116 χρόνια μετά το ντεμπούτο του στο χαρτί, δια χειρός της δημιουργού του, συγγραφέα και εικονογράφου Μπίατριξ Πότερ, ο σκανδαλιάρης λαγός Πίτερ Ράμπιτ αποκτά τη δική του κινηματογραφική ταινία, έχοντας φιλοξενηθεί στο live action παραμύθι «Στη Χώρα των Θαυμάτων» του Ρέτζιναλντ Μιλς (1971) και περάσει από δύο τηλεοπτικές σειρές καρτούν την τελευταία 25ετία. Εδώ, τα κινούμενα ψηφιακά σκίτσα συνυπάρχουν με κανονικούς ηθοποιούς σε μια φαρσικού προσχήματος κωμωδία… καταστροφής, όπου ρόλο ισότιμου πρωταγωνιστή, μαζί με την παρέα των ζώων και τους δύο βασικούς ανθρώπινους χαρακτήρες, κρατά ένα αγροτόσπιτο με τον τεράστιο λαχανόκηπό του.
Τούτη η φάρμα θα γίνει το πεδίο της αντιμαχίας ανάμεσα στη ζωηρή συμμορία του Πίτερ Ράμπιτ, που ζει στο γειτονικό δάσος, και τον κληρονόμο του ακινήτου, Τόμας Μακ Γκρέγκορ, μετά τον ξαφνικό χαμό του παππού του. Ενώ ο Μακ Γκρέγκορ αγωνίζεται να διώξει τα ενοχλητικά θηλαστικά από την ιδιοκτησία του για να μπορέσει να τη βγάλει στο σφυρί, εκείνα παλεύουν να απομακρύνουν αυτόν, αφανίζοντας κήπο και σπίτι και σαμποτάροντας τις προσπάθειές του να τα συμμαζέψει. Μια μάχη που κλιμακώνεται από την παρουσία της Μπι, της φιλόζωης ζωγράφου γειτόνισσας (καταφανής η αναφορά στην Μπίτριξ Πότερ), την οποία διεκδικούν αμφότερες οι πλευρές –την εύνοιά της τα ζώα, τον έρωτά της ο νεαρός άντρας.
Η μάχη είναι κυριολεκτική, περιλαμβάνει από ηλεκτροφόρα πόμολα έως και… εκρηκτικά, απλώνεται δε κάποια στιγμή μέχρι και το κτήμα της Μπι. Υπό τους ήχους ρεμιξαρισμένων σουξέ και συνοδεία μερικών νόστιμων ατακών και σλάπστικ παθημάτων, οι αταξίες του Πίτερ Ράμπιτ εκσυγχρονίζονται και «αγριεύουν» στο μέτρο που απαιτούν οι προσλαμβάνουσες του ανήλικου κοινού του 2018 –και είναι λογικό. Δε μιλάμε πλέον για ένα παιδικό bedtime story των αρχών του προηγούμενου αιώνα, αλλά για ένα ψηφιακό υπερθέαμα που να μπορεί να απευθύνεται και στις εφηβικές ηλικίες -αν όχι και στους ενήλικες συνοδούς τους.
Εντάξει όλα αυτά, αλλά ποια είναι η αιχμή; Μέσα στη ζωο-βαβούρα του, το «Πέρα από τον Φράχτη» («Over the Hedge», 2006), για να θυμηθούμε ένα συγγενικό στην πλοκή καρτούν, δε παρέλειπε να ρίχνει τις μπηχτές του στα μεσοαστικά ήθη και τον καταναλωτισμό. Το «Οι Δυο Ατσίδες και το Πονηρό Ποντίκι» («Mousehunt», 1997), όπου οι ομότιτλοι «συγκάτοικοι» μάχονταν για ένα ετοιμόρροπο νεοκλασικό σπίτι, σχολίαζε την έννοια της ιδιοκτησίας μέσα από μια άκρως ευρηματική live action αναβίωση της παράδοσης των μεταπολεμικών καρτούν της MGM. Αντίθετα, στο «Πίτερ Ράμπιτ», που ξετυλίγεται μέσα από μια τυπική παράθεση γκαγκς (συχνά ανακυκλούμενων, όπως στα στιγμιότυπα με τον γκρινιάρη πετεινό), αποκλειστικός γνώμονας μοιάζει να’ ναι ο χαβαλές. Και εννοείται πως το επιμύθιο περί ανάγκης αρμονικής συνύπαρξης ανθρώπων και ζώων δεν αρκεί.
H ταινία προβάλλεται κατά κύριο λόγο μεταγλωττισμένη στα ελληνικά με τον Φάνη Μουρατίδη να «υποδύεται» τη φωνή του Πίτερ Ράμπιτ. Αναζητήστε στην αίθουσα 3 του Village Shopping and More στο Ρέντη, στην αίθουσα 6 του Village @ The Mall και στην αίθουσα 3 του CIneplexx της Θεσσαλονίκης τις προβολές με τις πρωτότυπες φωνές των Τζέιμς Κόρντεν και τον Ντόμναλ Γκλίζον και την Ρόουζ Μπερν να μιλούν αγγλικά.
