Η όμορφη, συλλεκτική κούκλα που επιλέγει να κάνει δώρο ο Τζον Φορμ στην έγκυο γυναίκα του, Μία, μοιάζει να είναι ιδανική. Η χαρά της Μία για την κούκλα δεν θα κρατήσει για πολύ όμως… Σύντομα, το ζευγάρι θα δεχτεί μία βίαιη επίθεση από μια ομάδα σατανιστών. Φεύγοντας, οι σατανιστές δεν αφήνουν πίσω τους μόνο αίμα και τρόμο, αλλά και μία δαιμονισμένη κούκλα, η οποία θα διαταράξει τα πνεύματα για τα καλά!
Μάταια περιμένεις και στα περίπου 90 λεπτά του «Annabelle» να δεις αυτήν την κακάσχημη κούκλα – που όλοι θαυμάζουν όταν την βλέπουν – να σηκώνεται από τη θέση της και να σκορπάει τον τρόμο.
Το «Annabelle» μπορεί να είναι η ιστορία της, αλλά αυτό κατά τους σεναριογράφους δεν περιλαμβάνει και την ίδια σε μια αλά Τσάκι ερμηνεία να σηκώνει τα μαχαίρια και να επιτίθεται απέναντι σε όσους την κακομεταχειρίζονται – αφού είναι τραγικό το γεγονός πως τη βάζουν στα σκουπίδια, την χτυπάνε στο πάτωμα, την πετάνε στο πίσω μέρος του αυτοκινήτου και κανείς δεν έχει την ευαισθησία να την καθαρίσει ή τουλάχιστον να την χτενίσει όταν την ξαναπιάνει στα χέρια του.
Γέννημα – θρέμμα μιας βιομηχανίας που δεν θα μπορούσε να αφήσει ανεκμετάλλευτη την επιτυχία του «The Conjuring», όπου η εν λόγω κούκλα κάνει την παρθενική της εμφάνιση, το «Annabelle» είναι όλο λόγια και υποσχέσεις, χωρίς ίχνος ατμόσφαιρας και πραγματικά σκηνές τρόμου.
Δεν είναι μόνο το κλισέ της υπόθεσης (υπό άλλες συνθήκες είμαστε οι πρώτοι που θα το συγχωρούσαμε), αλλά ο αυτόματος πιλότος στον οποίο έχει φτιαχτεί από την αρχή μέχρι το τέλος μια ταινία που ανακυκλώνει δεκαετίες κινηματογραφικού τρόμου, αφαιρώντας τον τρόμο. Είναι ανατριχιαστικό πως ξέρεις ακριβώς τι θα συμβεί και τελικά τίποτα δεν συμβαίνει εκτός από κάτι «μπου» την κατάλληλη στιγμή για να μην βαρεθεί ο κόσμος - άντε και μια σκηνή που βρίσκει την πρωταγωνίστρια μόνη στο κτίριο που υποτίθεται ότι μετακόμισαν για να είναι πιο ασφαλείς - και μετά ξανά μανά η εμμονή με την κούκλα που όλο εμφανίζεται μπροστά στο ταλαιπωρημένο ζευγάρι για να του θυμίσει πως «κάτι κακό κρύβεται ανάμεσά τους».
Τοποθετημένο στα 60s και εκμεταλλευόμενο το θρύλο του Τσαρλς Μάνσον και της εμμονής με το σατανισμό, το «Annabelle» θα μπλέξει στο τέλος και ένα παπά και μια ειδική δαιμονολόγο για να τιμήσει την εμμονή του «πατέρα» Τζέιμς Γουαν (του «Conjuring» και του «Insidious») με το «Πνεύμα του Κακού», αλλά εκεί πια έχουν όλα τελειώσει. Το κατά λάθος αστείο φινάλε σε αναγκάζει να γιουχάρεις και να αναζητάς εναγωνίως και τα έξι «Child's Play» μαζί προκειμένου να βγάλεις το άχτι σου για το τι σημαίνει δαιμονική κούκλα στο σινεμά.
H υποψία ενός δεύτερου μέρους (μετα-σίκουελ ή κάτι τέτοιο...) είναι το μόνο που μπορεί να σε κάνει να ανατριχιάσεις.
