Οταν το εβραϊκό χιούμορ και η ψυχανάλυση εγκαθίστανται στην Ιταλία, το αποτέλεσμα είναι μια λιγότερο έξυπνη και πρωτότυπη, αλλά δροσερή mainstream κωμωδία που αποκτά γοητεία κυρίως χάρη στο εκτόπισμα του Τόνι Σερβίλο στον πρωταγωνιστικό ρόλο.
Ο Ελία είναι ψυχαναλυτής: εδώ και χρόνια, έχει βάλει τις ερωτήσεις και τις αναλύσεις του στον αυτόματο πιλότο. Την ώρα που οι ασθενείς του βγάζουν τα σώψυχά τους, εκείνος απολαμβάνει κρυφά μικρά νόστιμα γλυκάκια και σκέφτεται πώς θα κάνει τη μέγιστη οικονομία, πώς θ' αποφύγει τον ραβίνο της γειτονιάς του και σε τι άλλη υποχρέωση θα τον σύρει η πρώην σύζυγός του, η Τζιοβάνα, με την οποία ζουν δίπλα και διατηρούν μια φιλική, βολικότατη σχέση.
Οταν ο Ελία, ξαφνικά, πάθει ένα καρδιακό επεισόδιο, ο γιατρός θα του συστήσει εκείνο που σιχαίνεται περισσότερο: το γυμναστήριο. Αντ' αυτού, ο Ελία θα προσλάβει μια προσωπική γυμνάστρια, τη νέα, χυμώδη και μπριόζα Κλαούντια. Η γνωριμία τους θα τον φέρει αντιμέτωπο με την ανάμνηση του φλερτ, με το καρδιοχτύπι του άγνωστου, με μια απροσδόκητη φιλία και μ' ένα μάτσο γκάνγκστερ που βρίσκονται στο κατόπι της Κλαούντια.
Μια γουντιαλενική κωμωδία ξετυλίγεται αρχικά με κέφι και ιταλικό στιλ, προοδευτικά με όλο και περισσότερα κλισέ, ώσπου να οδηγηθεί, αναπόφευκτα μάλλον για το εμπορικό ιταλικό σινεμά, στη φάρσα με δόσεις γκροτέσκου. Η στερεοτυπική σχέση του μεγαλύτερου, κυνικού άντρα με την αντισυμβατική κοπέλα που θα του αναστατώσει τη ζωή, δεν διατηρεί τη σεναριακή της ένταση, ενώ το side story του πώς ο Ελία θα ξανακερδίσει την πρώην σύζυγο μένει σταδιακά και πιο ανεκμετάλλευτο.
Είναι, ωστόσο, το εκτόπισμα, η γοητεία και το εσωτερικό, μπλαζέ, αυτοσαρκαστικό χιούμορ του Τόνι Σερβίλο που κρατά ζωντανό το ενδιαφέρον, ενός ηθοποιού που, τόσο στην κωμωδία όσο και στο δράμα, έχει την ικανότητα να κάνει μια ταινία δική του και να της δώσει, από μόνος του, προσωπικότητα και απολαυστική ταυτότητα.
