Μια γαλλική κωμωδία ελαφριάς μελαγχολίας, που θα μπορούσε να απογειωθεί, χάρη στην πρωταγωνίστρια Καρίν Βιάρ και το φεμινιστικό θέμα της, αν δεν έμενε κολλημένη στο έδαφος της συμβατικότητας.
Η Νικόλ είναι 49 χρόνων, μια μέσων επιθυμιών και τρόπου ζωής εργαζόμενη σύζυγος, με μια μαμά, μια κόρη και μια εγγονή. Οταν η Νικόλ συνειδητοποιήσει με έκπληξη ότι είναι και πάλι έγκυος, θα προσπαθήσει ν' αξιολογήσει το γεγονός και να δει πώς θα προχωρήσει, αλλά κανείς στην υπάρχουσα οικογένεια δεν είναι πρόθυμος να της συμπαρασταθεί.
Στο σκηνοθετικό της ντεμπούτο, η Ναντέζ Λουαζό, διασκευάζοντας δική της μικρού μήκους ταινία, στήνει μια έξυπνη κινηματογραφική και σεναριακή σύλληψη. Στη Μάγχη, δίπλα στη θάλασσα που κυματίζει, παίρνοντας και φέρνοντας κάθε λογής ανθρώπους, η Νικόλ δεν ταξιδεύει, μόνο κάθεται στο κουβούκλιό της και εισπράττει διόδια.
Μία από τέσσερις γενιές γυναικών κάτω από την ίδια στέγη, βρίσκεται μπροστά σε μια απρόσμενη απόφαση, που έχει να κάνει με την ίδια της τη φύση και τη θέση.
Κι εκεί, περίπου, μένει η ταινία, συρρικνώνοντας την ιδέα της σε μια λεπτή αλλά προβλέψιμη κωμωδία. Οι υπόλοιποι ήρωες παραμένουν σχηματικοί, αν και αλλόκοτα συμπαθείς και η ίδια η Νικόλ αναλώνεται στα τετριμμένα. Εκείνο που πραγματικά ξεχωρίζει από μια φιλότιμη πρώτη προσπάθεια, είναι το άφθονο ταλέντο της Καρίν Βιάρ, που καταφέρνει και εδώ να συμπληρώσει την ηρωίδα της με ενδιαφέρον και βάθος και να κρατήσει ολόκληρη την ταινία πάνω στο πρόθυμο σώμα και το διστακτικό πνεύμα της.
