Ο Παζολίνι επιλέγει το λόγο του Ματθαίου, απλό, λιτό, καίριο, χωρίς στολίδια και λογοτεχνικές εξάρσεις, στοχεύοντας στη μεγαλύτερη δυνατή ακρίβεια των αφηγούμενων γεγονότων. Ολη η ταινία συνίσταται από σκηνές άμεσης ανάπλασης που ανταποκρίνονται στην άποψη του πιστού Ματθαίου που καταγράφει εύπιστα χωρίς να κρίνει. Αλλά ο Παζολίνι δε μένει μόνο σε αυτό. Με σκηνές έντονου στιλιζαρίσματος παραθέτει την άποψή του που καταγράφει τα γεγονότα αμφιβάλλοντας συνεχώς για την πραγματική υπόστασή τους. Χρησιμοποιεί ερασιτέχνες ηθοποιούς (είναι χαρακτηριστική η σκηνή που η Σουζάνα Παζολίνι, μητέρα του σκηνοθέτη, υποδύεται την ενήλικη Παναγία και θρηνεί τον νεκρό Χριστό, ερμηνεία που ήταν υποψήφια και για Οσκαρ). Επιλέγει τη νότιο Ιταλία για τα γυρίσματα, και επιλέγει ο ίδιος τη μουσική και τη χρήση της. Το Κατά Ματθαίον Ευαγγέλιο του Πιερ Πάολο Παζολίνι, εκφράζει όλη τη νοσταλγία του δημιουργού του για το μυθικό, το επικό και το ιερό όπως χαρακτηριστικά ο ίδιος έλεγε: «Το Κατά Ματθαίον Ευαγγέλιο είναι ένα κομμάτι της ύπαρξής μου. Εβαλα σ' αυτήν την ταινία το έργο μου και τη ζωή μου». Η ταινία ήταν υποψήφια για Οσκαρ το 1966.
