Ο Δαναός, στη λεωφόρο Κηφισίας, στο ύψος της Πανόρμου, γεννήθηκε το 1972 - κλείνει φέτος 40 χρόνια ζωής. Αν το πολλαπλασιάσει κανείς με τους ανθρώπους που την κάθε μέρα από αυτά τα χρόνια μπήκαν στην αίθουσά του, θα βγάλει ένα νούμερο μεγαλύτερο από τις αναμνήσεις της Αθήνας. Μέσα στα χρόνια της λειτουργίας του, ο Δαναός κατάφερε κάτι σπάνιο: να διατηρήσει την οικειότητα και τη ζεστασιά του συνοικιακού κινηματογράφου και, ταυτόχρονα, να τον αναγάγει σε μια μοντέρνα, τεχνικά εξοπλισμένη, μάχιμη αίθουσα που φροντίζει διαρκώς να μεγαλώνει και να εξελίσσεται όπως επιτάσσει ο χρόνος.
Ο Ηλίας Γεωργιόπουλος μίλησε στο Flix για την ιστορία του Δαναού αλλά και για το πώς οραματίζεται το μέλλον του, που πάντα, ευτυχώς, κινείται χέρι με χέρι με το αθηναϊκό κινηματογραφικό κοινό.
Πώς, ο Σωτήρης Γεωργιόπουλος, επιστρέφοντας στην Ελλάδα από τη Βραζιλία (όπου πήγε ως μετανάστης και έφυγε ως επιτυχημένος επιχειρηματίας), αποφάσισε ν’ αναλάβει έναν κινηματογράφο; Γιατί επέλεξε αυτήν την επιχείρηση και όχι κάποια άλλη;
Ο πατέρας μου, o Σωτήρης, ήταν ο τελευταίος από τα τρία αδέρφια που επέστρεψε στην Ελλάδα. Ο μεγάλος του αδερφός, o Λεωνίδας, που είχε έρθει πρώτος, είχε ήδη φτιάξει τον κινηματογράφο Δαναό και το πολυκατάστημα με ρούχα στη Λεωφόρο Μεσογείων, επίσης με το ίδιο όνομα. Οταν ο πατέρας μου ήταν στη Βραζιλία είχε δικό του εργοστάσιο ρούχων και ήθελε επιστρέφοντας να ασχοληθεί με κάτι καινούριο, να αφιερώσει μεγαλύτερο πάθος και μεράκι και ο κινηματογράφος ήταν ένας χώρος που τον αγαπούσε πολύ. Ετσι το να αναλάβει τον κινηματογράφο Δαναό, ήταν η φυσικότερη επιλογή.
Πώς επιλέχθηκε το όνομα «Δαναός»;
Το όνομα επιλέχθηκε ήδη απ’ όταν τα τρία αδέρφια ήταν ακόμη στη Βραζιλία και νοσταλγούσαν την Ελλάδα. Ηθελαν ένα όνομα που να είναι καθαρά ελληνικό για να τους θυμίζει την πατρίδα τους, ένα ανδρικό όνομα που να φανερώνει πυγμή και δύναμη και να έχει σχέση με τον πολιτισμό. Το όνομα του Δαναού, βασιλιά του Αργους που αφιέρωσε τη ζωή του στο να διδάξει τα γράμματα και να εκπαιδεύσει τους Αργείους ήταν η ιδανική επιλογή.
Πώς ήταν η διαδρομή του κινηματογράφου μέσα στις δεκαετίες; Ποια ήταν τα δύσκολα χρόνια, πότε νιώσατε ότι ο κόσμος έχει αγαπήσει τον Δαναό;
Πρώτη δύσκολη περίοδος ήταν η δεκαετία του ’80, η περίοδος του βίντεο, όταν μπήκε στα σπίτια το σινεμά μέσα από τη βιντεοκασέτα και την οθόνη της τηλεόρασης. Σίγουρα αυτό το νέο μέσο περιόρισε σημαντικά τα εισιτήρια του κινηματογράφου (όχι μόνο του Δαναού) για ένα μεγάλο διάστημα. Δεύτερη κρίση τόσο για το σινεμά όσο και γενικά, προκλήθηκε με το downloading και την πειρατεία των dvd, τα οποία φτάνουν πλέον σωρηδόν σε κάθε σπίτι. Ωστόσο, το σινεμά κατάφερε όχι μόνο να αντέξει αλλά να εξελιχθεί τόσο που η ποιότητα προβολής στη σκοτεινή αίθουσα να μην έχει πλέον και μετά την έλευση του 3D καμία σχέση με την προβολή του βίντεο (ή του dvd αργότερα) στο σπίτι. Αυτή που σήμερα καλούμαστε να αντιμετωπίσουμε είναι ίσως η πιο δύσκολη κρίση, η οικονομική. Αυτή που έχει εξαναγκάσει τους ανθρώπους σε περιορισμό κατ ’οίκον και πλέον ο πολιτισμός δέχεται το μεγαλύτερο πλήγμα, καθώς είναι το πρώτο που θυσιάζει η κοινωνία μας.
Παρόλ’ αυτά, μέσα στα χρόνια ο Δαναός έχει κερδίσει το κοινό του. Και πρόκειται για ένα κοινό με υψηλή την ανάγκη της επαφής με τον πολιτισμό, την εκπαίδευση και την ποιότητα ζωής, όχι εκείνη που ορίζουν τα υλικά αγαθά αλλά η ποιοτική ψυχαγωγία. Ετσι, βλέπουμε ότι ακόμη και τα τελευταία χρόνια της κρίσης, το κοινό του κινηματογράφου, μπορεί να στερείται άλλων παροχών της καθημερινότητάς του αλλά δεν παύει να εμπιστεύεται τις επιλογές του Δαναού, κι αν θελήσει να διαθέσει κάποια χρήματα για την ψυχαγωγία του, να τα διαθέτει στο σινεμά.
Θυμηθείτε 5 στιγμές στην πορεία του Δαναού για τις οποίες νιώθετε περήφανος.
Ο κινηματογράφος Δαναός, στα 40 χρόνια της ζωής του, δεν έχει πάψει ποτέ να ανανεώνεται, να εκσυγχρονίζεται, να ανακαινίζεται και να συμβάλλει με καινοτόμες ενέργειες, όσο το δυνατόν περισσότερο στη διάδοση του πολιτισμού. Οι 5 στιγμές που θα ξεχώριζα έχουν να κάνουν με αυτόν τον εκσυγχρονισμό:
Καταρχήν η εγκατάσταση ηχοσυστήματος Dolby. Ο Δαναός ήταν από τους πρώτους κινηματογράφους που έβαλαν το νέο ηχοσύστημα και προσέφεραν από πολύ νωρίς καλύτερη ποιότητα στην προβολή.
Η επόμενη μεγάλη στιγμή για τον Δαναό ήρθε το 1997 – 1998 με τη μεγάλη ανακαίνιση του κινηματογράφου και τη δημιουργία ακόμη μίας αίθουσας. Ο ΔΑΝΑΟΣ 2 ξεκίνησε τη λειτουργία του το 1998 με εξίσου άριστη ποιότητα ήχου και προβολής. Η νέα ζεστή αίθουσα 110 θέσεων έδωσε έκτοτε στον Δαναό τη δυνατότητα να συνεχίζει μεγάλες επιτυχίες για πολλές εβδομάδες, όπως η «Αγέλαστος Πέτρα» που παιζόταν για 17 συνεχόμενες εβδομάδες!
Το 2010 ο Δαναός απέκτησε μηχανή προβολής 3D αλλά η στιγμή που ξεχωρίζω είναι η πρώτη ζωντανή προβολή σε 3D στην ιστορία της Ελλάδας, η μετάδοση των ημιτελικών και του τελικού του τουρνουά τένις Wimbledon.
Μία επίσης σημαντική πρωτοβουλία του Δαναού, που συμπληρώνει το πολιτιστικό προφίλ του πέρα από κινηματογραφικές προβολές, ήταν η επιλογή του να προβάλλει ζωντανά Οπερες από τα μεγαλύτερα θέατρα της Ευρώπης, από τη Σκάλα του Μιλάνου, την Οπερα του Παρισιού, το Royal Opera House του Λονδίνου και αλλού.
Τέλος, αυτό για το οποίο θα νιώθω περισσότερο περήφανος είναι ότι ο Δαναός έχει καταφέρει να αποκτήσει το κοινό του. Είναι το αγαπημένο σινεμά όχι μόνο μεγάλης μερίδας του σινεφίλ κοινού, αλλά πολλοί άνθρωποι του κινηματογράφου, σκηνοθέτες και άλλοι, επιλέγουν και δηλώνουν φανερά ότι ο Δαναός είναι το αγαπημένο τους σινεμά. Αυτό νομίζω είναι το μεγαλύτερο κέρδος του κινηματογράφου, που το έχει καταφέρει με συνεχή εκσυγχρονισμό και προσεκτική επιλογή των ταινιών που προβάλλει.
Με τι κριτήρια κάνατε, μέσα στα χρόνια, τις επιλογές των ταινιών που προβάλλει ο κινηματογράφος;
Ο θείος μου ο Λεωνίδας, πίστευε εξαρχής ότι ο Δαναός έπρεπε να έχει ένα συγκεκριμένο και ακλόνητο προφίλ. Πίστευε τόσο πολύ σε αυτή τη σινεφίλ και ποιοτική ταυτότητα του σινεμά που δε δίστασε να θυσιάσει πολλά εισιτήρια κατά καιρούς, αρνούμενος να παίξει ακόμη και μεγάλες ταινίες που πίστευε ότι ποιοτικά δεν ταίριαζαν στο προφίλ του σινεμά. Αξιοσημείωτο ήταν ότι αρνήθηκε να παίξει ο Δαναός την «Εμμανουέλα», μία σημαντική εμπορική επιτυχία για τα ελληνικά δεδομένα, γιατί φοβόταν μη θέσει σε κίνδυνο το προφίλ του σινεμά! Με αυτόν τον γνώμονα κινούμαστε μέχρι σήμερα.
Εχει σημασία πιστεύετε ότι είναι «οικογενειακή επιχείρηση»; Πόσο περήφανος νιώθει ο πατέρας που ο γιος συνέχισε την παράδοση, πόση ευθύνη/πρόκληση ο γιος που τη συνεχίζει;
Είναι πολύ σημαντικό το ότι οι άνθρωποι που εργάζονται στον Δαναό, ακόμη κι εκείνοι που δεν είναι πραγματικοί συγγενείς, νιώθουν ότι ανήκουν στην οικογένεια του Δαναού. Αυτό κάνει τη συνεργασία πολύ πιο ζεστή και αληθινή. Τώρα, το ότι η συγκεκριμένη επιχείρηση έχει την τύχη να διευθύνεται και κυριολεκτικά από μία οικογένεια και μάλιστα πολύ αγαπημένη, διευκολύνει τα πράγματα σε μεγάλο βαθμό. Σίγουρα σε μία «οικογενειακή επιχείρηση» βρίσκει κανείς μεγαλύτερη οικειότητα, μεγαλύτερη αγάπη αλλά και μεγαλύτερη ευθύνη. Ο πατέρας μου, ο Σωτήρης, είναι σήμερα πολύ υπερήφανος που ο Δαναός παραμένει στην οικογένεια με την ίδια αγάπη και φροντίδα. Αλλωστε φρόντισε να μου κληροδοτήσει και την αγάπη και την εμπειρία που απέκτησε τόσα χρόνια στον Δαναό. Η ευθύνη μου είναι και θα είναι να μην απογοητεύσω ούτε εκείνον, ούτε το κοινό του σινεμά που αγαπά και εμπιστεύεται τον Δαναό τόσα χρόνια.
Ποτέ ο Δαναός δεν ήταν απλώς μία αίθουσα - βιβλία στην είσοδο, soundtracks - μέχρι φιλοξενία μικρών και μεγάλων φεστιβάλ, events. Τι σας εμπνέει καθημερινά;
Ο Δαναός είναι πάντα κοντά στον πολιτισμό και έχει σε ετοιμότητα τα αντανακλαστικά του, ώστε να ανταποκρίνεται όσο το δυνατόν με μεγαλύτερη επιτυχία στις νέες προκλήσεις τις εποχής. Οι ζωντανές μεταδώσεις Οπερας, οι μουσικοθεατρικές παραστάσεις, τα σεμινάρια, οι παιδικές προβολές, οι μυστικές πρεμιέρες, η φιλοξενία των φεστιβάλ (Νύχτες Πρεμιέρας Cosmote κ.ά.) είναι πρωτοβουλίες που έχουμε πάρει για να κινητοποιηθεί ο κόσμος και να’ ρθει πιο κοντά στον πολιτισμό. Για μας, για τον Δαναό, ο πολιτισμός δεν είναι πολυτέλεια, αλλά ανάγκη και εκπαίδευση, και η πίστη σε αυτή την ιδέα μας δίνει το κίνητρο να συνεχίσουμε και να κάνουμε κι άλλα σχέδια για το μέλλον.
Οι μεμονωμένοι κινηματογράφοι απειλούνται από την κρίση περισσότερο από τα multiplex; Ποια είναι η δική σας αντίσταση; Οι δικές σας ιδέες;
Οταν ο κινηματογράφος είναι κοντά στο κοινό του και φροντίζει ώστε να προσφέρει τις καλύτερες συνθήκες προβολής, αλλά και εναλλακτικές πολιτιστικές προτάσεις, σίγουρα ανταμείβεται από τον κόσμο. Οπως επίσης και οι πρωτοβουλίες για μείωση της τιμής. Ο Δαναός κάθε Τετάρτη έχει γενική είσοδο 5 ευρώ και το κοινό έχει ανταποκριθεί πολύ ζεστά. Επίσης, προσπαθεί με κάθε τρόπο να κάνει την προβολή μία μοναδική εμπειρία για τον θεατή, ώστε να τον κερδίσει όχι μόνο ο ίδιος ο Δαναός αλλά και ο χώρος του κινηματογράφου, ο οποίος πλήττεται κάθε φορά που ο θεατής φεύγει απογοητευμένος από μία προβολή, είτε λόγω του ακριβού εισιτηρίου, είτε λόγω κακών συνθηκών προβολής.
Πώς αντιμετωπίζετε την επέλαση της τεχνολογίας; Τι έχετε να πείτε για την ψηφιακή προβολή και το 3D; Θα σας πείραζε να καταργηθεί εντελώς η προβολή σε φιλμ, όπως έχει αρχίσει να συμβαίνει σε κάποιες ευρωπαϊκές χώρες όπως η Νορβηγία;
Η κλασική προβολή του κινηματογράφου έχει αναμφισβήτητα τη γοητεία και την ομορφιά της. Ωστόσο και η 3D προβολή έχει καταφέρει να παρακινήσει τον κόσμο σε μία άλλου είδους εμπειρία που δεν βρίσκει εύκολα στο σπίτι του. Είναι θεωρώ ένα μέσο για να αντισταθεί και να υπερνικήσει την προβολή του dvd και να καταπολεμήσει την πειρατεία. Αλλωστε πρόκειται για ένα θέαμα όντως ανεπανάληπτο που μάλιστα όταν γίνεται και καλά είναι εντυπωσιακό. Ο Δαναός που εκτός από τις κινηματογραφικές προβολές το έχει χρησιμοποιήσει και σε live μεταδόσεις αγώνων τένις (Wimbledon) συνάντησε μεγάλη ανταπόκριση του κοινού και θαυμασμό που καιρό είχε να γεννηθεί σε κινηματογραφική αίθουσα.
Ποια είναι, μέσα στα χρόνια, η μεγαλύτερη επιβράβευση αυτής της τόσο σκληρής δουλειάς;
Η μεγαλύτερη επιβράβευση για έναν κινηματογράφο έρχεται από το κοινό. Οταν βλέπει ότι οι θεατές δεν είναι πια περαστικοί και τυχαίοι αλλά πιστοί φίλοι του ίδιου του κινηματογράφου, αλλά και του σινεμά γενικότερα και του πολιτισμού. Ανθρωποι για τους οποίους αξίζει να επιμένουμε και να προσπαθούμε να κάνουμε την εμπειρία του κινηματογράφου μοναδική κι αναντικατάστατη.
Ποιες είναι οι αγαπημένες ταινίες σας που έχουν προβληθεί στον Δαναό τα τελευταία χρόνια;
Την τελευταία δεκαετία θα ξεχώριζα τα «Head On / Μαζί Ποτέ», «Βαλς με τον Μπασίρ/ Waltz with Bashir», «Soul Kitchen», «Black Swan/ Μαύρος Κύκνος», «Io Sono L’ Amore», αλλά θα ήθελα να σταθώ και σε μία ταινία που με έκανε να δω με άλλο μάτι το σινεμά, το «Wild At Heart / Ατίθαση Καρδιά». Ερχόμενος από τη Βραζιλία όπου βλέπαμε μόνο εμπορικές ταινίες, όταν την πρωτοείδα δεν ήξερα αν τη μίσησα ή αν την αγάπησα. Χρόνια μετά είμαι σίγουρος ότι είναι από τις πιο αγαπημένες μου ταινίες.
Πώς ονειρεύεστε τον Δαναό στα χρόνια που έρχονται;
Ονειρό μας είναι ο Δαναός να συνεχίσει να ανταποκρίνεται στις επιταγές της σύγχρονης εποχής με παράλληλες εκδηλώσεις που προάγουν εκτός από το σινεμά ειδικά τον πολιτισμό γενικά. Με λίγα λόγια να καταστεί ένας σύγχρονος πολυχώρος πολιτισμού, όπου το κοινό, μικροί και μεγάλοι θα ξέρουν ότι μπορούν να ψυχαγωγηθούν με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Πρόκειται για ένα στοίχημα τόσο με το χρόνο όσο και με τον «πόλεμο» που αισθανόμαστε πολλές φορές ότι υφίσταται ο πολιτισμός και η εκπαίδευση.
Για… του λόγου το αληθές, ο Κινηματογράφος Δαναός, εκτός από το πρόγραμμα ταινιών του, έχει προγραμματίσει και φέτος τη ζωντανή αναμετάδοση από την Οπερα του Παρισιού, των παραστάσεων «Carmen» (13/12), «Falstaff» (12/3), «Hansel & Gretel» (22/4) και «La Gioconda» (13/5) και από τη Σκάλα του Μιλάνου το «Nabucco». Το εισιτήριο γι’ αυτές τις εκδηλώσεις κοστίζει 12 ευρώ.
Επιπλέον, ανάμεσα στις εκδηλώσεις για παιδιά, θα φιλοξενήσει μια θεατρική διασκευή που ετοίμασε η νεανική θεατρική ομάδα «ΈξωΑπ’ΤηνΓυάλα», του διηγήματος «Ο Μικρός Πρίγκιπας», του Αντουάν Ντε Σεντ-Εξιπερί, σε σκηνοθεσία Δήμητρας Γκλιάτη. Η παράσταση θα κάνει πρεμιέρα την Κυριακή 4 Νοεμβρίου και θα παρουσιάζεται κάθε Κυριακή στις 11.30 το πρωί.
Tags: δαναός, ηλίας γεωργιόπουλος
