Ο Αδάμ και Ευα, η Μέριλιν Μονρόε και ο Ελβις, ο Τζον Γουέιν να δίνει την ευλογία του. Αρνάκια και μόνοκεροι. Περιστέρια κι ο καταραμένος όφις.
Στρίπερ και λαϊκά αγόρια, αμπελοφιλοσοφίες και σέξι πόζες, λάγνα βλέμματα και υγρά χείλη. Φανελάκια και τατού, τσιγάρα, σαπουνόφουσκες, μικροσκοπικά μπικίνι, «I sing the Body Electric». Λυρισμός και πιστόλια.
Χωνάκια παγωτό, gangs και κοριτσοπαρέες. Αποσπάσματα από το «Ουρλιαχτό» του Αλεν Γκίνσμπεργκ, ανοιχτά αυτοκίνητα και μελαγχολικά ηλιοβασιλέματα.Χρώματα παντού, αθωότητα και φτήνια.
Το «Tropico» που σκηνοθέτησε ο Αντονι Μάντλερ για την και με την Λάνα Ντελ Ρέι, είναι πολύ απλά, αδύνατο να περιγραφεί με λέξεις, μια θεαματική τρικυμία εν κρανίω χτισμένη πάνω σε εκατομμύρια αναφορές και άλλες τόσες κοινοτοπίες.
Το αποτέλεσμα είναι κάτι που πολύ απλά δεν περιγράφεται με λέξεις εκτός ίσως από τρεις: Λάνα Ντελ Ρέι.
Δείτε το και βγάλτε συμπεράσματα...
Διαβάστε ακόμη:
Tags: tropico, Λάνα Ντελ Ρέι
