και της μετριότητας. Οχι όμως ότι δεν υπάρχουν σκηνές όπου η δράση γίνεται διασκεδαστική, με αναφορές από διάφορες κλασικές heist ταινίες να δίνουν στην ταινία μια ιδιαίτερη ταυτότητα, κι όλα αυτά σε μια συσκευασία δώρου από ένα ατόφιο glamour μιας άλλη εποχής.
Ως heist όμως ταινία της λείπει το σασπένς, οι απρόσμενες ανατροπές και η ευρηματικότητα όπου η έννοια «ο κλέψας του κλέψαντος» παίρνει άλλες διαστάσεις. Το στοιχείο της έκπληξης χάνεται κάτω από έναν σωρό από προδοσίες που γρήγορα γίνονται διπλοπροδοσίες και τριπλοπροδοσίες μέσα σε λίγα λεπτά, κάτι που σε κάνει να τις βλέπεις ήδη να έρχονται από μίλια μακριά - αν και το «Red Notice» καταλήγει τελικά να βλέπεται ευχάριστα μέχρι το τέλος, καθώς τα πάντα λειτουργούν σαν ένα καλοκουρδισμένο ρολόι και η πλοκή εξελίσσεται μέχρι και το φινάλε με απόλυτη μαθηματική ακρίβεια.
Μέσα σε αυτά και οι τρεις πρωταγωνιστές δεν τολμούν να δώσουν κάτι παραπάνω στους χαρακτήρες τους παίζοντας τους ίδιους ρόλους με τους οποίους τους έχουμε συνηθίσει. Ο Ράιαν Ρέινολντς είναι γεμάτος με τον ίδιο, και ίσως εδώ λίγο περισσότερο, σαρκασμό και ειρωνεία, η Γκαλ Γκαντότ είναι δυναμική και σέξι και ο Ντουέιν Τζόνσον μοιάζει αρκετά από τον Χομπς του «Fast & Furious».
Το «Red Notice» φαίνεται να είναι η αρχή ενός νέου franchise και σε στιγμές προσφέρει αυτό που υπόσχεται, κάποιες ώρες διασκέδασης χωρίς όμως την αδρεναλίνη και την ένταση που ίσως ελπίζουν πως κάποιοι θα αντλούσαν από μια heist ταινία. Κάτι που, ελπίζουμε πως, θα δούμε στις επόμενες ταινίες.
