Βηθλεέμ, Παλαιστίνη. Η Ριμ, μια νεαρή μητέρα παντρεμένη με έναν καταπιεστικό, ζηλιάρη άντρα, πηγαίνει στο κομμωτήριο της Ούντα για το καθιερωμένο ραντεβού και συζήτηση με τη φίλη της για τα προβλήματα της καθημερινότητας. Oμως, η συνηθισμένη αυτή συνάντηση παίρνει αναπάντεχη τροπή, όταν η Ούντα τη ναρκώνει και ενορχηστρώνει μια στημένη φωτογράφιση που εκθέτει την τιμή της Ριμ. Ο λόγος; Η Ούντα είναι πληροφοριοδότης των μυστικών υπηρεσιών κατοχής - και αν η Ριμ δε θέλει να κυκλοφορήσουν οι επίμαχες φωτογραφίες, πρέπει να γίνει κι αυτή.
Σενάριο επιστημονικής φαντασίας; Κι όμως. Το σενάριο του Χάνι Αμπού-Ασάντ στηρίζεται σε δεκάδες τέτοιες πραγματικές ιστορίες που έχουν όντως διαδραματιστεί σε κομμωτήρια της Βηθλεέμ. Μία μέθοδος εκβιασμού που συμβαίνει εδώ και 30 χρόνια σε ανυποψίαστες γυναίκες. Τα θύματα επιλέγονται με συγκεκριμένα κριτήρια: ποιες είναι παντρεμένες με καταπιεστικούς, απόμακρους συζύγους; Ποιες δε θα πίστευε ποτέ κανείς για να τις προστατέψει;
Κι από τον τίτλο ακόμα (Huda's Salon), ο Χάνι Αμπού-Ασάντ όμως βάζει πρωταγωνίστρια την Ούντα. (Αντι)ηρωίδα δεν είναι μόνο το θύμα, αλλά κι εκείνη που έχει προδώσει και συνεχίζει να το κάνει. Οι ιστορίες των δύο γυναικών, μάς παρουσιάζονται παράλληλα - κι όχι μόνο για αφηγηματικούς λόγους: το καλό με το κακό, το σωστό με το λάθος, το ηθικό με τον μεμπτό, ο πατριωτισμός και η προδοσία είναι έννοιες σχετικές για τον Αμπού-Ασάντ. Στην πολυσύνθετη κι εκρηκτική πραγματικότητα της κατεχόμενης Παλαιστίνης, η επιβίωση με τη θυσία συγκρούονται καθημερινά. Τίποτα δεν είναι απλό.
Ο Αμπού-Ασάντ κινηματογραφεί με διαφορετικό τρόπο τις δύο γυναίκες. Με κάμερα στο χέρι, σε ανοιχτούς χώρους, ή με το σπίτι της να παρουσιάζεται ως τη φυλακή της, η κινηματογράφηση της Ριμ μοιάζει με χτυποκάρδι αγωνίας. Μεγάλες σεκάνς ανάκρισης σε σκοτεινό υπόγειο με την Ούντα ακίνητη στην καρέκλα της μελλοθάνατης κρατούμενης, μάς εγκλωβίζουν. Και οι δύο γυναίκες βιώνουν τη φυλακή τους. Γιατί οι γυναίκες, υποστηρίζει ο Αμπού-Ασάντ, είναι τα πιο ευάλωτα θύματα στα κατεχόμενα εδάφη - δεν έχουν να αντιμετωπίσουν μόνο τον κατακτητή, αλλά και την πατριαρχία που τις αφήνει εκτεθειμένες.
Παρόλο που το θέμα είναι ιδιαίτερα ενδιαφέρον και σκοτεινό, υπάρχουν στιγμές που η υπερβολή στην αφήγηση, η υπογράμμιση μίας έτσι κι αλλιώς τραγικής συνθήκης, δρουν αντίθετα. Νιώθεις ότι κάτι που θα είχε μεγαλύτερη δύναμη αν σου παρουσιαζόταν πιο αφαιρετικά, σού εξηγείται ξανά και ξανά. Η σχέση ανακριτή (παλαιστήνιου αντάρτη) και Ούντα ειδικά είναι γραμμένη αρκετά στερεοτυπικά και η κατάληξή της μοιάζε με αφελές κλισέ.
Ο Αμπού-Ασάντ έχει τις καλύτερες προθέσεις. Ενα διαφορετικό πολιτικό θρίλερ που θα ρίχνει τους προβολείς στη γυναίκα. Δυστυχώς όμως, χάνεται μία χρυσή ευκαιρία για κάτι ιδιαίτερο και πραγματικά δυνατό. Είναι μεγάλη «παγίδα» το μελό και ο Αμπού-Ασάντ δεν καταφέρνει να ξεφύγει.
