Tι σημαίνει πολιτικό, κοινωνικό τραγούδι; Ποιος έχει το copyright και ποιους ρωτάμε; Από τη αμερικανική folk με μπαντιέρα τη φυσαρμόνικα του Ντίλαν μέχρι τα απαγορευμένα του Θεοδωράκη και πίσω στο μεγάλο κεφάλαιο που ονομάζεται rock 'n' roll, η μεγαλύτερη μάζα θα απαντήσει στερεότυπα και ... μεσήλικα. Καλωσήρθατε στην Ελλάδα του 2012. Εχουμε hip hop σκηνή και πυροβολεί την αντίστασή της για όσα συμβαίνουν τριγύρω μας, 5 λέξεις το δευτερόλεπτο.
Μετά το «Ρυθμοί & Ρίμες» (2008), ο Νίκος Σκαρέντζος συνεχίζει την περιήγηση του στο ελληνικό hip hop και μας το συστήνει ως το νέο επαναστατικό μουσικό κύμα, παντρεύοντας πλάνα από την βαθιά κοινωνική και πολιτική μας κρίση, με τα παιδιά που ραπάρουν τους καυστικούς τους στίχους και σε καθηλώνουν να τους ακούσεις.
Καλλιτέχνες και συγκροτήματα όπως οι Spike 69, Ορθολογιστές, Razastarr, Αιρετικός, Νέα Τάξη Πραγμάτων, Ραψωδός Φιλόλογος, Yinka, Στίχοιμα, Dask, Flowjob φτύνουν ρίμες στον κινηματογραφικό φακό και λένε γενναία τη γνώμη τους για την Ελλάδα του σήμερα, το παρελθόν που κληρονομήσαμε, το μέλλον που μας περιμένει.
Ακόμα κι αν το επιτακτικό μπιτ της μουσικής δεν είναι του γούστου σας, ή αν δεν μπορείτε να ταυτιστείτε με την καταιγιστική ταχύτητα του στίχου, η ουσία, η ανάγκη, η οργή της ρίμας είναι κάτι που επικοινωνεί με όποιον θέλει να ανοίξει τα αυτιά και το μυαλό του. Ακόμα κι αν στο τέλος διαφωνήσει.
Ο Σκαρέντζος κινηματογραφεί τα γκρουπ με υποβλητικά πλάνα, στήνει τις performance τους σε μία ατμοσφαιρική Αθήνα που την αγαπάς ακόμα κι όταν σε θλίβει, και σε κερδίζει όσο ανοίγει τα μικρόφωνα στους ίδιους τους νεαρούς καλλιτέχνες και τους εμπιστεύεται να σε παρασύρουν (ή όχι) με την ορμή τους.
Κάνει όμως ένα σημαντικό λάθος: ανοίγει τα μικρόφωνα και στο σύστημα. Οι συμπαθείς πάλαι ποτέ ήρωές μας (από την Σώτη Τριανταφύλλου μέχρι την Λίνα Νικολακοπούλου και από τον Τζίμη Πανούση μέχρι τον Γιώργο Τσεμπερόπουλο) κατακλύζουν το ντοκιμαντέρ και χώνονται ενδιάμεσα για να μας πουν τη γνώμη τους για το hip hop, να το αναλύσουν, να το εξηγήσουν, να το δικαιολογήσουν, να το στηρίξουν, ή να το απορρίψουν. Η πρόθεση είναι καλοπροαίρετη: μία σφαιρική ξενάγηση σ' έναν άγνωστο μουσικό τόπο από οικεία πρόσωπα μίας άλλης γενιάς με στιβαρό πολιτικό λόγο κάνει το θεατή πιο δεκτικό.
Μεγάλη ήττα. Πότε το επαναστατικό τραγούδι χρειάστηκε την στάμπα έγκρισης της προηγούμενης γενιάς για να περάσει το μήνυμά του; Πότε η ηλεκτρική κιθάρα χρειάστηκε το ζέσταμα από ένα φιλικό γιουκαλίλι; Πότε ο μπαμπάς σου φώναξε από το σαλόνι να δυναμώσεις την μουσική;
Κάθε φορά που ανάμεσα στην ωμή νεανική ενέργεια, ξεπετιέται η Καρυοφυλλιά Καραμπέτη για να εμπλουτίσει με καλλιτεχνικά επιρρήματα, θεατρικό στήσιμο και ξύλινο λόγο την σπουδαιότητα του hip hop το αποτέλεσμα είναι τουλάχιστον κωμικό.
Δεν το χρειαζόμαστε. Ανοίξτε τα μικρόφωνα στο νέο, στο καινούργιο, σ' αυτό που δεν καταλαβαίνουμε. Ολοι οι υπόλοιποι μιλήσαμε. Ας ακούσουμε τώρα.
