Στο Νεραϊδοσχολείο Αλφέα μια νέα σχολική χρονιά ξεκινά με μια μεγαλειώδη γιορτή. Ομως το πάρτι διακόπτεται απρόσμενα από τις μοχθηρές Trix, που κλέβουν ένα πανίσχυρο, μυστηριώδες αντικείμενο. Οι Winx - χωρίς την Μπλουμ, που είναι πια πριγκίπισσα στο Ντόμινο και περιμένει να παντρευτεί τον Σκάι – θα πρέπει να αντιμετωπίσουν μόνες τους την κατάσταση. Τα πράγματα θα γίνουν ακόμα πιο δύσκολα όταν οι Προγονικές Μάγισσες, με τη βοήθεια των Trix, ανακαλύψουν το Δέντρο της Ζωής και ανατρέψουν με ένα δυνατό ξόρκι την ισορροπία ανάμεσα στην καλή και την κακή μαγεία, κλέβοντας όλη τη θετική ενέργεια του Μάτζιξ. Χωρίς μαγικές δυνάμεις πια, η Μπλουμ, η Στέλλα, η Λέιλα και η υπόλοιπη παρέα των πολυαγαπημένων Winx θα τα καταφέρουν να αποκαταστήσουν την τάξη; Και γιατί ο Ερεντορ, ο πατέρας του Σκάι, του απαγορεύει να παντρευτεί την Μπλουμ, ποιο μεγάλο μυστικό τους κρατάει χώρια; Θα αντέξει η αγάπη τους αυτή τη νέα δοκιμασία;

Δεύτερη ταινία μεγάλου μήκους που βασίζεται στην ομώνυμη διάσημη ιταλική τηλεοπτική παιδική σειρά κινουμένων σχεδίων (η πρώτη ήταν το 2007 με τίτλο «Winx Club: Το Μυστικό του Χαμένου Βασιλειου»), η «Μαγική Περιπέτεια» δεν είναι ακριβώς μαγική ούτε ακριβώς περιπέτεια, τουλάχιστον με τον τρόπο που μας έχει συνηθίσει το σύγχρονο animation.

Εδώ οι πριγκίπισσες και οι μάγισσες (σε έναν προαιώνιο πόλεμο, τύπου καλό vs. κακό) θυμίζουν μεταλλαγμένες Barbie με πλούσια μαλλιά, καυτά κορμιά, ένα τόνο manga στο σχεδιασμό τους και τις πιο παλιομοδίτικες απόψεις περί ευτυχίας που είδατε ποτέ. Στον πλανήτη «Magic» τα καλά κορίτσια είναι μεν τσαμπουκαλίδικα, αλλά το κρυφό τους όνειρο εξαντλείται σε πλουμιστά φορέματα και ένα καλό παιδί που να κάνει για «σπίτι». Οσο για τα κακά κορίτσια, αυτά είναι ακόμη πιο όμορφα, πιο μαχητικά και ζουνε μόνο για να αποθεώσουν το bitchiness στην πιο «κατάλληλη για ανηλίκους» εκδοχή του.

Μετά από μιάμιση περίπου ώρα που νομίζεις ότι βρίσκεσαι σε δοκιμαστήριο εφήβων κοριτσιών στο Zara Kids (με μουσική υπόκρουση ένα σωρό από ρέπλικες girl bands χειρότερων και από τις Spice Girls) είναι αδύνατον να αγνοήσεις το γεγονός πως το «Winx Club» μπορεί να είναι το πρώτο τρισδιάστατο κινούμενο σχέδιο της Ιταλίας, αλλά στην πραγματικότητα παραμένει πιο ερασιτεχνικό ακόμη και από τα πρώτα μικρού μήκους ταινιάκια της Pixar πίσω στην δεκαετία του '80.

Το computer animation φωνάζει από μακριά πως δεν δουλεύτηκε αρκετά ώστε οι κινήσεις των ηρώων να μοιάζουν αρμονικές με τον χώρο, πρόσωπα και εκφράσεις μένουν παγωμένα μέσα στον άτεχνο σχεδιασμό τους και η υπερφόρτωση ειδικών εφέ κάνει απλώς τα πράγματα πιο άκαμπτα και από τα ολογράμματα που θυμίζουν κακή κόπια των πλασμάτων από το «Avatar».

Εκτός πια αν το περιορισμένο target group της ταινίας (ναι, τα επτάχρονα κορίτσια) μπορεί να μας πείσει ότι μέσα από αυτήν την τόσο αφελή ιστορία, βλέπει μια ουσιαστική τρίτη διάσταση που δεν μπορούμε να δούμε εμείς. Και ίσως μας απαντήσει στην απορία που γεννιέται αν στους κινηματογράφους μοιράζουν 3D γυαλιά ειδικού μεγέθους για τόσο μικρά παιδιά...