Η Ναταλία και ο Κάρλος είναι δύο ερωτευμένοι εικοσάρηδες, οι οποίοι προσπαθούν να επιβιώσουν στην Ισπανία του σήμερα. Οι περιορισμένοι πόροι τους εμποδίζουν να ζήσουν με τον τρόπο που θα ήθελαν. Χωρίς ελπίδα για το αύριο, οι φιλοδοξίες τους παραμένουν χαμηλές Με σκοπό να κερδίσουν κάποια χρήματα αποφασίζουν να «γυρίσουν» μια ερασιτεχνική πορνογραφική ταινία. Η γέννηση της κόρης τους Τζούλια θα αποτελέσει τον καταλυτικό παράγοντα για τις αλλαγές που θα πραγματοποιήσουν.
O Χάιμε Ροζάλες έχει κάνει μια από τις καλύτερες ευρωπαϊκές ταινίες που σχεδόν κανείς δεν είδε με τη «Μοναξιά», όμως η υπόλοιπη φιλμογραφία του, ακολουθώντας εμμονικά έναν προσωπικό δρόμο, δεν έχει πάντα μια ευτυχή δημιουργική κατάληξη. Η «Ομορφη Νιότη» είναι εν τούτοις, η ταινία που όλοι περιμέναμε εδώ και χρόνια από τον Ροζάλες, η εκπλήρωση της υπόσχεσης που είχε αφήσει πριν από χρόνια, το ότι αποτελεί έναν σπάνιο παρατηρητή των πιο λεπτών αποχρώσεων της ανθρώπινης κατάστασης, δεν ήταν κενή.
Η καινούρια του ταινία θα μπορούσε να ιδωθεί σαν μια παραβολή για την κρίση, σαν μια ταινία συναισθηματικής και ουσιαστικής ενηλικίωσης, σαν ένα κοινωνικό δράμα για το ευρωπαϊκό οικονομικό χάσμα, σαν μια ιστορία για το τυχαίο ως απόλυτο ρυθμιστή της ανθρώπινης ζωής.
Ομως το φιλμ του Ροζάλες δεν θέλει να είναι τίποτα άλλο από το κοντινό σε δυο νέους ανθρώπους που εκ πρώτης όψεως μοιάζουν τόσο χαμένοι όσο ο καθένας μας, σε μια σύγχρονη ζωή που δεν έρχεται με οδηγίες χρήσης. Αντίθετα, όπως ένα δίχως νόημα βιντεοπαιχνίδι από αυτά που παίζει στο κινητό του ο Κάρλος, μοιάζει να έρχεται με πίστες αυξανόμενης δυσκολίας και μάλιστα χωρίς restart ή έξτρα ζωές.
Ακολουθώντας τους σε στιγμές που δεν συνδέονται απαραίτητα σε μια αδιάκοπη αφηγηματική γραμμή, αφήνοντας εκτός πλάνου σημαντικές στιγμές της ζωής τους, περιγράφοντας άλλες ίσως ακόμη σημαντικότερες μέσα από την οθόνη ενός κινητού, από sms και φωτογραφίες που σκρολάρουν, από μηνύματα και κομμένες κουβέντες, ο Ροζάλες κατορθώνει εν τούτοις να συμπεριλάβει στην ταινία του όλη την ουσία της εμπειρίας του να μεγαλώνεις χαμένος στο σήμερα, συλλαμβάνοντας τόσο το χάος όσο και την ομορφιά της νιότης, μα τίποτα από την ηθικοπλαστική ρητορική που θα μπορούσε να δηλητηριάζει μια ταινία σαν αυτή.
Από την απόφαση των δύο ηρώων να γυρίζουν ένα ερασιτεχνικό πόρνο, μέχρι αυτήν την μάλλον πολύ πιο σοκαριστική να μεγαλώσουν ένα παιδί σε έναν κόσμο δίχως ελπίδα, το φιλμ του Ροζάλες μπορεί να μοιάζει σαν κάτι που έχει ξεκάθαρο νόημα στο εδώ και το τώρα, στην γενιά του internet και των smart phones, μα δεν είναι δύσκολο να αντιληφθείς πως οι χαρακτήρες του θα μπορούσαν να υφίστανται οποτεδήποτε. Εκεί όπου οι άνθρωποι κυλούν σαν φύλα από δέντρα στην κοίτη του ποταμιού του χρόνου και όπου η δύναμη της αδράνειας και η ταχύτητα με την οποία τρέχει η πραγματικότητα, είναι εκείνη που τους κάνει να τρέχουν πίσω της, ασθμαίνοντας και προσπαθώντας να προλάβουν αυτό που ονομάζουμε ζωή.
Διαβάστε ακόμη: «Αυτό που συμβαίνει στην Ευρώπη είναι ότι χάσαμε τις σημαντικές αξίες της ζωής»: Ο Χάιμε Ροζάλες μιλάει στο Flix
