H αγαπημένη οικογένεια του «Hotel Transylvania» πάει ταξίδι με ένα πολυτελές κρουαζιερόπλοιο για τέρατα. Ετσι ο Ντρακ θα κάνει κι αυτός μια φορά διακοπές, αντί να φροντίζει τις διακοπές όλων των άλλων στο ξενοδοχείο. Ολοι περνούν υπέροχα παίρνοντας μέρος στις δραστηριότητες που προσφέρονται στο πλοίο, όπως βόλεϊ για τέρατα, εξωτικές εξορμήσεις και φεγγαρο-θεραπεία. Οι ονειρεμένες διακοπές όμως μετατρέπονται σε εφιάλτη όταν η Μέιβις αντιλαμβάνεται πως ο Ντρακ έχει ερωτευτεί τη μυστηριώδη καπετάνιο, την Ερικα, η οποία κρύβει ένα επικίνδυνο μυστικό που θα μπορούσε να καταστρέψει όλα, μα όλα τα τέρατα.
Το πρώτο πράγμα που μπορεί να πει κανείς για την σειρά του «Hotel Transylvania» είναι ότι προσπαθεί, μάταια κάπως, να κερδίσει την απήχηση που χρειάζεται, για να δικαιολογήσει την επιτακτική διάθεση του στούντιο για την δημιουργία δυο μάλιστα μέχρι σήμερα σίκουελ. Και ενώ το πρώτο έδειχνε ήδη από τα πρώτα του λεπτά πόσο αχρείαστο ήταν, το δεύτερο σε κάνει να αναζητάς διακαώς τις δικές σου διακοπές.
Συνεχίζοντας το ίδιο «μπλα-μπλα» χωρίς καμία ουσία, ο σκηνοθέτης Γκέντι Ταρτακόφσκι μπορεί να αλλάζει σκηνικό (ή καλύτερα «πλεύση») στο σενάριο του, αφήνοντας πίσω το σκοτεινό κάστρο του Κόμη Δράκουλα στη Τρανσυλβανία, για να μας μεταφέρει στο… εξίσου σκοτεινό κρουαζιερόπλοιο, επιμένοντας όμως στην ανακύκλωση των ίδιων θεματικών με την πρώτη ταινία.
Το σενάριο είναι αυτό που παραμένει το μεγαλύτερο πρόβλημα της ταινίας, ανέμπνευστο και αδιάφορο, με τα μηνύματα που προσπαθεί να περάσει για την διαφορετικότητα, όσο σημαντικά και αν ακούγονται, να περνάνε για άλλη μια φορά τελείως επιφανειακά. Και ενώ προσπαθεί να ακολουθήσει τα σημεία των καιρών, και να αφήσει το δικό του μήνυμα στην μετά Τραμπ εποχή (ακόμη και ο Βαν Χέλσινγκ, ο αιώνιος αντίπαλος του Δράκουλα φαίνεται να μοιάζει λίγο με τον Τραμπ), φαίνεται πως απλά μένει στα κλισέ και τα στερεότυπα. Τα αστεία του όμως - αποκλειστικά προορισμένα για πολύ μικρά παιδιά - έχουν ήδη μπαγιατέψει από την πρώτη κιόλας ταινία, και, μεταξύ μας, πόσες φορές πια να δει κάποιος αστεία με πορδές σε παιδική ταινία;
Ο Ταρτακόφσκι συνεχίζει να χρησιμοποιεί φρενήρεις ρυθμούς στην δράση του, μόνο και μόνο να για να μπορέσει να κρατήσει σε εγρήγορση το παιδικό κοινό του (μιας και οι μεγάλοι ονειρεύονται ήδη τις καλοκαιρινές τους διακοπές), ενώ το animation μπορεί σε στιγμές να έχει την γοητεία του, αλλά δεν γίνεται ποτέ το υπερθέαμα που θα ξεσηκώσει. Δημιουργός με άποψη και ταλέντο, όπως επιβεβαίωσε πρόσφατα στο τηλεοπτικό «Samurai Jack», ο Ταρτακόφσκι αποδεικνύει πως είναι ικανός να μεγαλουργήσει, αλλά μάλλον δουλεύει καλύτερα στο κλασσικό δισδιάστατο animation, παρά στο 3D.
Τα τέρατα και οι μπαμπούλες συνεχίζουν να παραμένουν... φιλικά προς την οικογένεια, αλλά χωρίς όμως να σατιρίζουν το κινηματογραφικό τους, έστω, υπόβαθρο. Το καλό είναι ότι μέσα σε όλα αυτά, οι ηθοποιοί δείχνουν να το διασκεδάζουν, με τον Ανταμ Σάντλερ στην αγγλική έκδοση (όταν τον ακούς μόνο είναι πάντα καλύτερα) και τον Βασίλη Χαραλαμπόπουλο στην ελληνική μεταγλώττιση, να παίρνουν τα εύσημα για άλλη μια φορά. Αλλά το πολυπόθητο αυτό «ζινγκ» που θα σε κάνει να ερωτευτείς την ταινία έχει πάει διακοπές. Καιρός να κάνεις κι εσύ το ίδιο.
