Τρεις νέοι άνθρωποι ολοκληρώνουν τις σπουδές τους στο σινεμά και επιχειρούν την πρώτη τους ταινία. Η συγκυρία τους βρίσκει να συμμετέχουν στο νεοσύστατο διαγωνιστικό τμήμα του Σπουδαστικού Τμήματος του 43ου Φεστιβάλ Δράμας με επικεφαλής τον Θανάση Νεοφώτιστο, εν μέσω μιας πανδημίας που αλλάζει όλες τις προοπτικές και της αγωνίας για το μέλλον τους στο επάγγελμα που θέλησαν να ακολουθήσουν.
Φεστιβάλ Δράμας 2020: Γνωρίστε τις ταινίες και τους δημιουργούς που διαγωνίζονται στο Ελληνικό Διαγωνιστικό Τμήμα του 43ου Φεστιβάλ Δράμας.
Violetta του Φοίβου Ημελλου | Μυθοπλασία, 15’, Ελλάδα, New York College
Μετά τον ξαφνικό θάνατο της μητέρας της Βιολέττας, ο πατέρας της αναζητά τρόπο για να ανανεώσουν τη σχέση τους. Θα βρεθεί όμως αντιμέτωπος με τον αντιδραστικό χαρακτήρα της κόρης του, αλλά και με λάθη του παρελθόντος.
Ο Φοίβος Ημελλος είναι διακεκριμένος απόφοιτος του τμήματος Κινηματογραφικών Σπουδών (Greenwich University) στο New York College Αθηνών. Εχει ήδη ξεκινήσει μεταπτυχιακό (MPhil) στη σκηνοθεσία στο Bolton University. Κατά τη διάρκεια των σπουδών του ολοκλήρωσε δύο μικρού μήκους ταινίες ως παραγωγός/σεναριογράφος/σκηνοθέτης και έχει εργαστεί σε πολλές ταινίες μικρού μήκους και μία μεγάλου μήκους. Τώρα εργάζεται σε μια τηλεοπτική σειρά.
Τι είναι η «Violetta»; Η «Violetta» είναι ένα συμπυκνωμένο κινηματογραφικό ταξίδι ενηλικίωσης. Μια προσπάθεια αναζωπύρωσης μιας σχέσης παγωμένης στο χρόνο. Κάτι τόσο δύσκολο στη ζωή, όσο και στη μεταφορά του στη μεγάλη οθόνη.
Πώς νιώθετε που η ταινία σας θα κάνει πρεμιέρα μέσα στην παράξενη συνθήκη της πανδημίας του κορονοϊού; Θα μπορούσε να «ερμηνευτεί» κάτω από αυτό το πρίσμα; Είναι μεγάλη χαρά και μεγάλη πρόκληση να συμβάλλω στον αγώνα επιβίωσης της τέχνης του κινηματογράφου αυτή τη δύσκολη περίοδο. Αν και η «Violetta» είναι μια ταινία γυρισμένη προ καραντίνας, οι συνθήκες είναι όσο πιο κοντά γίνεται στον εγκλεισμό και στην ασφυκτική ατμόσφαιρα ενός και μόνο χώρου.
Πόσο σημαντικό είναι πιστεύετε το ξεχωριστό σπουδαστικό τμήμα που ξεκινάει από φέτος στο Φεστιβάλ Δράμας για την ανάδειξη νέων δημιουργών;Πολύ σημαντικό και αισθάνομαι ευγνώμων που συμμετέχω. Είναι κάτι που έπρεπε να 'χε γίνει από καιρό. Ηταν άνισο να συναγωνίζονται οι ανεξάρτητες σπουδαστικές παραγωγές με τις επαγγελματικές. Ελπίζω να λειτουργήσει σαν ένα χρήσιμο βήμα των νέων δημιουργών από σπουδαστές σε επαγγελματίες. Αντιλαμβάνομαι πως σε μια νέα διοργάνωση είναι φυσικό να υπάρχει αρκετή γραφειοκρατία, πράγμα που ελπίζω από την επόμενη χρονιά να μειωθεί, ώστε να διευκολυνθούν οι δημιουργοί.
Το Βαζο του Κυριάκου Ρόντση | Μυθοπλασία, 10', Ελλάδα - Μ. Βρετανία, Bournemouth Film School (AUB)
Ενα αγόρι προσπαθεί να ενηλικιωθεί στην ελληνική επαρχία. Αντιμετωπίζει το βλέμμα του πατέρα, την σιωπή της μητέρας και έναν ατέλειωτο ήλιο.
Ο Κυριάκος Ρόντσης γεννήθηκε στις Σέρρες το 1990. Σπούδασε Αρχιτεκτονική στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης και συνέχισε τις μεταπτυχιακές του σπουδές στο Ηνωμένο Βασίλειο πάνω στη Σκηνοθεσία. Τα τελευταία χρόνια ζει στο Λονδίνο και εργάζεται σε κινηματογραφικές παραγωγές σε Αγγλία και Ελλάδα. Η ταινία «The Jar» αποτελεί τη διπλωματική του εργασία.
Τι είναι το «Βάζο»; Κατα τη διάρκεια των μεταπτυχιακών σπουδών βρέθηκα σε ένα πρόγραμμα με άτομα από 7 διαφορετικές εθνικότητες. Μου δόθηκε η δυνατότητα να ανακαλύψω ανθρώπους και ιδέες έξω από τη δική μου κουλτούρα αλλά και να αντιληφθώ πόσα χρωστάω στο τόπο στον οποίο μεγάλωσα. Έτσι λοιπόν αποφάσισα να γυρίσω μια ιστορία ενηλικίωσης και να μιλήσω για την ανάγκη ενός παιδιού να εξερευνήσει τον κόσμο πέρα από τη στενή λογική του περιβάλλοντός του.
Πώς νιώθετε που η ταινία σας θα κάνει πρεμιέρα μέσα στην παράξενη συνθήκη της πανδημίας του κορονοϊού; Θα μπορούσε να «ερμηνευτεί» κάτω από αυτό το πρίσμα; Είναι ένα ενδιαφέρον πείραμα. Αξίζει να δούμε τι απήχηση θα έχει η παράλληλη online έκδοση του φετινού φεστιβάλ. Συνήθως οι ταινίες μικρού μήκους μένουν κρυμμένες στις κινηματογραφικές αίθουσες για αρκετά χρόνια. Αυτό όμως σιγά σιγά αλλάζει και πολλά φεστιβάλ κάνουν το πρόγραμμά τους διαθέσιμο online. Σίγουρα δεν μπορεί να αντικατασταθεί η κινηματογραφική αίθουσα, αλλα τους τελευταίους μήνες είδαμε ταινίες και συνεντεύξεις από φεστιβάλ που ήταν σχεδόν αδύνατο να παρακολουθήσουμε υπο κανονικές συνθήκες.
Πόσο σημαντικό είναι πιστεύετε το ξεχωριστό σπουδαστικό τμήμα που ξεκινάει από φέτος στο Φεστιβάλ Δράμας για την ανάδειξη νέων δημιουργών; Οι σπουδαστικές ταινίες δυσκολεύονται να βρουν μια θέση στα προγράμματα των Φεστιβάλ. Τα πανεπιστήμια προσφέρουν έναν ασφαλή χώρο για πειραματισμούς και επιτρέπουν λάθη τα οποία απαγορεύονται στον επαγγελματικό χώρο. Χρειάζεται λοιπόν μια αντίστοιχη ματιά που να συγχωρεί τυχόν ατέλειες και να εστιάζει στη προοπτική που κρύβουν οι νέοι δημιουργοί τους.
Rosa Kairo του Ζακ Σιμχά | Μυθοπλασία, 14’, Ελλάδα, Πολιτιστικός Ομιλος Φοιτητών Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών (Π.Ο.Φ.Π.Α. κινηματογραφικός τομέας)
Ενα ακόμα «αντίο» υπογραμμίζει την απόσταση ανάμεσα στους απόντες, τους επισκέπτες και τους ενοίκους ενός κοινόβιου στην καρδιά της Αθήνας.
Ο Ζακ Σιμχά γεννήθηκε το 1999 στη Θεσσαλονίκη και ζει στην Αθήνα από το 2010. Σπουδάζει Θεωρία και Ιστορία της Τέχνης, στην Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών. Εχει δουλέψει ως ηθοποιός και παραγωγός σε διάφορα project σε Ελλάδα και Βέλγιο.Το «Rosa Kairo» είναι το σκηνοθετικό του ντεμπούτο.
Τι είναι το «Rosa Κairo»;Το «Rosa Kairo» αποτελεί μια ιστορία διαρκούς ενηλικίωσης, ένα μικρό σχόλιο στην απομόνωση και το χαμό, με φόντο την καρδιά της Αθήνας, της πόλης που μεγάλωσα.
Πώς νιώθετε που η ταινία σας θα κάνει πρεμιέρα μέσα στην παράξενη συνθήκη της πανδημίας του κορονοϊού; Θα μπορούσε να «ερμηνευτεί» κάτω από αυτό το πρίσμα; Ειρωνικά, για διάφορους λόγους, η πανδημία και ο εγκλεισμός παραλληλίζονται καίρια με το περιεχόμενο της ταινίας. Το έργο μιλάει για την απόσταση ανάμεσα σε άτομα βίαια περιορισμένα ανάμεσα στους τοίχους ενός διαμερίσματος, και την οξύμωρη προσπάθεια να υπερνικηθεί η διαφορά αυτή με ό,τι διαθέτουν. Έξω, στο φως του ήλιου, ο "ήλιος" είναι ανύπαρκτος, παραμονεύουν συνέπειες.
Αναλογίζομαι τα πρόσωπα που δεδηλωμένα απόλαυσαν το lockdown (ανάμεσά τους και εγώ, φυσικά έχοντας πλήρη συνειδητότητα της ευρύτερης κατάστασης)· σε σχετική αντιστοιχία, και οι χαρακτήρες στο «Rosa Kairo» βιώνουν φαινομενικά εκούσιο περιορισμό, χωρίς, όμως, την επιλογή της απόδρασης κάπου στον ορίζοντα, και σε δεύτερο επίπεδο τίθεται το έρωτημα, «γιατί χαίρεσαι την καραντίνα; με τί συγκρίνεται;».
Δεδομένου αυτού, έχει ενδιαφέρον που το «Rosa Kairo» μόλις ολοκληρώθηκε και ξεκίνησε να ταξιδεύει την παρούσα στιγμή.
Γενικότερα, κατόπιν πλήθους ψυχολογικών διακυμάνσεων, χαίρομαι βαθιά και ανυπομονώ για την πρεμιέρα! Αισθάνομαι πως, σημειολογικά, η πρώτη προβολή της πρώτης μου ταινίας πραγματοποιείται συνδυαστικά με μια πρωτοφανή συνθήκη, και κάπως πλάθεται μια «αστεία» ιστορία, έξω από την ιστορία μου, για την Ιστορία. Ισως αυτές οι σκέψεις να αποτελούν και τυπικό εφησυχασμό, βέβαια.
Πόσο σημαντικό είναι πιστεύετε το ξεχωριστό σπουδαστικό τμήμα που ξεκινάει από φέτος στο Φεστιβάλ Δράμας για την ανάδειξη νέων δημιουργών; Το δεδομένο πρόγραμμα το αγαπώ, αρχικά θεωρητικά! Σχετικά αυτονόητη η συμβολή και το εκτόπισμα που εν δυνάμει διαθέτει. Βήμα σε πρόσωπα που μόνο κριτήριο για την επιλογή τους είναι μία από τις πρώτες τους απόπειρες, σε διεθνές πλαίσιο, φιλοξενούμενο από ένα ουσιαστικά θερμό φεστιβάλ, σύμφωνα με την περσινή μου επίσκεψη. Μια εκπληρωμένη ανάγκη!
Αναζητήστε περισσότερες πληροφορίες για το Φεστιβάλ Δράμας στο επίσημο site του, στην επίσημη σελίδα του στο Facebook, στην επίσημη σελίδα του στο Instagram και στο κανάλι του στο YouTube.
