Μια σκοτεινή κρύα βραδιά του Δεκεμβρίου, ο διάσημος ψυχίατρος Ερικ Μπαρκ, θα ξυπνήσει από ένα τηλεφώνημα από τον ντετέκτιβ Τζόνα Λίνα, ο οποίος θα ζητήσει τη βοήθειά του για ένα μικρό αγόρι που είναι αναίσθητο με βαρύ τραύμα. Ο Τζόνα θα πείσει τον Ερικ να επικοινωνήσει με το αγόρι μέσα από τον υπνωτισμό, έτσι ώστε να βρουν ποιος κρύβεται πίσω από την άγρια δολοφονία των γονιών και της μικρότερης αδερφής του αγοριού, καθώς και να ανακαλύψουν πού βρίσκεται η εξαφανισμένη μεγαλύτερη αδερφή του.

Γραμμένο από ένα ανδρόγυνο που υπογράφει με το όνομα Λαρς Κέπλερ, το βιβλίο πάνω στο οποίο βασίστηκε η ταινία του Λάσε Χάλστρομ είναι ένα από εκείνα που γίνονται best seller στις καλοκαιρινές διακοπές, ένα crime novel γραμμένο σχεδόν με την κινηματογραφική μεταφορά στο μυαλό του.

Κι αν το ίδιον ενός best seller είναι μια συνεχής αλληλουχία από cliffhangers, από μικρές ανατροπές από εκπλήξεις που διαδέχονται η μία την άλλη, στην κινηματογραφική μεταφορά του, ο Λάσε Χάλστρομ μοιάζει να υπνωτίζει κάθε αίσθηση αγωνίας κυριολεκτικά στην ανυπαρξία.

Ναι, το όνομά του σκηνοθέτη που έχτισε το όνομά του πάνω σε μια σπουδαία Σουηδική ταινία το «My Life as a Dog» το 1985 για να καταλήξει να υπογράφει άνευρα (έως κακά) chick flicκs στο Χόλιγουντ (θυμηθείτε το «Chocolat» ή το «Dear John») μοιάζει μάλλον αταίριαστο για ένα θρίλερ και ο Χάλστρομ αποδεικνύεται ακατάλληλος για την δουλειά.

Ο «Υπνωτιστής» μπορεί να ξεκινά με ένα θεματικό έγκλημα και να περιέχει μερικές ατμοσφαιρικές σκηνές, αλλά δεν κατορθώνει να χτίσει την αίσθηση της αγωνίας ή του τρόμου που θα περίμενες σχεδόν ποτέ.

Δεν βοηθά το γεγονός ότι το φιλμ δυσκολεύεται να βρει την ισορροπία ανάμεσα στους δύο βασικούς του χαρακτήρες, τον αστυνομικό και τον ψυχίατρο, ή ότι μοιάζει μάλλον απίθανο κάποιος να μπορεί να υπνωτίσει το θύμα μιας φονικής επίθεσης που βρίσκεται σε κώμα.

Και ούτως ή άλλως, κανείς από τους δύο δεν κατορθώνει να αποκτήσει ουσιαστική υπόσταση και μια αυτόνομη ύπαρξη που να σε ενδιαφέρει, πόσο μάλλον οι δευτερεύοντες χαρακτήρες που μπλέκονται στην προσπάθεια του φιλμ να προσθέσει δόσεις αγωνίας μέσα τις δικές τους παροδικές περιπέτειες.

Ούτε αυτές λειτουργούν όμως, ούτε η αποκάλυψη του ανθρώπου που ευθύνεται για τα όσα φρικτά συμβαίνουν στην ταινία σοκάρει ή σε εκπλήσσει. Μέχρις ότου να ανακαλύψεις το ποιος είναι έχεις πάψει να ενδιαφέρεσαι στο ελάχιστο για αυτό το μάλλον άτσαλο και διεκπεραιωτικό φιλμ που εκτός από το όνομα, δεν έχει πολύ σχέση με το nordic noir και απλά χαζεύεις τις τοποθεσίες και την ατμόσφαιρα, τα σκηνικά και τα έπιπλα.

Και δυστυχώς όταν σε ένα θρίλερ το design μοιάζει να έχει μεγαλύτερο ενδιαφέρον από την ιστορία, κάτι προφανώς έχει πάει πολύ στραβά...