Eχοντας πρόσφατα κλείσει τα 50, ο ηθοποιός και κωμικός Στιβ Κούγκαν, επιλέγεται για τον ρόλο ενός σεφ σε μια σημαντική τηλεοπτική σειρά της Αμερικάνικης τηλεόρασης. Ως μέρος της προώθησης της σειράς, συμφωνεί να περάσει μια βδομάδα περιδιαβαίνοντας την Ισπανία επισκεπτόμενος μερικά από τα καλύτερα εστιατόρια της χώρας. Ακολουθώντας την παράδοση των προηγούμενων ταξιδιών του, προσκαλεί τον παλιό του φίλο Ρομπ Μπράιντον να τον συνοδέψει και σε αυτό το ταξίδι, το οποίο ακολουθεί μια διαδρομή που είχε κάνει στα νιάτα του. Επίσης ηθοποιός και κωμικός, ο Ρομπ Μπράιντον έχει ζήσει για καιρό στην σκιά του φίλου του Στιβ, αλλά τώρα η καριέρα του έχει αρχίσει «να παίρνει τα πάνω της». Για τον Ρομπ, πατέρα δύο μικρών παιδιών, αυτή η ευκαιρία να κάνει ένα διάλλειμα μακριά από την οικογένεια, του ακούγεται πολύ ελκυστική. Ετσι, οι δυο τους παίρνουν το φέρι μπόουτ από το Πλίμουθ για το Σαντάντερ στην Ισπανία, από όπου ξεκινά η διαδρομή τους στην πανέμορφη χώρα, όπου επισκέπτονται τα αξιοθέατα, μένουν στα καλύτερα ξενοδοχεία, τρώνε στα καλύτερα εστιατόρια και τροφοδοτούν τον μεταξύ τους ανταγωνισμό.
Οταν το 2010 ο Μάικλ Γουιντερμπότομ είχε σκηνοθετήσει το πρώτο «Ταξίδι» των δυο Βρετανών κωμικών Στιβ Κούγκαν και Ρομπ Μπράιντον στην βρετανική ύπαιθρο, κανείς δεν περίμενε πως θα είχε τόση τεράστια επιτυχία έτσι ώστε να δημιουργήσει την ανάγκη ενός σίκουελ, με το «Ταξίδι στην Ιταλία» το 2014, και πόσο μάλλον την ανάγκη μιας ολόκληρης (ανεπίσημης) τριλογίας που ολοκληρώνεται με το «Ταξίδι στην Ισπανία».
Τότε, το να ακολουθεί κάποιος δυο φίλους σε διάφορα μέρη της Ευρώπης, οι οποίοι τρώνε υπέροχα φαγητά με φόντο διάφορα πανέμορφα τοπία, καθώς χαβαλεδιάζουν και κονταροχτυπιούνται στην πορεία, εμπλουτισμένο με τις υπέροχες κι αστείες μιμήσεις τους, σε ένα ταξίδι αυτογνωσίας, είχε έναν αέρα φρεσκάδας και ταυτόχρονα έμοιαζε αυθόρμητο κι απολαυστικό.
Αλλά με κάθε ταινία, το γαστρονομικό ταξίδι έμοιαζε σαν ξαναζεσταμένο φαγητό έτοιμο για σερβίρισμα σε ανυποψίαστους τουρίστες. Και με το τρίτο μέρος να μας μεταφέρει στους δρόμους και στις γεύσεις της μαγευτικής Ισπανίας, με τον Κούγκαν και τον Μπράιντον να συνεχίζουν να παίζουν μια πιο υπερβολικά έντονη, και ίσως σε στιγμές εκνευριστική, εκδοχή των εαυτών τους, το όλο εύρημα μοιάζει να έχει μπαγιατέψει για τα καλά.
Για άλλη μια φορά οι μιμήσεις τους αποτελούν την κύρια ατραξιόν του μενού, με τον Μικ Τζάγκερ και τον Ιαν ΜακΚέλεν να βρίσκονται στο στόχαστρο των δυο κωμικών, με φόντο πεντανόστιμα εδέσματα κάτω από τα Πυρηναία Ορη και τις ιστορικές αναδρομές στα κάστρα της Καταλονίας. Η φλόγα της όποιας κόντρας τους μοιάζει να παραμένει άσβεστη, καθώς εδώ παραλληλίζεται (κάπως ανέμπνευστα) με τον Δον Κιχώτη και τη σχέση του με τον βοηθό του, Σάντσο Πάντσα, με τον σαρκασμό και τα πειράγματα να δίνουν και να παίρνουν. Τα πάντα δείχνουν ειδυλλιακά, όπως πάντα άλλωστε, και τα αστεία μερικές φορές δείχνουν να πετυχαίνουν τον στόχο τους, αλλά τις περισσότερες φορές μοιάζουν επιτηδευμένα και ανούσια, καθώς αρχίζεις να νιώθεις πως απλά θες να πατήσεις το mute και να απολαύσεις τα τοπία.
Οι αμέτρητες συζητήσεις γύρω από την κρίση ηλικίας, τα λάθη του παρελθόντος και τις γυναίκες που αγάπησαν (με τους δυο άντρες να τραγουδούν το «The Windmills of Your Mind») δεν έχουν αρκετό νεύρο με αποτέλεσμα να πέφτουν στον κενό. Αλλά και συζητήσεις γύρω από πιο σοβαρά θέματα όπως ο φόβος τους για το μέλλον της καριέρας τους, ακόμα και για τον ίδιο τον θάνατο, μοιάζουν με χαμένες ευκαιρίες που ο Γουίντερμποτομ αντιμετωπίζει επιδερμικά, χωρίς να εστιάζει αρκετά στο δράμα και τις ανασφάλειες των δύο αντρών που μοιάζουν να τροφοδοτούν μια σχέση δυνατής φιλίας. Μοιάζει εδώ να τον ενδιαφέρει περισσότερο στο πώς να τραβήξει το ένα καλό πλάνο ενός τοπίου μετά το άλλο, παρά στο πραγματικό ταξίδι αυτογνωσίας των δυο ηρώων του.
Το «Ταξίδι στην Ισπανία» με τα καρτποσταλικά του πλάνα είναι υπέροχο στο να το βλέπεις. Τοπία, φαγητά και ιστορικές αναδρομές που μοιάζουν σαν να είναι κατευθείαν βγαλμένα από κάποιον οδηγό του Lonely Planet καταλήγουν σε μια ανιαρή αφήγηση δυο φίλων με σλάιντς από τις διακοπές τους. Ναι ωραίες φωτογραφίες, αλλά θα ήθελες πραγματικά να μάθεις περισσότερα για τους ίδιους και τις εμπειρίες τους εκεί.
