Μοιάζει δύσκολο να προσπαθήσουμε να σας πείσουμε πως ένα ντοκιμαντέρ για την ιστορία ζωής ενός αγοριού που απήχθη από τη μητέρα του στα πέντε του χρόνια για να επιστρέψει στον πατέρα του στην Ελλάδα σε ηλικία 16 ετών είναι ένα από τα πιο απολαυστικά, συγκινητικά και αποκαλυπτικά πράγματα που είδαμε πρόσφατα.
Θα προσπαθήσουμε, όμως, να το κάνουμε γιατί το «Lost in Bewilderness», ακόμη και μέσα στην χειροποίητη λογική του - ή ίσως εξαιτίας αυτής - είναι ένα σπουδαίο ντοκιμαντέρ από αυτά που φτιάχνονται τυχαία, επειδή τα σκηνοθετεί πριν από τον οποιοδήποτε η ίδια η ζωή, εδώ σε μια απρόβλεπτη και αναπάντεχη τροπή της μοίρας που έφερε μια κινηματογραφίστρια αντιμέτωπη με ένα υλικό που γυρίστηκε αρχικά από τύχη πριν γίνει η αφετηρία μιας συναρπαστικής ιστορίας που κανείς δεν ήξερε πως θα τελειώσει.
Ολα ξεκινούν τη δεκαετία του '70, πολύ πριν η Αλεξάντρα Ανθονι αρχίζει να κινηματογραφεί τη ζωή της οικογένειάς της γύρω στη δεκαετία του '80, όταν γεννιέται ο ξάδερφος της Λουκάς για να γίνει το αγαπημένο εγγόνι του παππού και της γιαγιάς και όλων των μελών της οικογένειας των Ψυχοπαιδόπουλων με βάση τη Νέα Σμύρνη. Οι γονείς του Λουκά θα χωρίσουν και στα πέντε του χρόνια ο Λουκάς θα εξαφανιστεί μαζί με τη μητέρα του, βυθίζοντας σε πένθος την οικογένεια. Στις έρευνες της αρπαγής ανηλίκου θα εμπλακεί μέχρι και η Interpol, αλλά θα περάσουν έντεκα ολόκληρα χρόνια μέχρι τη στιγμή που η μητέρα του 16χρονου πλέον Λουκά θα δώσει σημεία ζωής από το Μέριλαντ των Η.Π.Α., ζητώντας από τον πατέρα του να πάρει τον Λουκά στην Ελλάδα. Χωρίς να γνωρίζει λέξη ελληνικά, έχοντας μάθει μόλις δύο μήνες πριν πως ο πατέρας του είναι Ελληνας και χωρίς να έχει την παραμικρή ιδέα πως μια ολόκληρη οικογένεια ζούσε με το όνειρο να τον ξαναδεί, ο Λουκάς θα γυρίσει στο σπίτι του για να ξεκινήσει μια ζωή από την αρχή.
Από μόνη της η παραπάνω απίστευτη κι όμως αληθινή ιστορία θα αρκούσε για να αποτελέσει τη βάση μιας συγκλονιστικής ταινίας που ισορροπεί ανάμεσα στην αστυνομική ίντριγκα και το βίαιο χρονικό της ενηλικίωσης του ίδιου του Λουκά και της οικογένειάς του. Με την ειδοποιό διαφορά πως το υλικό που την ντύνει είναι κινηματογραφημένο στην εποχή του (ξεκινάει με super 8 και φτάνει στη ψηφιακή εποχή), σε μια τριαντάχρονη καταγραφή που κάνει το πέρασμα του χρόνου απτό, πολλαπλασιάζοντας την αγωνία και τη συγκίνηση την ίδια στιγμή που υπογραμμίζει με τον πιο αποστομωτικό τρόπο την απόσταση που χωρίζει την εμπειρία του να βλέπεις κάτι από το να στο περιγράφουν μέσω συνεντεύξεων ή φωτογραφικού υλικού.
Ο αφοπλιστικός, πηγαία αστείος και τόσο γνώριμος σε κάθε Ελληνα τρόπος με τον οποίο η γιαγιάδες και οι θείες υποδέχονται τον έφηβο Λουκά όταν επιστρέφει στο πατρικό του, η μελαγχολία στο βλέμμα του Λουκά όταν προσπαθεί να θυμηθεί κάτι από την παιδική του ηλικία στην Ελλάδα, η αγωνία που κορυφώνεται πριν την εμφάνισή του για το αν ζει και μετά την επιστροφή του για το αν θα μπορέσει να εγκλιματιστεί στις νέες συνθήκες της ζωής του, το χαμόγελό του όταν θα ανακαλύψει πως η αγάπη του για το heavy metal έρχεται να συναντήσει το χόμπι του πατέρα του να φτιάχνει ηλεκτρικές κιθάρες είναι μόνο μερικές από τις σκηνές που κάνουν το «Lost in Bewilderness» μια πραγματικά αποκαλυπτική βιωματική ματιά πάνω στη μνήμη.
Με την ελαφρότητα ενός απολαυστικού voice over - από την ίδια τη δημιουργό - που συνδέει τη μεγάλη διαδρομή της οικογένειάς της με τους αρχαίους ελληνικούς μύθους και τις κλασικές τραγωδίες, σε παράλληλη δράση με τις αλλαγές στο τοπίο της μεταπολιτευτικής Ελλάδας, η Ανθονι δεν επικεντρώνεται στο δράμα που από τη φύση του φέρει μια τέτοια ιστορία, αλλά στις μικρές εκείνες στιγμές που τα συναισθήματα, ο τρόμος και η αγωνία των ανθρώπων διαφαίνονται μέσα από το βλέμμα τους, καθώς αντιμέτωποι με το άγνωστο προσπαθούν να γεμίσουν το κενό μιας ζωής που διακόπηκε απότομα πάνω στην πιο καθοριστική ηλικία ενός ανθρώπου.
Σε μια ταινία αστεία, αγωνιώδη, βαθιά συγκινητική που μοιάζει αδύνατον να μην σου ξυπνήσει δικές σου μνήμες με έναν απελευθερωτικό τρόπο - αφιερωμένη με περισσευμα αγάπης σε όσους ένιωσαν κάποτε ή νιώθουν ακόμη χαμένοι στο πουθενά.
