Με κάποιο περίεργο τρόπο ο Πίτερ Φολκ έμοιαζε περισσότερο στον επιθεωρητή Κολούμπο, απ' όσο μπορούσε να φανταστεί και ο ίδιος. Μικροκαμωμένος, ένας άνδρας της διπλανής πόρτας, ο Φολκ (όπως και ο Κολούμπο) έκρυβε πίσω από τη συνηθισμένη εικόνα του έναν πρωτόγνωρο δυναμισμό. Και μια πηγαία υποκριτική δύναμη που θα άφηνε το στίγμα της στην τηλεοπτική, κινηματογραφική και θεατρική ιστορία της Αμερικής.
Ηταν ο Γουίλιαμ Φρίντκιν, ο οποίος δούλεψε μαζί του στο «The Brink's Job» του 1978 που δήλωσε για τον Φολκ: «Ο Πίτερ διαθέτει μια ευρεία γκάμα από την κωμωδία μέχρι το δράμα. Μπορεί να κάνει την καρδιά σου να ραγίσει ή μπορεί να σε κάνει να σκάσεις στα γέλια». Και δεν ήταν ο μόνος. Την υποκριτική ειλικρίνεια του Φολκ θα εμπιστευόταν και ο Φρανκ Κάπρα που τον σκηνοθέτησε στην τελευταία του ταινία «Pocketful of Miracles» το 1961 γράφοντας γι'αυτόν στην αυτοβιογραφία του: «Ολη η παραγωγή ήταν μια ταλαιπωρία...εκτός από τον Πίτερ Φολκ. Ηταν η χαρά μου, η άγκυρα μου στην πραγματικότητα. Το να συστήσω σε αυτό το απίστευτο ταλέντο τις τεχνικές της κωμωδίας με έκανε να ξεχάσω το πόσο ήθελα να δολοφονήσω τον Γκλεν Φορντ. Σ'ευχαριστώ Πίτερ Φολκ».
Εχοντας προταθεί ήδη για Οσκαρ Β' Ανδρικού ρόλου το 1960 για το «Murder Inc.», ο Φολκ θα προτεινόταν ξανά το 1961 για το «Pocketful of Miracles» πάλι για Β' Ανδρικό ρόλο, αφήνοντας την τηλεόραση να του χαρίσει τον πρωταγωνιστικό ρόλο που του αρνήθηκε το σινεμά. O ήρωας του στο «Columbo» θα γινόταν ο αγαπημένος ντετέκτιβ της Αμερικής και του υπόλοιπου κόσμου και θα ξεκινούσε από μια τηλεοπτική ταινία του 1968 («Prescription: Murder») για να βρει στέγη στο NBC από το 1971 έως και το 1978 και να επιστρέψει ξανά με τη μορφή τηλεταινιών στο ABC από το 1989 έως το 2003.
Για το ρόλο του Κολούμπο, ο Φολκ θα κέρδιζε τέσσερις φορές το βραβείο Εμμυ, συνεχίζοντας ταυτόχρονα τις σπάνιες εμφανίσεις του στην τηλεόραση αλλά και το σινεμά. Η συνεργασία του με τον φίλο του, Τζον Κασσαβέτη («Husbands», «Α Woman Under the Influence») αλλά και με τον Βιμ Βέντερς (παίζοντας τον εαυτό του στα «Φτερά του Ερωτα» και το «Τόσο Μακριά, Τόσο Κοντά») θα ενίσχυαν κατά πολύ το cult στάτους του αφηρημένου επιθεωρητή αφήνοντας τον Φολκ στην μικρή ιστορία της ποπ κουλτούρας.
Γεννημένος το 1927 στη Νέα Υόρκη, ο Πίτερ Φολκ χτυπήθηκε από τη νόσο του Αλτζχάιμερ το 2007 (ένα χρόνο πριν είχε γράψει την αυτοβιογραφία του με τον τίτλο «Just One More Thing: Stories From My Life» από την διάσημη ατάκα του Κολούμπο) μετά από μια σειρά οδοντιατρικών επεμβάσεων.
Πέθανε την Πέμπτη 23 Ιουνίου του 2011 στο σπίτι του στο Μπέβερλι Χιλς από γεροντική άνοια, ζώντας τα τελευταία χρόνια της ζωής του χωρίς - ειρωνικά - να μπορεί να ανακαλέσει στη μνήμη του τον Κολούμπο, όπως αναφέρει ο θεράπων ιατρός του.
Ευτυχώς γι'αυτόν, ο μύθος του θα παραμείνει «ανίατος».
