Ο Αράς έχει γεννηθεί στο Ιράν, αλλά έχει μεγαλώσει και σπουδάσει στη Δύση. Τώρα επιστρέφει, μετά από 22 χρόνια απουσίας, σε μια πόλη έξω από την Τεχεράνη για να διδάξει στο Πανεπιστήμιο. Καθώς έρχεται ξανά σε επαφή με την «αξιοπρεπή οικογένειά του» και με τη σύγχρονη κουλτούρα του τόπου του, ο Αράς θ’ ανακαλύψει απ’ τη μια την οικογενειακή οικονομική σκευωρία που απειλεί την ελευθερία και τη ζωή του κι απ’ την άλλη τις βαθιές ρίζες της ιδεολογικής καταπίεσης που δεν αφήνουν τη χώρα και τους ανθρώπους της να εξελιχθούν.
Εχοντας ήδη μια σειρά ντοκιμαντέρ στο βιογραφικό του, ο Μασούντ Μπακσί παρουσίασε την πρώτη του ταινία μυθοπλασία στο Δεκαπενθήμερο Σκηνοθετών στις Κάννες. Ντυμένο με μαντίλα και περπατώντας στους πολύβουους δρόμους του σύγχρονου Ιράν, το φιλμ του Μπακσί παίρνει τη μορφή ενός ιδιόμορφου, ατμοσφαιρικού θρίλερ καταδίωξης, για να δώσει έκφραση στην υπαρξιακή του αγωνία: όταν ο κόσμος γύρω σου αλλάζει, εσύ προσπαθείς να τον σταματήσεις, ή στροβιλίζεσαι μαζί του;
Η ταινία, συνειδητά, θέλοντας να δώσει στο διεθνές κοινό μια πραγματική εικόνα του σημερινού λαού του Ιράν, μακριά από τα δελτία ειδήσεων και τη μονόπλευρη ενημέρωση, φροντίζει να «στελεχώσει» την ταινία του με ανθρώπους μεγαλύτερους και νεώτερους, της παλιάς και της νέας φρουράς, ιδεολόγους και φιλάργυρους, γυναίκες προοδευτικές ή σκληροπυρηνικές μουσουλμάνες, όλα μέσα στο σκελετό ενός ιδιότυπου, πολιτικής χροιάς, φιλμ νουάρ.
Κατά βάση, όμως, επιλέγει να παρακολουθήσει έναν χαμηλών τόνων, αποστασιοποιημένο ήρωα, ο οποίος περισσότερο παρατηρεί όσα συμβαίνουν γύρω του, παρά αντιδρά ή παίρνει μέρος στις εξελίξεις, έναν ήρωα που βλέπει τον κόσμο του να αλλάζει ριζικά και να μην μπορεί να αντιδράσει, ή να πηδήξει πάνω στο τραίνο της αλλαγής.
Το εύρημα αυτό δίνει την ευκαιρία στον Μπακσί να παρατηρήσει και να καταγράψει κι αυτός, με την κάμερά του, την εικόνα του Ιράν που θέλει να μελετήσει και να δείξει, αλλά ταυτόχρονα διαμορφώνει μια ταινία τόσο εγκεφαλική που δεν επιτρέπει τη συναισθηματική εμπλοκή του θεατή, δεν τον κάνει συμμέτοχο στη δράση, παρά τη σχετική αγωνία της πλοκής αλλά και τις απρόσμενες ομοιότητες ανάμεσα στο σύγχρονο Ιράν και την Ελλάδα.
