«Οι ατέλειές μου είναι η φωνή μου, οι χειρονομίες μου, το ύψος μου, η έλλειψη κουλτούρας και παιδείας, η ειλικρίνειά μου και η έλλειψη προσωπικότητας.»
Ο Σαρλ Αζναβούρ έπαιξε σε περισσότερες από 80 ταινίες και τηλεταινίες κατά τη διάρκεια της καριέρας του, που διήρκεσε περισσότερα από 70 χρόνια.
Ισως μικρός αριθμός μπροστά στα περισσότερα από 1200 τραγούδια που ηχογράφησε σε οκτώ διαφορετικές γλώσσες, τα ακόμη 1000 που συνέθεσε μαζί με άλλους και τα 180 εκατομμύρια δίσκους που πούλησε και δεν θα σταματήσει να πουλάει.
Στην πραγματικότητα η καριέρα του ξεκίνησε από το θέατρο, όπου έπαιξε σε ηλικία 9 ετών στην παράσταση «Ο Εμίλ και οι Ντετέκτιβ», ενώ για χρόνια εργαζόταν ως κομπάρσος σε ταινίες, παίζοντας κατά βάση τον τραγουδιστή ή τον περαστικό. Εγκατέλειψε νωρίς το σχολείο, έγινε γνωστός ως ένα ταλαντούχο αγόρι που χόρευε και τραγουδούσε σε περιοδεύοντες θιάσους σε όλη τη Γαλλία, πριν τον ανακαλύψει το 1941 ο τραγουδοποιός Πιερ Ρος και του στρώσει τη μουσική του καριέρα.
Το 1960 το όνομά του, ήδη συνδεδεμένο ως συνθέτης τραγουδιών για την Εντίθ Πιαφ και τη Ζιλιέτ Γκρεκό, θα γραφόταν στους τίτλους της «Διαθήκης του Ορφέα» του Ζαν Κοκτό, αλλά κυρίως στον πρωταγωνιστικό ρόλο στο «Πυροβολήστε τον Πιανίστα» του Φρανσουά Τριφό. Ο τελευταίος είχε δει τον Αζναβούρ στο «La Tête contre les murs» του Ζορζ Φρανζί το 1959 και έγραψε το ρόλο του μυστηριώδη πιανίστα Τσάρλι με τον τραγουδιστή στο μυαλό του.
Ο ρόλος του στο «Πυροβολήστε τον Πιανίστα» θα γινόταν εμβληματικός για το γαλλικό σινεμά, αλλά και εκείνος που του άνοιξε την πόρτα για μια διεθνή καριέρα. Η επιτυχία της ταινίας (κριτικά και εμπορικά), αλλά κυρίως οι καλές κριτικές που πήρε για την ερμηνεία του τον οδήγησαν σε τεράστιες περιοδείες σε όλον τον κόσμο, σε ηχογραφήσεις και στις δύο πλευρές του Ατλαντικού, αλλά και σε μια παραλίγο ενθουσιώδη κινηματογραφική καριέρα.
O Φρανσουά Τριφό μαζί με τον Σαρλ Αζναβούρ και την Μαρί Ντιμπουά στα γυρίσματα του «Πυροβολήστε τον Πιανίστα»
«Πυροβολήστε τον Πιανίστα» του Φρανσουά Τριφό
To 1968 έπαιξε στο «Candy» με διεθνές καστ τον Μάρλον Μπράντο, τον Ρίτσαρντ Μπάρτον, τον Ρίνγκο Σταρ, το 1974 στο «And Then There Were None», βασισμένο στο «Δέκα Μικροί Ινδιάνοι» της Αγκαθα Κρίστι, το 1979 ένα σημαντικό δεύτερο ρόλο στο «Ταμπούρλο» του Φόλκερ Σλέντορφ, το 2002 σε μια συγκινητική εμφάνιση στον συμπατριώτη του Αρμένιο Ατόμ Εγκογιάν στο «Ararat» και σε μια υπέροχη στιγμή του σύγχρονου σινεμά χάρισε τη φωνή του το 2009 στον Καρλ Φρέντρικσεν, πρωταγωνιστή του «Up» της Pixar για τη γαλλική μεταγλώττιση της ταινίας.
And Then There Were None (1974)
Αραράτ του Ατόμ Εγκογιάν
To 2002 o Τζόναθαν Ντέμι του χάρισε ένα συγκινητικό φόρο τιμής στο «The Truth About Charlie», ένα ριμέικ του «Charade» και επίσης μια άτυπη αναφορά στο «Πυροβολήστε τον Πιανίστα». Ο Σαρλ Αζναβούρ εμφανίζεται στο φινάλε της ταινίας, τραγουδώντας το διάσημο του «Quand tu m'aimes» στα αγγλικά.
Απ' όλα τα τραγούδια του είναι σίγουρο πως περισσότερες φορές στο σινεμά και την τηλεόραση θα έχετε ακούσει το «La Boheme» και το «She». Το τελευταίο, μια από τις μεγαλύτερες επιτυχίες του στα αγγλικά που γράφτηκε ως θέμα της βρετανικής τηλεοπτικής σειράς «Seven Faces of Woman», κλείνει με τη φωνή του Ελβις Κοστέλο το «Μια Βραδιά στο Νότινγκ Χιλ».
«Αν διαλέξεις την καριέρα ενός ηθοποιού, τραγουδιστή, κλόουν, πρέπει να αφήσεις το κοινό να γνωρίσει ποιος είσαι. Να αφήσεις τον κόσμο να συζητά τα ρούχα σου και τα κορίτσια σου. Οποιος ανεβαίνει στη σκηνή, πρέπει να προετοιμαστεί πως όλα γύρω από αυτόν θα γίνουν γνωστά. Κάνεις αυτή τη δουλειά όχι μόνο για να κερδίσεις το ψωμί σου, αλλά και για τον κόσμο που θέλει να σε μάθει, να σε αγαπήσει ή να σε μισήσει, να ενδιαφερθεί για τη μικρή, ασήμαντή σου ζωή.»
O Σαρλ Αζναβούρ πέθανε σε ηλικία 94 ετών, χωρίς να καταφέρει αυτό που επιθυμούσε, να συνεχίσει να τραγουδά μέχρι τα 100 του χρόνια. Aντ' αυτού παραμένει χωρίς αμφιβολία ο πιο διάσημος Γάλλος τραγουδιστής όλων των εποχών και ένας από τους πιο εμβληματικούς εκπροσώπους της Αρμενίας παγκοσμίως, με τεράστιο φιλανθρωπικό αλλά και διπλωματικό έργο και μια πλατεία με έναν αδριάντα με το όνομά του στην πρωτεύουσα Γιερεβάν.
Από εμφάνισή του, το 2017, στο Παρίσι
Δείτε εδώ τον Σαρλ Αζναβούρ σε μια σκηνή από το «Πυροβολήστε τον Πιανίστα» του Φρανσουά Τριφό το 1960
Δείτε εδώ τον Σαρλ Αζναβούρ να τραγουδάει το δικό του «Et Pourtant» από την ταινία του Μισέλ Μποισρόντ «Cherchez l'Idole» του 1963:
Δείτε μια σκηνή από το «Αραράτ» του Ατόμ Εγκογιάν του 2002:
