Ουκ ολίγοι action stars έχουν ανά τα χρόνια βρεθεί αντιμέτωποι με τους εαυτούς τους επί της οθόνης. Ο Aρνολντ Σβαρτζενέγκερ στην «Eκτη Μέρα», ο Ζαν Κλοντ Βαν Νταμ στον «Κλώνο του Θανάτου», o Τζετ Λι στο «Ένας και Μοναδικός», μεταξύ άλλων. Σειρά έχει σήμερα, απολύτως ετεροχρονισμένα, ο Γουίλ Σμιθ. Που δέρνεται όχι απλώς με τον κλώνο του, αλλά με τον κατά 27 χρόνια νεώτερο κλώνο του.
Ετεροχρονισμένα, γιατί η θεματική του αντίπαλου κλώνου έγινε της μόδας στο sci fi προ εικοσαετίας, όπως μαρτυρούν και οι παραπάνω τίτλοι. Καθόλου τυχαία, το «Gemini Man» ήταν σχέδιο του τότε που άλλαξε αμέτρητα χέρια και κατευθύνσεις πριν μπει στα συρτάρια λόγω ελλιπούς τεχνολογίας. Οι παραγωγοί ήθελαν τον τζούνιορ κλώνο ψηφιακό, κι όχι μακιγιαρισμένο και διπλοτυπωμένο πλάι στον κανονικό εαυτό του.
Λοιπόν, με τα πολλά, τα προηγμένα ψιψιψίνια και κοκοψόψαρα, το πρότζεκτ γίνεται ταινία φέτος από τον μόνιμα δοκιμαζόμενο στις νέες τεχνολογίες Ανγκ Λι. Που όχι μόνο τσοντάρει έναν αρυτίδωτο, φρεσκαδούρα, αίλουρο, motion-capture animated Γουίλ Σμιθ δίπλα στον πραγματικό πενηντάρη, αλλά και βάζει τις κάμερες να τραβάνε για προβολή με 120 καρέ το δευτερόλεπτο αντί των 24, όπως και στην αμέσως προηγούμενη (αποτυχημένη εξίσου) δουλειά του, το «Μια Απίθανη Διαδρομή στη Ζωή του Billy Lynn» που δεν βγήκε ποτέ στις ελληνικές αίθουσες. Και μάλιστα τρισδιάστατα (3D+ το λένε το πακέτο).
Τελικά, τούτη η κατασκευαστική ιδιαιτερότητα, που σου γουρλώνει πράγματι το μάτι, συνιστά και τον μοναδικό ίσως λόγω ύπαρξης της ολότελα μπαγιάτικης ιστορίας του «Gemini Man». Οπου άσος εκτελεστής της DIA (αντί της CIA!), μετά από 72 αποστολές, αποφασίζει να αποσυρθεί, όμως μαθαίνει από κρυφό συνεργάτη του πως τα αφεντικά τον παγίδεψαν και βρίσκεται κυνηγημένος, μαζί με επίσης προδομένη πράκτορα της υπηρεσίας κι έναν πιλότο φίλο, από νεώτερο υπερδύναμο κλώνο του τον οποίο έχει αναθρέψει και εκπαιδεύσει αιμοδιψής παρακρατικός στρατιωτικός.
Η Λιέγη, η Καρθαγένη και η Βουδαπέστη είναι οι πόλεις που στεγάζουν τα βασικά set pieces δράσης και κυνηγητών, με πιο εντυπωσιακό εκείνο της αναμέτρησης (κυριολεκτικά) των δίτροχων στην κολομβιανή πόλη. Ωστόσο, ακόμα κι από μόνες τους, αποκομμένες έστω από την προκάτ πλοκή, τούτες οι σεκάνς μοιάζουν ολότελα ψεύτικες μέσα στην υπερστιλβωμένη φωτογραφία που θέλει τα πάντα κατάφωτα και ευκρινή για να δικαιώσει τις hi tech προθέσεις της.
Το φιλμ δεν μπορεί να συναγωνιστεί ούτε την απενοχοποιημένη σύμβαση των «Επικίνδυνων Αποστολών», ούτε και τον σκονισμένο ρεαλισμό των περιπετειών Τζέισον Μπορν, για να αναφερθούμε σε δύο τουλάχιστον φραντσάιζ που θέλει να μιμείται. Στέκει οκνό κάπου ανάμεσα, κι ας τρέχει με 120 το δευτερόλεπτο.
