Η Αλις, ένα μοντέρνο κορίτσι των 30ς, θεωρεί δικαίωμά της και προνόμιο της εποχής της να φλερτάρει επικίνδυνα με νεαρό ζωγράφο, τον ακολουθεί στη σοφίτα του, και διασκεδάζει τη σκέψη να ποζάρει για αυτόν γυμνή. Μόνο που εκείνος δεν αστειεύεται καθόλου: επιχειρεί να τη βιάσει και εκείνη τον μαχαιρώνει και τον σκοτώνει. Επιστρέφοντας στην μικροαστική ζωή, τους γονείς και τον αστυνομικό αρραβωνιαστικό της προσπαθεί να πνίξει τις ενοχές που την κατατρέχουν. Και δεν είναι οι μόνες: ένας μικροαπατεώνας έχει βρει το γάντι της στον τόπο του εγκλήματος και την απειλεί ότι θα την καταδώσει αν δεν υποκύψει στον εκβιασμό του...
Ιστορική ταινία για την καριέρα του Αλφρεντ Χίτσκοκ, καθώς αποτελεί το πρώτο ομιλόν φιλμ του, ή, τουλάχιστον, «κατά 99% ομιλόν», όπως το διαφήμιζαν οι ρεκλάμες της εποχής. Κι αυτό γιατί ο Χίτσκοκ ξεκίνησε την παραγωγή μίας βωβής ταινίας, την έστησε με το ανάλογο στυλιζάρισμα, και είχε ήδη γυρίσει τα 3/4 της, όταν έγινε η επανάσταση του ήχου και το στούντιο του έδωσε το πράσινο φως να την τελειώσει ως «talkie». Αυτό θα ήταν λογικά αδύνατο, αν ο μεγάλος καλλιτέχνης δεν έβλεπε το πρόβλημα ως ευκαιρία: τι κι αν η Τσέχα πρωταγωνίστριά του είχε βαριά προφορά; Την ντουμπλάρισε και έδεσε το λόγο ασύγχρονα, με τους διαλόγους της να παίζουν όταν εκείνη ήταν κυρίως εκτός πλάνου.
Δεν ήταν όμως αυτή η πρωτοπορία του, νεαρού τότε, βρετανού σκηνοθέτη. Ούτε ότι, ακόμα κι αν οι πρώτοι πειραματισμοί με τον ήχο απαιτούσαν ακίνητους ηθοποιούς και κάμερες, εκείνος συνέχισε να κινηματογραφεί με κίνηση και να κόβει το λόγο με αυτοσχέδια κόλπα. Το «Blackmail» είναι αριστούργημα γιατί άνοιξε νέους δρόμους στην κινηματογραφική αφήγηση, καθώς ο Χίτσκοκ αποφάσισε να χρησιμοποιήσει τον ήχο εξπρεσιονιστικά ως ένα ακόμα μέσο υποκειμενικής εξιστόρησης, ένα επιπλέον εργαλείο κατασκευής σασπένς, κι όχι ως απλή παράθεση διαλόγων. Τόλμησε να τεντώσει την ένταση (στο κουδούνι της πόρτας, ή στην κραυγή της ηρωίδας), αλλά και να σβήνει τους διαλόγους σε ακατάλληπτα μουρμουρητά, τονίζοντας τις εκκωφαντικές ενοχές και τη βουβή ψυχική οδύνη της Αλις. Ο ζωγράφος σφύριζε και, όχι τυχαία, ο ήχος πουλιών που σφυρίζουν το σκοπό τους πνίγει το δωμάτιό της το επόμενο πρωί του φονικού. Η λέξη «μαχαίρι» αποκόβεται από όλους τους υπόλοιπους διαλόγους των γονιών της με τη γειτόνισσα την ώρα του πρωινού. Το τραγούδι του θύματος στοιχειώνει τα βήματά της σε όλην την υπόλοιπη ταινία.
Κι αυτό το τραγούδι, το «Miss Up-To-Date», αποκαλύπτει και τις πραγματικές προθέσεις του κοινωνικού ανατόμου Χίτσκοκ, ο οποίος δεν γύριζε ποτέ απλά, πρώτου επιπέδου, θρίλερ μυστηρίου. Γιατί αν το «Blackmail» έβαλε στην κινηματογραφική ορολογία την λέξη «ντουμπλάρισμα», πρόσθεσε επίσης και μία ακόμα έννοια στα κοινωνιολογικά λεξικά – μισό αιώνα πριν αυτή καταγραφεί επίσημα. Το «date rape».
Η ξανθιά ηρωίδα του μας παρουσιάζεται ντυμένη στα μαύρα, σύμφωνα με την νεοφερμένη τσάρλεστον μόδα του «flapper girl», της μοντέρνας γυναίκας που εκεί στα τέλη της δεκαετίας του '20 άρχισε να παίρνει τη ζωή στα χέρια της. Κάπνιζε, έπινε, ξενυχτούσε, διακδικούσε τη σεξουαλική της απελευθέρωση σε εποχές ακόμα αυστηρά ανδροκρατούμενες. Η Αλις θα ακολουθήσει τον αρσενικό κυνηγό στη σοφίτα του, περισσότερο για να αποδείξει στον εαυτό της ότι μπορεί. Οταν όλα εξελιχθούν τραγικά, το πρώτο πράγμα που θα κάνει στην ασφάλεια του πατρικού της δωματίου είναι να βγάλει τις καλτσοδέτες του μοιραίου θηλυκού και να γλιστρήσει ξανά στο γήινο λουλουδάτο φορεματάκι της καλής κόρης (σ.σ. δείτε το βίντεο). Τρομοκρατημένη, ηττημένη, ορκισμένα παραδοσιακή.
Ο Χίτσκοκ εξετάζει την καρμική κοινωνική δικαιοσύνη μέσα από το ίδιο το έγκλημα και την κάθαρσή του: πρέπει να τιμωρηθεί η «Miss Up-to-Date» γυναίκα; Είναι το μοντέρνο κορίτσι υπόλογο στην ανδρική σεξουαλική βία, απλά γιατί παίζει με την εικόνα και τα όριά της;
«Υμνούν τη γυναίκα μιας άλλης γενιάς / απεχθάνονται τα θηλυκά αυτής της εποχής που τρέχει / σε θεωρούν άγρια και άτακτη, Μοντέρνα Δεσποινίς».
Ο Χίτσκοκ αφήνει το τραγούδι να μονοπωλεί την ηχητική του μπάντα και καταφέρνει να εκβιάσει υποσυνείδητα ένα διάλογο στο μυαλό των θεατών. Ενα διάλογο που θα συνεχίσει και με τις υπόλοιπες μοιραίες ξανθιές που θα κατοικήσουν, θα αμαρτήσουν και θα τιμωρηθούν από τα αρσενικά του κινηματογραφικού του σύμπαντος.
