Το γεγονός ότι ο Τζορτζ Κλούνεϊ είναι ένας άνθρωπος με λάμψη αλλά και με έντονη πολιτική συνείδηση και δράση έγινε παραπάνω από εμφανές σήμερα, στη συνέντευξη Τύπου της νέα τους ταινίας «Μνημείων Ανδρες» («The Monuments Men»), που μόλις έκανε την πρώτη προβολή της στην Berlinale. Σ’ ένα τραπέζι γεμάτο από κάποια από τα δημοφιλέστερα (μόνο αντρικά, απουσία της Κέιτ Μπλάνσετ), ονόματα του σύγχρονου σινεμά, Ματ Ντέιμον, Μπιλ Μάρεϊ, Ζαν Ντιζαρντέν, Μπομπ Μπάλαμπαν, Τζον Γκούντμαν, Χιου Μπόνεβιλ, μαζί και ο Δημήτρης Λεωνίδας, όλες οι ερωτήσεις του συγκεντρωμένου δημοσιογραφικοί κοινού απευθύνθηκαν αποκλειστικά σ’ αυτόν: αν ο Ματ Ντέιμον κι ο Μπιλ Μάρεϊ κατάφεραν να πουν επίσης από μια κουβέντα, είναι μόνο και μόνο επειδή έχουν τόσο χαριτωμένες, εξωστρεφείς προσωπικότητες! Ο για 5η φορά σκηνοθέτης Τζορτζ Κλούνεϊ μίλησε για τα πάντα, από την άποψή του για το Νταρφούρ και την υποστήριξή του στην Ουκρανία, μέχρι **τα μάρμαρα του Παρθενώνα. Σε σχετική ερώτηση Ελληνίδας δημοσιογράφου, εάν ως άλλοι «monuments men», οι Ελληνες οφείλουν να διεκδικήσουν τα αρχαία έργα τέχνης από τους Βρετανούς, ο Κλούνεϊ απάντησε, «Βεβαίως, είναι η καλύτερη ιδέα να το κάνετε, το δίκιο είναι με το μέρος σας!» Διαβάστε παρακάτω τι άλλο σημαντικό ή διασκεδαστικό ειπώθηκε στη συνέντευξη Τύπου:
Διαβάστε τη γνώμη του Flix για το «The Monuments Men» εδώ
Για την αγάπη του για το παρελθόν: Ποτέ δε σκέφτηκα γενικά, ότι θέλω να κάνω μια ταινία εποχής. Μου άρεσε η ιστορία, διάβασα το βιβλίο στο οποίο βασίστηκε η ταινία επειδή μου το έδωσε ο Γκραντ Χέσλοβ. Αλλά σκέφτηκα ότι, μαζί με τον Γκραντ, κάνουμε συνήθως αρκετά κυνικές ταινίες ενώ στην πραγματικότητα δεν είμαστε κυνικοί άνθρωποι. Κι έτσι είπαμε να κάνουμε μια ταινία πιο ρομαντική και μεγαλόψυχη, που να μας μοιάζει περισσότερο. Το «Monuments Men» μου θυμίζει έντονα τις ταινίες που έβλεπα κι αγαπούσα μεγαλώνοντας, σαν τα «Κανόνια του Ναβαρόνε». Και να είστε σίγουροι ότι το προσπάθησα πολύ. Δεν είναι εύκολο να πας στη Fox και τη Sony και να πεις, θέλουμε να κάνουμε μια ταινία εποχής για έργα τέχνης!
Για το star system: Το λιγότερο ευχάριστο μέρος της δουλειάς μου είναι ότι συγχρωτίζομαι με κάτι τύπους σαν αυτούς εδώ. Και το να μετράς τα λεφτά είναι κουραστικό. Σοβαρά όμως κι απόλυτα ειλικρινά, αν ακούσω κάποιον συνάδελφό μου, επιτυχημένο, να γκρινιάζει, εκνευρίζομαι πολύ. Εχω καλή ζωή, φυσικά δεν παραπονιέμαι.
Για το θέμα της ταινίας, την επιστροφή έργων τέχνης, που έχει ξανάρθει στην επικαιρότητα: Είχαμε μια συζήτηση 3 χρόνων με τη Fox για να κρατήσουν πίσω την επικαιρότητα για να προλάβουμε να γυρίσουμε κι εμείς την ταινία κι ευχαριστούμε τον Τζιμ Γιαννόπουλο. Οχι, υπάρχουν ακόμα πολλά έργα τέχνης που εξαφανίστηκαν σε πολέμους και που βρίσκονται κι αυτή τη στιγμή σε υπόγεια σπιτιών, ή κρυμμένα, ή αγνοούνται. Χαίρομαι που αυτό το θέμα είναι πάλι στο επίκεντρο της συζήτησης, γιατί υπάρχει η ευθύνη του να επιστρέφεις πράγματα που δε σου ανήκουν.
Για τη μουσική της ταινίας: Δεν είπαν. Σφύριξαν. Ολοι μαζί, σε λούπα, το κεντρικό θέμα του Αλεξάντρ Ντεσπλά από την ταινία, για να δουν αν μοιάζει ή όχι με τον Πέτρο και τον Λύκο του Προκόφιεφ. Εμοιαζε!
Για το πατριωτικό συναίσθημα της ταινίας: Δεν υπήρχε κανένα τέτοιο, τουλάχιστον όχι από πρόθεση. Κατ’ αρχήν μας άρεσε η ιστορία και στο Χόλιγουντ αρέσουν οι ταινίες για τον Δεύτερο Παγκόσμιο. Κυρίως όμως μας άρεσε που αναφέρεται στους μοναδικούς ανθρώπους που για πρώτη φορά στην ιστορία όλων των πολέμων, ως νικητές δεν κράτησαν τα λάφυρα, αλλά τα επέστρεψαν εκεί όπου ανήκαν.
Ο Μπιλ Μάρεϊ: Σε εκδήλωση θαυμασμού γυναίκας δημοσιογράφου προς τον Τζορτζ Κλούνεϊ για τη γοητεία και το σεξ απίλ του, που αρέσει «σ’ όλες τις γυναίκες», ο Μπιλ Μάρεϊ πήρε το λόγο για να πει, «Και σ’ όλους τους άντρες. Εγώ αρέσω και στις γυναίκες και στους άντρες. Για μένα δε μιλάγατε; Ποιον ρωτάτε τέλος πάντων εδώ πέρα;»
Ο Ματ Ντέιμον: Με ρωτάτε αν πιστεύω ότι η βιομηχανία του θεάματος κινείται από το χρήμα; Ναι, φυσικά και κινείται από το χρήμα, εννοείται ότι αυτό πιστεύω. Για να συμπληρώσει από δίπλα το Τζον Γκούντμαν: «κι αναγκάζεται να πίνει για να το ξεχνάει...»
