Η Ναυμαχία του Μίντγουεϊ εξιστορεί μία από τις πιο φημισμένες μάχες μεταξύ του αμερικανικού και ιαπωνικού στόλου, που έδωσε στις αμερικανικές δυνάμεις το προβάδισμα στο μέτωπο του Ειρηνικού στη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Η ταινία, βασισμένη σε πραγματικά γεγονότα, αφηγείται την ιστορία των αξιωματικών και των στρατιωτών, που χρησιμοποίησαν το ένστικτο τους, το σθένος τους και τον ηρωισμό τους για να νικήσουν τον εχθρό, παρά τις αντίξοες συνθήκες.
Με τον κίνδυνο να κατηγορηθούμε ότι αναμασάμε στερεότυπα ή ότι δεν πιστεύουμε στην δυνατότητα των ανθρώπων να αλλάξουν ή έστω να σε εκπλήξουν, οφείλουμε να ομολογήσουμε ότι όχι δεν περιμέναμε από τον Ρόναλντ Εμεριχ να κάνει με το «Midway» μια πολεμική ταινία σαν την «Δουνκέρκη», με άλλα λόγια μια ταινία με συναισθηματική δύναμη, με αληθινή συγκίνηση, με θέαμα που να υπηρετεί κάτι βαθύτερο και ουσιαστικό.
Παρά την λαμπρή παρέλαση ηθοποιών που αναλαμβάνουν τους βασικούς ρόλους στην ταινία και τα τσουβάλια χρήματα που ξοδεύτηκαν για τα αληθινά εντυπωσιακά οπτικά εφέ, το φιλμ δεν κατορθώνει να σε εμπλέξει ούτε στιγμή στο δράμα των ηρώων του ούτε στην διάρκεια της μάχης ούτε στις ζωές τους εκτός αυτής αφού όλα δείχνουν προβλέψιμα και κούφια, μονοδιάστατα και πεζά.
Ακόμη κι αυτές οι θεαματικές μάχες του φιλμ καταλήγουν να μοιάζουν επαναλαμβανόμενες και κουραστικές στην πορεία και το χειρότερο ελάχιστα αποτελεσματικές αφού ακόμη κι η επιδρομή των Ιαπώνων στο Περλ Χάρμπορ στο πρώτο μέρος του φιλμ δεν κατορθώνει να μεταδώσει την φρίκη και την αγωνία, τον τρόμο και την βιαιότητα μιας από τις κομβικές στιγμές του Β' Παγκόσμιου Πόλεμου.
Ο Εμεριχ παρουσιάζει την ιστορία σαν μια ακόμη σειρά από κατορθώματα ηρώων με έναν τρόπο εντελώς επιφανειακό και άψυχο τρόπο σε ένα φιλμ που ξέρει να κινηματογραφήσει παραστατικά τον πόλεμο μα που δεν μοιάζει να κατανοεί την σαρωτική, ολέθρια επίδραση που έχει στις ζωές των ανθρώπων και την Ιστορία.
