Ο Ζορζ και η Αν, στα 80 τους χρόνια, είναι συνταξιούχοι δάσκαλοι μουσικής. Η κόρη τους, μουσικός επίσης, ζει εκτός Γαλλίας με την οικογένεια της. Μια ημέρα η Αν θα πάθει ελαφρύ εγκεφαλικό. Οταν θα επιστρέψει σπίτι μετά το νοσοκομείο, το σώμα της θα είναι παράλυτο από την μία πλευρά.
Αυτή είναι η υπόθεση του «Amour», της καινούριας ταινίας του Μίκαελ Χάνεκε, που ολοκλήρωσε τα γυρίσματα της τον Απρίλιο του 2011 στη Γαλλία.
Ολα τα παραπάνω θα ήταν αρκετά για να προετοιμαστεί κανείς για την καινούρια κινηματογραφική εμπειρία του αυστριακού σκηνοθέτη που στα 69 του χρόνια μπορεί πλέον με διαφορά να συγκαταλέγεται ανάμεσα στους σημαντικότερους Ευρωπαίους σκηνοθέτες της ιστορίας του σινεμά.
Κι, όμως, τα στοιχεία που αποτελούν το «Amour» δεν μπορούν να μείνουν ασχολίαστα.
Αρχικά το γεγονός πως ο Χάνεκε ασχολείται με την τρίτη ηλικία, δηλώνοντας σαφώς πως μετά το ξεκαθάρισμα λογαριασμών του με την ιστορία (στην «Λευκή Κορδέλα») είναι έτοιμος να αντιμετωπίσει τα γηρατειά και τον τρόμο του θανάτου.
Δεύτερον και σημαντικότερο, πως για τους ρόλους του ηλικιωμένου ζευγαριού διαλέγει τον μέγα Ζαν Λουί Τρεντινιάν και την Εμανουέλ Ριβά, την γυναίκα που ως «Εκείνη» στο «Χιροσίμα, Αγάπη Μου» του Αλέν Ρενέ άφησε για πάντα το αποτύπωμα της στην κινηματογραφική μυθολογία.
Τρίτον, πως ξανασυνεργάζεται εδώ, μετά τη «Δασκάλα του Πιάνου» και την «Ωρα του Λύκου» με την μεγαλύτερη σύγχρονη Γαλλίδα ηθοποιό, την Ιζαμπέλ Ιπέρ, η οποία υποδύεται την κόρη του ζευγαριού.
Και τελευταίο, πως o αρχικός τίτλος της ταινίας που ήταν «Αυτοί οι Δύο», άλλαξε για να γίνει «Αγάπη», δηλώνοντας σαφώς πως αργά η γρήγορα ο βίαιος κόσμος του Χάνεκε θα έβρισκε το αντίδοτο του.
Οι Κάννες του 2012 (και όλοι εμείς) απλά δεν μπορούν να περιμένουν...
