Η ιστορία που αφηγείται η Αμα Ασάντε περιέχει όλα τα στοιχεία που χρειάζονται να γίνει μια μεγαλειώδης ταινία. Καταρχάς, βασίζεται σε μια αληθινή ιστορία γεμάτη σκοτεινά συμφέροντα, φυλετικούς διαχωρισμούς, μοναρχικές βλέψεις και διπλωματικές αψιμαχίες, όλα στοιχεία ικανά να δημιουργήσουν μια πλούσια και ηθικά πολύπλοκη αφήγηση.
Επιπλέον, στο επίκεντρο υπάρχει μια δυνατή ιστορία αγάπης, ικανή να παρασύρει τον θεατή και να τον κατευθύνει στο συναισθηματικό πυρήνα όλου αυτού του κόσμου, ειδικά από την στιγμή που το ζευγάρι υποδύονται δύο χαρισματικοί και εξαιρετικά φωτογενείς ηθοποιοί. Ως απαραίτητο περιτύλιγμα, η σκηνοθέτις κινηματογραφεί τα γεγονότα με μια αναμφισβήτητη λάμψη, τονίζοντας τις ομορφιές της Μποτσουάνα και ερμηνεύοντας μέσα από τις εικόνες, το πάθος των ηρώων για τις ιδέες και τις φιλειρηνικές επιδιώξεις τους αλλά και όλα όσα τους ωθούν σε αυτόν τον δύσκολο, πολυετή αγώνα. Ταυτόχρονα όμως με όλα τα υπόλοιπα, αγνοεί σχεδόν κάθε ειλικρινή αίσθηση κινδύνου παραδίδοντας τελικά με το «Ενα Ενωμένο Βασίλειο» ένα αποστειρωμένο ιστορικό δράμα που λειτουργεί ουσιαστικά μόνο αν απομονωθεί ως ρομαντική ταινία.
Γιατί ήδη από τις πρώτες σκηνές της ταινίας, η χημεία μεταξύ του Σερετσέ Κάμα του Ντέιβιντ Ογιέλοου και της Ρουθ Γουίλιαμς της Ρόζαμουντ Πάικ αποπνέει την ειλικρίνεια και την φυσικότητα που αρμόζει στο ιστορικό ζευγάρι τους, δημιουργώντας άμεσα δυο χαρακτήρες που εμπνέουν την συμπάθεια, την κατανόηση και αλλά και την απαραίτητα συναισθηματική σύμπνοια για να γίνει το ρομαντικό τους ταξίδι ενδιαφέρον μέχρι το τέλος. Εξάλλου, ο Ογιέλοου έχει αποδείξει στο παρελθόν (ειδικά στο «Selma» της Εϊβα ΝτιΒερνέ) την ικανότητά του να ερμηνεύει σεβάσμιους, ηθικούς αλλά και εξαιρετικά δυναμικούς ταυτόχρονα χαρακτήρες, όπως και η Ρόζαμουντ Πάικ την ικανότητά της να ισορροπεί ανάμεσα στο εύθραυστο, το ρομαντικό και το όπου χρειάζεται σκληρό, χωρίς να χάνει την γήινη ματιά της. Είναι ένα δίδυμο το οποίο ευθύνεται καθοριστικά για την επικοινωνία της ταινίας και εκείνο που τελικά της χαρίζει την ουσία της καρδιάς της.
Η ταινία ακολουθεί τα γεγονότα χρονολογικά χωρίς επιπλέον εκπλήξεις. Ο Σερετσέ Κάμα, βασιλιάς της Μποτσουάνα, συναντά την Αγγλίδα Ρουθ Γουίλιαμς, εν έτει 1947 και η έλξη μεταξύ τους είναι μοιραία. Εκείνη μαγεύεται από το όραμα του για έναν καλύτερο κόσμο, εκείνος από τη θέληση της να εμπλακεί μ’ αυτό. Είναι ιδανικοί ο ένας για τον άλλο, η σχέση τους όμως προκαλεί έντονες αντιδράσεις, οικογενειακές, αλλά και πολιτικές. Η κυβέρνηση της Νοτίου Αφρικής, που έχει μόλις εφαρμόσει την πολιτική του απαρτχάιντ, θεωρεί ανεπίτρεπτο η γειτονική χώρα να κυβερνάται από ένα ζεύγος μεταξύ εκπροσώπων διαφορετικών φυλών. Απειλεί τους Βρετανούς ότι αν δεν εμποδίσουν τον γάμο, θα τους απαγορευτεί η πρόσβαση στο ουράνιο και τον χρυσό της Νοτίου Αφρικής, ρισκάροντας μια εισβολή στην Μποτσουάνα.
Η αποφασιστικότητα και η αντίσταση στον άδικο συμβιβασμό που επέδειξαν ιστορικά ο Σερετσέ και η Ρουθ αποτελούν και το όχημα της Ασάντε και για ένα διαχρονικό μάθημα ανθρωπισμού, πέρα από φυλετικές διακρίσεις και κοινωνικές διακρίσεις. Το κακό όμως είναι ότι όλο προκύπτει εξαιρετικά ασφαλές και απλοποιημένο, δίχως να δικαιώνει την έμφυτη πολυπλοκότητα της κατάστασης. Για κάθε δύσκολη στιγμή, υπάρχει ένας εμψυχωτικός λόγος που δίνει την λύση. Για κάθε σκληρή ματιά στην άδικη πραγματικότητα, υπάρχει και ένα πλάνο γραφικής ομορφιάς που καμπυλώνει κάθε αιχμή. Σε κάθε ιστορική υπενθύμιση του μίσους, υπάρχει και μια αφελής ματιά στην ανθρώπινη καλοσύνη. Δεν υπάρχει αμφιβολία πως η Ασάντε έχει καλές προθέσεις. Ομως το τελικό αποτέλεσμα περισσότερο λειτουργεί ως μια δυνατή ερωτική ιστορία κόντρα στις αντιξοότητες, παρά ως ένα χρήσιμο (και κρίσιμο) ιστορικό μάθημα. Το θέμα είναι τι από τα δύο τελικά επιθυμεί να δει ο θεατής αυτού του «Ενωμένου Βασιλείου»
